นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 736

การปรากฏตัวพร้อมกับข่าวสารอันรุนแรงของโจ่วอัน ทำให้พวกเขาเตรียมตัวได้อย่างเต็มที่ อีกฝ่ายไม่ได้อ่อนแอ

อีกฝ่ายไม่สับสนในกลอุบายของพวกเขา ใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างมือสังหารมาตามหาร่องรอยของพวกเขา ต้องบอกเลยว่าอีกฝ่ายฉลาดมาก และร่ำรวยเป็นอย่างมากด้วย

ทั้งสามคนไม่ได้เอ้อระเหยเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ข่าวที่พวกเขาได้รับจากโจ่วอัน มันทำให้พวกเขาต้องตระหนักเป็นอย่างมาก

เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงไม่ได้ออกเดินทางต่อ แต่หาสถานที่หยุดพักแทน

พวกเขาต้องการสืบให้รู้เรื่องว่าใครคือคนร้ายผู้ซึ่งยอมจ่ายถึงสองแสนแผ่นทองเพื่อเอาชีวิตของเฟิ่งชิงเฉิน

พวกเขาไม่ได้รับข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย โลกแห่งมือสังหารเกิดความโกลาหลมากถึงขนาดนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้อะไรเลย?

บนแผ่นดินจิ่วโจวอันยิ่งใหญ่จะมีสักกี่คนที่มีเงินมากขนาดนี้ และจะมีสักกี่คนที่มีความแค้นต่อเฟิ่งชิงเฉิน ใช้แผ่นทองทั้งหมดเกือบสามแสนเพื่อแลกกับการเอาชีวิตของเฟิ่งชิงเฉิน

หากเป็นการกระทำของเผ่าเสวียนเซียวกง แบบนั้นเซวียนเส้าฉีจะไม่รู้ได้อย่างไร?

และหากไม่ใช่เผ่าเสวียนเซียวกง แล้วจะเป็นใคร?

คำถามมากมายทำให้เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากขึ้น และซ่อนร่องรอยของตนเองให้ละเอียดขึ้นด้วย

อาการบาดเจ็บของหลานอีหลินไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หลังทุกอย่างสงบลง เฟิ่งชิงเฉินเข้าไปจัดการบาดแผลภายนอกให้นางทันที และยังมีอาการบาดเจ็บภายในตอนที่ถูกนางกดทับ หรือก็คืออวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บ หลังจัดการบาดแผลของหลานอีหลินเป็นอันเรียบร้อย เฟิ่งชิงเฉินถึงเริ่มทำแผลของตนเอง

บาดแผลของนางไม่ได้หนักหนาอะไร มันเป็นเพียงรอยขีดข่วนจากการกลิ้งไปกลิ้งมา แต่ในตอนที่พวกของเฟิ่งชิงเฉินสองคนทำแผลเสร็จ มันก็เป็นเวลาค่ำแล้ว นางกำลังยกน้ำสกปรกออกไปทิ้งด้านนอก เมื่อเปิดประตูออกมาก็เห็นเสด็จอาเก้ายืนอยู่หน้าประตู ร่างของเขาแฝงอยู่ในความมืด ทำให้มองไม่ถึงการแสดงออกของเขา

เฟิ่งชิงเฉินยืนอยู่ด้านในประตู ถามออกมาด้วยความสงสัย “มีเรื่องอะไรงั้นหรือ?”

นางรู้ว่าเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงยุ่งมาก ยุ่งกับการสืบเรื่องมือสังหาร ยุ่งกับการรวมกองกำลัง ตามเหตุแล้ว พวกเขาปลอมตัวเป็นคนของยุทธจักร ประกอบกับส่งให้ลูกน้องเตรียมการทุกอย่างให้ ทุกอย่างถูกทำอย่างละเอียดรอบคอบ การเดินทางของพวกเขาในครั้งไม่ควรจะถูกเปิดเผยโดยเร็วถึงจะถูก

เสด็จอาเก้าไม่ได้พูดอะไร รับอ่างไม้ในมือของเฟิ่งชิงเฉิน ทำราวกับว่ามันเป็นหยกอันล้ำค่า เดินออกไปด้วยใบหน้าเคร่งขรึม สาดน้ำที่อยู่ในอ่าง จากนั้นก็ถือมันเดินกลับมา การกระทำทั้งหมดนี้ท่าทางของเสด็จอาเก้าไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย เขา......ราวกับว่าไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน

