นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 274

วันนี้นางปล่อยสาวใช้ในวังสองคนนี้ไป ก็จะมีแต่ทำให้เสียชื่อเสียงและดูก็ไร้ความสามารถและพวกนางนั่นแหละที่ผิด สองสาวใช้ในวังจะต้องตายวันนี้หรือหากไม่ตายในวันนี้วันหน้านางก็ต้องตายอยู่ดี

เหวินจู เห็นว่าเฟิ่งชิงเฉิน ไม่ได้แสดงอาการใจอ่อนเลย ความกลัวในใจของรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ นี่นางอายุเท่าไหร่กันแน่ นางสามารถโหดเหี้ยมและเลือดเย็นและฆ่าอย่างเด็ดขาดไม่ต่างอะไรจากผู้ชายคนหนึ่ง

นางจำได้ว่าเมื่อเซี่ยกุ้ยเฟยเข้ามาในวังครั้งแรกก็ทุบตีและฆ่าสาวใช้ในวัง แม้แต่สาวใช้ที่มีความรับผิดชอบสูงก็ยังถูกตำหนิและทุบตี นางไม่เบามือเลยแม้สาวใช้ในวังขอความเมตตา จนกระทั่งต่อมาเขาถูกสาวใช้ในวังล้อมกรอบและเกือบจะถูกโยนเข้าไปในวังอันหนาวเหน็บ เซี่ยกุ้ยเฟยจึงเข้าใจว่าในวังไม่มีผู้บริสุทธิ์ มีแต่ผู้ถูกฆ่า ผู้มีประโยชน์และผู้ที่ไม่มีประโยชน์

เหวินจูรู้ว่าการพิจารณาคดีนี้ วิหารจาวเยี่ยนเป็นฝ่ายแพ้ "เจ้ามัวทำอะไรอยู่ ลากพวกนางสองคนลงมา"

"ขอรับ" ขันทีที่หยาบกร้านรีบไปข้างหน้า ลากคนออกไปสองคนแล้วจับนั่งลง

"ยกโทษให้ข้าเถิดได้โปรด ไว้ชีวิตพวกข้า คุณหนูเฟิ่ง " สองสาวใช้ในวังร้องไห้และดิ้นรนสุดชีวิต แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้

ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินไร้ความรู้สึก มีเพียงดวงตาของนางที่เย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ

ป้าบ ป้าบ ป้าบ...

เมื่อถูกกระแทกเข้ากับไม้ สาวใช้ทั้งสองในวังถึงกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด อนาถใจเหลือเกิน เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกเจ็บในใจ นางต้องการจะหยุดแต่นางก็กลั้นใจไว้

ในสถานที่ที่น่ากลัวอย่างวัง ความเมตตาเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด แม้ว่านางจะปล่อยสาวใช้ทั้งสองไป พวกเขาก็จะไม่ปล่อยตัวนางไป สิ่งที่นางต้องทำในวังคือป้องกันตัวเอง ถ้านางไม่มีสถานะและความสามารถในตอนนี้ นางจะเป็นคนที่ถูกกระทำเสียเอง

เฟิ่งชิงเฉินปล่อยมืออย่างเงียบๆ ป้องกันไม่ให้เหวินจูเห็นความคิดภายในของนาง และใบหน้าของนางยังคงสงบ ราวกับว่าเขาไม่เคยได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ในใจค่อยๆอ่อนแอลง

ใจแข็ง!

นี่คือการประเมินเฟิ่งชิงเฉินของเหวินจูแม้แต่เหวินจู ที่เคยถูกลงโทษก็อดไม่ได้ที่จะทำใจเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของสาวใช้ทั้งสองในวัง แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่เลย

ต้องบอกเหนียงเหนียงว่าคนอย่างเฟิ่งชิงเฉิน ถ้าหากไม่สามารถกำจัดนางได้ในครั้งเดียว ก็อย่าคิดที่จะเป็นศัตรู เพราะศัตรูเช่นนี้น่ากลัวเกินไป

สองสาวใช้ในวังไม่มีแรงจะกรีดร้องอีกต่อไป และเฟิ่งชิงเฉินก็รู้ว่าพวกนางสองคนอยู่ไม่ไกลจากความตาย

สิ่งมีชีวิตสองคนกำลังจะตายต่อหน้านางในชั่วพริบตา จะบอกว่าไม่รู้สึกผิดก็คงเป็นเรื่องโกหก แต่นี่คือกฎแห่งการอยู่รอดในโลกนี้

อย่าคิดว่ามาจากการข้ามชาติ แล้วจะเป็นคนพิเศษ ที่จะสามารถโห่ร้องเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนได้ที่นี่ ตะโกนว่าทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน และตะโกนว่าการลงประชาทัณฑ์ถือเป็นการละเมิด

ยังคงลงไม้ต่อไป จู่ๆเฟิ่งชิงเฉินก็นึกถึง ตำหนักไท่เหอ คิดในใจว่าถ้าคนที่นำโดยเจิ้นกั๋วกง สามารถสร้างระเบิดเทียนเหล่ยได้จริงๆ จักรพรรดิจะทำอย่างไร ซีหลิง, หนานหลิง และ เป่ยหลิง จะเป็นอย่างไร?

ผู้คนในสามประเทศนี้ทั้งหมดล้วนอยู่ในตงหลิง ทุกวันนี้การวางระเบิดประตูเมืองไม่ใช่งานของ สาม ประเทศนี้ หากสิ่งนี้มาจากสามประเทศ มันจะไม่ปรากฏที่ประตูเมือง แต่ปรากฏในสนามรบ

ข่าวที่เจิ้นกั๋วกงนำคนเข้ามาในวัง คนในสามประเทศนี้คงได้รับข่าวเช่นกัน และพวกเขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร