นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 895

เฟิ่งชิงเฉินตกจากเก้าอี้โดยบังเอิญ และได้รับการช่วยเหลือโดยซูโหรวได้ทันเวลาพอดี

หากกล่าวเช่นนี้ มีเพียงคนที่ไม่รู้จักเฟิ่งชิงเฉินเท่านั้นที่จะเชื่อ หนานหลิงจิ่นสิงได้เห็นทักษะของเฟิ่งชิงเฉิน ไม่ต้องพูดถึงว่าเฟิ่งชิงเฉินระมัดระวังเพียงไร นางไม่สามารถตกจากเก้าอี้ได้แน่ แม้ว่านางจะล้มลงจริงๆ ก็ไม่เป็นอะไร

คำอธิบายของเฟิ่งชิงเฉินไม่เพียงแต่ไม่ทำให้หนานหลิงจิ่นสิงวางใจ แต่ยังทำให้เขาขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น "พี่สาว บอกข้าทีว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุใดถึงตกจากเก้าอี้ได้ ทักษะของซูโหรวนั้นไม่สู้เจ้า นางจะช่วยเจ้าได้อย่างไร?"

เฟิ่งชิงเฉินไม่แน่ใจว่านางควรสงสัยหนานหลิงจิ่นสิงหรือไม่ ดังนั้นนางจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้ายังงุนงงอยู่เช่นกัน ซูโหรวบอกว่าข้ากำลังพูดถึงจักรพรรดินี จากนั้นข้าตกจากเก้าอี้ด้วยความตื่นเต้น อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้”

เรื่องการสะกดจิตของซูโหรว เฟิ่งชิงเฉินตั้งใจจะบอกกับเสด็จอาเก้าเท่านั้น และนางจะจัดการซูโหรวอย่างหนัก เพื่อให้รู้ว่าการใช้เล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อยเหล่านี้จะต้องเอาสิ่งใดมาแลก

“ตื่นเต้นหรือ? พี่สาว เจ้าจะตื่นเต้นเพราะจักรพรรดินีหรือ? ข้าไม่เชื่อ จักรพรรดินีองค์ปัจจุบันเหมือนเสือที่ไร้เขี้ยวเล็บ ต่อให้เป็นจักรพรรดินีพระองค์ก่อน พี่สาวก็มิเห็นนางในสายตา”

หนานหลิงจิ่นสิงสัมผัสได้ถึงความเย็นชาของเฟิ่งชิงเฉิน จึงอธิบายความสัมพันธ์ของเขากับซูโหรวอย่างชัดเจนรวดเร็ว "พี่สาว ซูโหรวและข้าเพียงแค่มีประโยชน์ต่อกัน นางต้องการเข้าวัง และข้าต้องใช้นางเพื่อสืบเรื่องตระกูลซูแห่งหนานหลิง ครั้งนี้ข้าพานางมาหาเจ้า เพราะนางต้องการขอโทษเจ้าอย่างจริงใจ หากโหรวทำสิ่งใดลงไป พี่สาวเจ้าไม่จำเป็นต้องสุภาพกับนาง"

"อย่ากังวลใจไป ข้าไม่ใช่คนที่ยอมเสียเปรียบใครง่ายๆ และไม่กล่าวขอบใจใครอย่างโง่เขลา ซูโหรวไม่ได้ทำอะไรเลย อาจเป็นเพราะช่วงนี้ข้ายุ่งเกินไป จิตใจของข้าจึงตกอยู่ในภวังค์" เฟิ่งชิงเฉินเชื่อว่าการกระทำของซูโหรวในวันนี้ หนานหลิงจิ่นสิงไม่รู้เรื่องด้วย

ไม่มีทางที่ตระกูลซูและจิ่นสิงจะร่วมมือกันได้ มีเพียงซูโหรวและจิ่นสิงเท่านั้นที่สามารถร่วมมือกันได้ และเป็นไปไม่ได้ที่ซูโหรวจะขัดคำสั่งของตระกูลซูกับหนานหลิงจิ่นสิง

ต้องการที่จะเอาชนะนาง ต้องการชีวิตนาง ให้นางตายด้วยทักษะการขี่ม้าที่ดีที่สุดของนาง ซูโหรวเก่งกาจกว่าซูหว่านมากจริงๆ

หนานหลิงจิ่นสิงยังคงกังวล แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้กล่าวอะไรกับเขาเลย ดังนั้นเขาจะทำอย่างไรได้ "พี่สาว ระวังตัวด้วย ซูโหรวเป็นคนลึกลับ นางดูแปลกๆ ครั้งนี้เป็นความผิดของข้าเอง ข้าไม่ควรพานางไปที่จวนเฟิ่ง พี่สาว ในอนาคตหากเจ้าจะพบซูโหรว ควรหาคนไว้รอบกายมากสักหน่อย”

“อืม แต่ซูโหรวกับข้าไม่มีโอกาสพบกันตามลำพังอีกแล้ว หลังการแข่งขัน นางควรจะเดินทางเข้าวัง ตราบใดที่ข้าไม่อยากเห็นสตรีในวังหลัง พวกนางก็จะมิมีใครได้พบข้า" เฟิ่งชิงเฉินล้มเลิกความสงสัยในใจของนางลง ทักษะนั้นของซูโหรว คาดว่าคงจะมีค่าที่สุดสำหรับนางแล้ว นอกจาหนานหลิงจิ่นฝาน นางคงมิได้บอกคนอื่น

หลังจากขจัดความสงสัยในใจของตนลงแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ได้ป้องกันหนานหลิงจิ่นสิงอีก ในขณะที่ซูโหรวยังไม่ตื่นขึ้น เฟิ่งชิงเฉินจึงได้ให้หนานหลิงจิ่นสิงรับประทานอาหารกลางวันในจวนเฟิ่งของนาง หนานหลิงจิ่นสิงตกลงและสนทนากันอย่างมีความสุข ทั้งสองสนทนากันไปเรื่อยเปื่อย โดยมิได้มีเรื่องจริงจังเข้ามาเกี่ยวข้อง

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าหนานหลิงจิ่นสิงกลัวว่านางจะไม่มีความสุข ดังนั้นนางจึงยิ้มแย้มขึ้น แต่นางอดเห็นใจสงสารหนานหลิงจิ่นสิงไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จิ่นสิงจะอาศัยอยู่ในหนานหลิง สำหรับองค์ชายที่ไร้ซึ่งมารดาคอยดูแล และไร้ซึ่งคนสนับสนุน

จิ่นสิงเรียกนางว่าพี่สาว ดังนั้นนางคือผู้ช่วยสนับสนุนของจิ่นสิง นางไม่สามารถหดอยู่ในกระดองได้ เพราะไม่ว่านางจะช่วยหนานหลิงจิ่นสิงหรือไม่ หนานหลิงจิ่นฝานก็เห็นนางเป็นศัตรูอยู่ดี

เมื่อตอนที่ส่งหนานหลิงจิ่นสิงออกไป เฟิ่งชิงเฉินก็มองไปที่ใบหน้าแหลมคมของหนานหลิงจิ่นสิง พูดว่า "จิ่นสิง ขอบใจสำหรับงานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่านี้ หากเจ้ามีอะไรให้ช่วย เจ้าจงมาหาข้า ข้ามิได้ใสซื่อตามที่เจ้าคิด และมิได้ใจดีมีเมตตาอย่างที่เข้าคิด”