นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 923

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางซึ่งผิดปกติของฝู่หลิน นางกุมมือของฝู่หลินไว้และกล่าวจากใจจริง “ยินดีกับเจ้าด้วย เวลานี้เจ้าพ้นขีดอันตรายแล้ว เจ้าสามารถรักษาขาและชีวิตของเจ้าเอาไว้ได้”

ในการต่อสู้กับโรคร้าย ในที่สุดฝู่หลินก็เป็นฝ่ายชนะ ในฐานะหมอคนหนึ่ง เมื่อได้เห็นปาฏิหาริย์ดังกล่าวเฟิ่งชิงเฉินก็รู้สึกยินดีกับฝู่หลินจากใจจริง

ท้ายที่สุด ไม่ใช่ว่าคนไข้ทุกคนจะโชคดีเหมือน อย่างน้อยจากการที่นางเป็นหมอมาหลายปี นางก็ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้สักครั้งหนึ่ง

“ขอบคุณเจ้ามาก” ฝู่หลินไม่ได้ยินว่าเฟิ่งชิงเฉินพูดอะไรออกมา จิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับการจับมือของเฟิ่งชิงเฉิน สัมผัสอันนุ่มนวล ความเย็นที่หลังมือ และความอบอุ่นของฝ่ามือ ทำให้รู้สึกสดชื่นในหัวใจ

“มิต้องขอบคุณข้า ข้ามิได้ทำอะไร ทั้งหมดเป็นผลจากความพยายามของตัวเจ้าเอง หากใช่เพราะความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะมีชีวิตรอดและร่างกายอันแข็งแกร่ง เจ้าก็คงมิสามารถแบกรับมันไว้ได้” แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกองวัสดุยาล้ำค่าจากพระราชวัง หากขาดสิ่งเหล่านี้ไป แม้ว่าฝู่หลินอยากจะมีชีวิตรอดสักแค่ไหนมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้

แรงจูงใจเป็นสิ่งสำคัญ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแค่มีแรงจูงใจก็จะทำให้มีชีวิตรอดต่อไปได้ มันจำเป็นต้องมีทรัพยากรในการรักษาที่เพียงพอด้วย ไม่เช่นนั้นก็ไม่อาจมีชีวิตรอดต่อไปได้

หลังจากเฟิ่งชิงเฉินพูดจบ นางดึงมือออก ฝู่หลินรู้สึกหลงทาง เขาลดมือลงและกำหมัดอย่างเงียบ ๆ โดยคงความรู้สึกสัมผัสไว้ชั่วขณะ

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้คิดอะไรมาก ปล่อยมือของฝู่หลิน หันไปหาหมอหลวงทั้งสามคนพร้อมกล่าวว่า “ท่านทั้งสาม ใต้เท้าฝู่ฟื้นแล้ว พวกท่านลองดูว่าจำเป็นต้องตรวจชีพจรอีกหรือไม่ และหลังจากนี้จะรักษาต่อไปอย่างไร จำเป็นจะต้องวางแผนออกมาหรือไม่”

“ขอรับ ขอรับ แม่นางเฟิ่ง ที่แม่นางเฟิ่งพูดก็มีเหตุผล” เฟิ่งชิงเฉินช่วยให้ความอึดอัดใจของหมอหลวงทั้งสามคนลดลง หมอหลวงทั้งสามคนรีบดึงสติกลับคืนมา เข้าไปวัดชีพจรให้กับฝู่หลินและหารือเกี่ยวกับการจ่ายยา

พวกเขาทั้งสามทำสิ่งนี้อย่างใจจดใจจ่อ พยายามข้ามผ่านเหตุการณ์ซึ่งน่าอับอายเมื่อสักครู่ไปให้ได้ ฝู่หลินเองก็ไม่ได้อยากพูดอะไรมาก นอนเปลือยกายท่อนบนปล่อยให้หมอหลวงทั้งสามล้อมรอบเขา แต่สายตาของเขากลับมองผ่านหมอหลวงทั้งสามไปยังเฟิ่งชิงเฉิน

เขาอยากรู้เหลือเกินว่าเฟิ่งชิงเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่ใช่จักรพรรดิ เขาไม่เชื่อว่าหลานจิ่วชิงจะขุดเรื่องการตายของเจ้าเมืองเย่เฉิงขึ้นมาเพื่อชำระล้างความคับแค้นในใจของเฟิ่งชิงเฉิน ซึ่งเฟิ่งชิงเฉินไม่รู้เรื่องเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย

ฝู่หลินมั่นใจเป็นอย่างมากว่าเฟิ่งชิงเฉินเข้าใจเรื่องการตายของเจ้าเมืองเย่เฉิงเป็นอย่างดี เข้าใจว่าเขาเป็นคนโยนความผิดให้กับเฟิ่งชิงเฉิน แต่เหตุใดภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวเฟิ่งชิงเฉินยังยอมช่วยชีวิตเขาไว้โดยไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้

เขาพอจะมองออก แม้เฟิ่งชิงเฉินจะไม่ได้มีความสุขสักเท่าไหร่ แต่นางก็ไม่เคยคิดร้ายกับเขาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้

“ช่างเป็นผู้หญิงที่ขัดแย้งกันเสียเหลือเกิน” สุดท้ายฝู่หลินทำได้เพียงพูดออกมาเท่านี้

ฝู่หลินสามารถรักษาของเขาไว้ได้อย่างปลอดภัย จักรพรรดิมีความสุขมาก ในวันนั้นเขาได้มอบรางวัลมากมายให้แกเฟิ่งชิงเฉิน แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้รับมันไว้ นางนำให้เหล่าหมอหลวงไปแบ่งกัน เนื่องจากที่ฝู่หลินรอดมาได้ก็เพราะหมอหลวงทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม

สองวันที่ผ่านมา เหล่าหมอหลวงที่ได้ใกล้ชิดกับเฟิ่งชิงเฉินต่างคิดว่าคนอย่างเฟิ่งชิงเฉินก็ไม่เลว ทักษะทางการแพทย์ คุณธรรม และสิ่งซึ่งสำคัญที่สุดคือไม่เห็นแก่ตัว สองผ่านที่พวกเขาได้เรียนรู้อะไรจากเฟิ่งชิงเฉินมาไม่น้อย และทุกอย่างล้วนเป็นทักษะซึ่งสามารถใช้งานได้จริง

นอกจากนี้เฟิ่งชิงเฉินยังไม่โกรธที่พวกเขาเคยโยนความผิดให้กับนาง เป็นหมอที่อายุน้อยถึงเพียงนี้และยังเป็นผู้หญิง พวกเขาเองก็รู้สึกผิดกับสิ่งซึ่งทำลงไป ทำให้หมอหลวงแต่ละคนเป็นมิตรกับเฟิ่งชิงเฉินมากขึ้นเรื่อย ๆ