นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 677

หยุนเซียวเข้าใจความหมายของเฟิ่งชิงเฉินดี แน่นอนว่าหวังจิ่นหลิงก็เข้าใจเช่นกัน ทันทีที่หยุนเซียวจากไป หวังจิ่นหลิงจึงกล่าวอย่างกังวลว่า "ชิงเฉิน เจ้าแน่ใจเรื่องการรักษาหยุนเซียวหรือไม่?”

เขาไม่ต้องการให้เฟิ่งชิงเฉินสร้างปัญหาเหล่านี้ขึ้นมา เมื่อเฟิ่งชิงเฉินกล่าวว่านางต้องการรักษาชุยห้าวถิง เขาก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสมแล้ว

อาการเจ็บป่วยของชุยห้าวถิงค่อนข้างหนัก หากหายขาดก็โชคดีไป แต่หากไม่หาย เฟิ่งชิงเฉินก็จะลำบากมาก ตระกูลชุยคงต้องเอาโทษเฟิ่งชิงเฉินจนตายอย่างแน่นอน คงจะโทษว่าทักษะทางการรักษาย่ำแย่ จนทำให้ชุยห้าวถิงถึงแก่ชีวิต

“โรคของเขาแท้จริงแล้วเป็นด้านที่ข้าถนัด เจ้าวางใจได้ หากข้าไม่แน่ใจละก็ ข้าคงไม่รักษาเขา ข้าไม่ได้ลืมว่าเขาไม่ใช่แค่ผู้ป่วย แต่ยังเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลด้วย” เฟิ่งชิงเฉินรู้ดีว่าหวังจิ่นหลิงเป็นห่วงนาง ดังนั้นนางจึงพยายามให้คำตอบที่เป็นด้านดีออกมา

เพียงแค่นางทำการตรวจสอบอย่างละเอียดเกี่ยวกับร่างกายของหยุนเซียว นางจะได้เข้าใจว่าเนื้องอกในสมองของหยุนเซียวคืออะไร นางจึงแน่ใจได้ว่านางจะรักษาเขาหายขาดหรือไม่

ถึงอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์หากจะพูดอะไรออกมาจนกว่าอาการของอีกฝ่ายจะได้รับการยืนยัน

“เช่นนั้นข้าก็วางใจ” เฟิ่งชิงเฉินกล่าวเช่นนั้น แสดงว่านางพอมีวิธีอยู่ในใจ

แม้จะเป็นกังวล แต่เขาก็ไม่ชอบที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของเฟิ่งชิงเฉินมากนัก เขาไม่เคยบังคับให้เฟิ่งชิงเฉินทำตามความต้องการของเขา

“ชิงเฉิน เจ้าจะทำอย่างไรกับเรื่องของเซวียนเส้าฉี?” เฟิ่งชิงเฉินให้หยุนเซียวออกไปเช่นนั้น สันนิษฐานว่าจะคุยเรื่องนี้กับเขาเพียงลำพัง

ต้องรู้ว่าเซวียนเส้าฉีเป็นนายท่านน้อยของเผ่าเซวียนเซียว เรื่องที่พวกเขาขัดแย้งกับเผ่าเซวียนเซียว เป็นไปไม่ได้ที่นายท่านน้อยผู้นี้จะไม่รู้ แต่เขายังคงยืนกรานว่าเฟิ่งชิงเฉินคือคู่หมั้นของเขา ด้วยประการฉะนี้ พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะคิดมาก

บางทีนี่อาจเป็นโอกาสดี

“ไม่ทำอย่างไร ข้าจะไม่แต่งงานกับเขาอย่างแน่นอน” หากเซวียนเส้าฉีกดดันนาง นางก็จะบอกเซวียนเส้าฉีโดยตรงว่านางไม่ใช่หญิงบริสุทธิ์ มีข่าวลือว่านางเสียความบริสุทธิ์ก่อนแต่งงานนั่นคือเรื่องจริง เขาจะยังแต่งงานกับนางอีกหรือ?

นางรู้ว่าประโยคนี้เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่คำพูดเช่นนี้...... แม้นางจะเป็นคนทันสมัย แต่นางก็ไม่ต้องการที่จะพูดมันออกมา เว้นแต่นางต้องทำ นางไม่ยินดีที่จะเปิดเผยความบริสุทธิ์ของนางต่อสาธารณชน มันคงแย่ยิ่งนัก

“แล้วเจ้าจะเก็บเขาไว้อีกหรือ?” หวังจิ่นหลิงมั่นใจว่าเฟิ่งชิงเฉินมีแผนลึกซึ้ง ในการเก็บคนผู้นี้เอาไว้

“ต่อให้ข้าไม่รั้งเขาไว้ เขาก็ไม่ไปอยู่ดี ด้วยหยกเพียงชิ้นเดียวและคำพูดอันไร้หลักฐานนั่น เขาก็รอข้าได้ถึง 18 ปีโดยที่ไม่รู้ว่าข้ามีตัวตนจริงหรือไม่ คนประเภทนี้คงไล่ไปไม่ได้ง่ายๆ” เฟิ่งชิงเฉินพบว่าเซวียนเส้าฉีดื้อรั้นเหมือนนาง ในตอนนั้นนางเองก็ใช้ความดื้อรั้นนี้ พยายามอย่างยิ่งและไม่ยอมแพ้ จนกระทั่งได้เสด็จอาเก้ามาครองหรอกหรือ

น่าเสียดาย......เซวียนเส้าฉีปรากฏตัวช้าเกินไป มิฉะนั้น ด้วยความพากเพียรและความจริงจังของเซวียนเส้าฉี แม้นางจะไม่ชื่นชอบนัก แต่นางก็คงตกลงที่จะแต่งงานกับเซวียนเส้าฉีเพราะไม่พบคนที่นางชื่นชอบ

นางไม่รู้ว่าความรักนั้นจะมีความรักอยู่หรือไม่ แต่นางรู้ว่าเซวียนเส้าฉีเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ การแต่งงานกับผู้ชายเช่นนี้สามารถนำมาซึ่งความสงบและความสุขมาได้อย่างแน่นอน

น่าเสียดายเหลือเกินที่เซวียนเส้าฉีมาช้า นางมีคนรักในใจแล้ว

“แล้วเจ้าจะทำอย่างไร” หากจะให้เขาออกหน้าให้ล่ะก็ เขาก็ยินดีมาก

“ข้าแต่งงานกับเขาไม่ได้ ต่อให้มีสัญญาแต่งงานก็ตาม อีกอย่าง ข้าควรต้องแสดงความกตัญญูกตัญญูต่อท่านพ่อท่านแม่ กระดูกของท่านทั้งสองเพิ่งหาพบ หลังหิมะหยุดตก ข้าจะหาวันมงคลฝังกระดูกเสียก่อน จากนั้นตั้งใจจะไว้ทุกข์ให้พวกท่านสักหกปี" หากญาติสนิทเสียชีวิตจะต้องไว้ทุกข์สามปี ทว่าบิดามารดาต้องไว้ทุกข์หกปี

หกปีต่อมานางก็จะกลายเป็นสาวแก่ คาดว่าคงไม่มีใครต้องการ

หวังจิ่นหลิงกลอกตามองอย่างสง่างาม ที่จริงเขาไม่อยากทำสิ่งที่ทำลายภาพลักษณ์ของเขา แต่เฟิ่งชิงเฉินมักไม่เข้าใจในสิ่งที่ควรเข้าใจ และเข้าใจในสิ่งที่ไม่ควรเข้าใจไปเสียทุกเรื่อง