เฟิ่งชิงเฉินยิ้มออกมา รับอ่างไม้จากมือของเสด็จอาเก้า จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองเสด็จอาเก้าเหมือนกำลังรอให้เสด็จอาเก้าพูดอะไรอยู่

“แฮ่ม แฮ่ม......” เสด็จอาเก้ากระแอมออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ “ออกไปเดินเล่นด้านนอกกันเถิด”

หมู่บ้านชาวไร่ตอนกลางคืน บรรยากาศของมันเงียบสงบ ทั้งหมู่บ้านไร้ซึ่งเสียง ทำให้คนรู้สึกผ่อนคลายอย่างช่วยไม่ได้ เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้า เดินออกมาพร้อมปิดประตู

ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันออกไป หวังจิ่นหลิงยืนอยู่หลังชายคา กุมขวดยาไว้ในมือ ถอนหายใจออกมา หันกลับเตรียมจากไป ขวดยาในมือถูกบีบจนแหลกละเอียด เป็นผงธุลีอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่าเขาจะไปที่ไหน หรือจะไปทำอะไรใคร

เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินเดินไปตามแม่น้ำในหมู่บ้าน หลังจากที่เดินมาเป็นเวลานานเฟิ่งชิงเฉินก็รู้สึกหนาว เสด็จอาเก้าถึงพูดออกมาว่า “ขอโทษด้วยสำหรับเรื่องในวันนี้”

การที่จะให้เขาพูดขอโทษออกมา มันคือการท้าทายอย่างไม่ต้องสงสัย อย่าว่าแต่เสด็จอาเก้าเลย เฟิ่งชิงเฉินเองก็ตกใจเช่นกัน มองไปยังเสด็จอาเก้าด้วยความแปลกใจ แต่น่าเสียดายที่ท้องฟ้ามืด ทำให้มองไม่เห็นท่าทีของเสด็จอาเก้า

“ไม่เป็นอะไร ท่านอย่าไปใส่ใจ เรื่องในวันนี้เป็นเพียงแค่อุบัติเหตุ ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ขนาดพวกเราปลอมตัวถึงขนาดนี้ยังถูกคนจับได้” เฟิ่งชิงเฉินโบกมืออย่างไม่คิดอะไร เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ใช่ความผิดของเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิง

“อีกอย่าง ได้เจอกับเขาก็ถือเป็นเรื่องดี ไม่อย่างนั้นพวกเราก็คงยังไม่รู้ว่ามีคนยอมจ่ายเงินมหาศาลถึงขนาดนี้เพื่อแลกกับชีวิตข้า” เฟิ่งชิงเฉินเดินเตะก้อนหินข้างริมน้ำพร้อมกล่าวออกมา เรื่องวันนี้ดูเหมือนนางจะไม่ได้ใส่ใจ แบบนี้......เสด็จอาเก้าจึงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

ถูกมือสังหารทั้งโลกไล่ล่า ยังสามารถยิ้มออกมาได้ เฟิ่งชิงเฉินเป็นเช่นนี้ก็ดีแล้ว ไม่ว่าตัวตนจะมีความลับอันยิ่งใหญ่ต่อโลกแค่ไหนมันก็ไม่สำคัญ

“หลานอีหลิน ข้าจะรีบส่งนางกลับไปให้เร็วที่สุด จะให้นางตามไปกับพวกเราไม่ได้” เสด็จอาเก้าเลิกคิดที่จะค้นหาความเป็นมาของเฟิ่งชิงเฉินอย่างสมบูรณ์

คนแบบเฟิ่งชิงเฉินไม่มีทางเหมือนกับหลี่เซี่ยงหรือหลานอีหลิน ผู้หญิงที่แปลกประหลาดเหล่านั้น เทียบไม่ได้กับเฟิ่งชิงเฉินเลยแม้แต่น้อย

“ไปส่ง? ส่งที่ไหน? นางเองก็น่าจะเป็นคนที่ถูกมือสังหารตามล่าอยู่ด้วย” เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้มีความรู้สึกอันดีแต่อย่างใดกับหลานอีหลิน และก็ไม่ได้รังเกียจ แต่นางเป็นผู้หญิงไร้เดียงสาคนหนึ่ง หากพวกเขาทิ้งหลานอีหลินไป มีความเป็นไปได้สูงว่าหลานอีหลินจะต้องตาย

บนโลกอันโหดร้ายนี้ ไม่ใช่โลกที่เด็กผู้หญิงเพียงคนเดียวสามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง เด็กแบบหญิงแบบนั้นนาง ต่อให้ไม่ได้แซ่หลานก็อยู่ได้อีกไม่นานเหมือนกัน