นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 733

ดูเหมือนเสด็จอาเก้าจะให้ท้ายผู้หญิงคนนี้มาก ด้วยอารมณ์ของเสด็จอาเก้า อย่างว่าแต่ให้ผู้หญิงสัมผัสร่างกายเลย แค่มีผู้หญิงเข้ามารังควานเขาก็ไม่ไว้หน้าอีกฝ่ายแล้ว

ในใจของนางตอนนี้อยากจะด่าอีกฝ่ายให้ไสหัวออกไปให้ไกล ไม่ก็มองไปด้วยสายตาอันเยือกเย็น ทำให้เจ้ารู้ว่าเจ้าเป็นฝ่ายที่ด้อยกว่า จากนั้นก็อับอายจนต้องจากไป ไม่ก็ขอให้เสด็จอาเก้าอารมณ์ไม่ดี ขับไล่อีกฝ่ายออกไปด้วยตัวเอง

เสด็จอาเก้าไม่ใช่หวังจิ่นหลิง เขาไม่เคยยึดหลักการอะไรเพื่อไม่ทำร้ายผู้หญิง เขาทำแค่เรื่องที่ถูกใจตนเองเท่านั้น ไม่สนใจความดีความชั่ว แต่การปล่อยให้ผู้หญิงมาพัวพันเช่นนี้......

เฟิ่งชิงเฉินคิด ตอนที่ตนเองสบตากับเสด็จอาเก้า เสด็จอาเก้ายังไม่เคยให้ท้ายตนเองถึงขนาดนี้ เป็นอย่างที่คิด......คนเรามันจะมีดีกว่ากันอยู่เสมอ เฟิ่งชิงเฉินบีบแก้วชาในมือแน่น ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งที่รู้ว่าเสด็จอาเก้าจริงใจกับตนเองเป็นอย่างมาก แต่ในใจของนางก็ยังแอบรู้สึกไม่สบายใจ

ตอนแรกคิดว่าตนเองพิเศษสำหรับเสด็จอาเก้าเป็นอย่างมาก ที่แท้ก็ไม่ใช่......

เสด็จอาเก้าผู้หลงใหลในความบริสุทธิ์ ยอมให้ผู้หญิงที่ได้พบเป็นครั้งแรกดึงชายเสื้ออย่างง่ายดาย

ฮึ ฮึ......เฟิ่งชิงเฉินยิ้มอย่างขมขื่น นี่คือการแจ้งเตือนของเสด็จอาเก้างั้นหรือ? แจ้งเตือนให้นางอยู่ห่างจากหวังจิ่นหลิง ไม่อย่างนั้นนางอาจถูกแทนที่ได้ตลอดเวลา? หากเป็นเช่นนั้น......

งั้นเสด็จอาเก้า ท่านช่างน่าเบื่อเหลือเกิน เฟิ่งชิงเฉินเงยหน้าขึ้นจ้องมองเสด็จอาเก้าอย่างดุร้าย นั่นคือสายตาของการแจ้งเตือน

นางเชื่อในตัวเสด็จอาเก้า แต่ก่อนอื่นเสด็จอาเก้าต้องบอกนางก่อนว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร และต้องบอกอีกว่าเสด็จอาเก้าคิดอย่างไงกับผู้หญิงคนนี้

“ผู้อาวุโสเก้า แม่นางท่านนี้เป็นใครงั้นหรือ?” เฟิ่งชิงเฉินวางแก้วชาในมือ ยิ้มและถามออกมา

“ไม่รู้” เสด็จอาเก้าตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น น้ำเสียงดูเร่งรีบเล็กน้อย ดูจากท่าทางแล้วเขากำลังรอให้เฟิ่งชิงเฉินถามคำถามนี้ออกมาตั้งนาน

“ผู้อาวุโสเก้าไม่รู้แต่กลับให้ความช่วยเหลือนาง ท่านช่างเป็นคนดีเหลือเกิน” เฟิ่งชิงเฉินจ้องมองไปยังเสด็จอาเก้าอย่างดุร้าย ความหมายในแววตาของนางนั้นชัดเจน นั่นคือ......

เจ้ารอข้าก่อน เรื่องนี้ข้าจะต้องคิดบัญชีกับเจ้าอย่างแน่นอน

“ท่านคือผู้อาวุโสเก้า? ท่านอายุน้อยขนาดนี้น่าจะเรียกว่านายน้อยเก้าไม่ใช่หรือ?” ดวงตาคู่นั้นของหญิงสาวชุดสีม่วง เป็นประกาย เฟิ่งชิงเฉินสงสัยว่าตนเองกำลังตากวาด นางดูเหมือนว่าจะเห็นรูปหัวใจจากแววตาของผู้หญิงคนนั้น

นั่นมันอะไร? เป็นเพราะเรียกว่าผู้อาวุโสเก้า? เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

ตุบ......เสด็จอาเก้าวางถ้วยชา หลับตาลงและไม่พูดอะไร รวมถึงไม่สนใจสาวน้อยในชุดสีม่วงที่กำลังดึงชายเสื้อของเขาอยู่ บรรยากาศช่างแข็งกระด้าง ดูเหมือนว่าหญิงสาวชุดสีม่วง เองก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงคลายมือออกจากชายเสื้อของเสด็จอาเก้า ก้มหน้าลงอย่างน่าสงสาร ดวงตาของนางมองไปรอบด้าน สุดท้ายก็มาตกลงบนร่างของเฟิ่งชิงเฉิน

มองไปมองมา สุดท้ายเป็นเฟิ่งชิงเฉินที่พูดดี ชายสองคนนี้แม้คนหนึ่งจะเยือกเย็นและอีกคนจะอบอุ่น แต่ทั้งสองนั้นเข้าถึงได้ยาก พี่ชายสุดหล่อที่ช่วยเหลือนางแม้จะชื่อว่าผู้อาวุโสเก้า แต่กลับไม่มีความอ่อนโยนเหมือนผู้อาวุโสเลยแม้แต่น้อย หยาบกร้านเหมือนทะเลทราย

ช่างมัน เอาไว้ก่อน รอสนิทแล้วค่อยว่ากัน จากทั้งสามคนนี้ หญิงสาวขี้เหร่ดูน่าจะเข้าถึงง่ายที่สุด งั้นเริ่มจากนางก่อนแล้วกัน

หญิงสาวชุดสีม่วง หันไปยิ้มให้เฟิ่งชิงเฉิน “แม่นางชื่ออะไรงั้นหรือ? ตัวข้าแซ่หลาน ชื่ออีหลิน เมื่อสักครู่ถูกพี่ชายน้ำแข็งคนนี้ช่วยไว้ เจ้าล่ะ?”

หลาน?