นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 924

ตัดสินใจ?

จะเอาชีวิตหรือขา?

ฝู่หลอนโตขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องเจอกับตัวเลือกเช่นนี้ เขาไม่ต้องการเลือกอะไรเลย เพราะเขาต้องการทั้งหมด

"เฟิ่งชิงเฉิน ข้าต้องการทั้งชีวิตทั้งขา" ฝู่หลินพูดด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของเขาแดง และน้ำตาค่อยๆ ไหลลงมาจากหางตา...

เขาไม่อยากตาย แต่เขาก็ไม่อยากพิการเช่นกัน ถ้าขาพิการ ก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าเขา

“ข้าเป็นมนุษย์ ไม่ใช่เทพ แม้แต่เทพก็ไม่อาจสนองความปรารถนาของเจ้าได้ นายท่านฝู่ เจ้าต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง บาดแผลที่ขาของเจ้าหนักหนาจนข้าไม่จำเป็นเปิดมันขึ้นมาให้ดูอีกครั้ง

นายท่านฝู่ ข้าจะให้เวลาเจ้าจุดธูปอีกครั้งเจ้าควรคิดให้ดี ไม่ว่าเจ้าจะเลือกทางไหน ข้าก็จะเคารเจ้า เพราะชีวิตเป็นของเจ้า และเจ้ามีสิทธิ์ตัดสินใจความต้องการของชีวิตเจ้าเอง " เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น

คำพูดของเธอทำให้หมอหลวงพวกนั้นมองหน้ากันด้วยความลำบากใจและต้องการอธิบายสองสามคำเพื่อทีองค์ชายชงอ๋องจะได้ไม่คิดว่าหมอเหล่านี้ไม่มีเหตุผล แต่เมื่ออ้ากปากจะพูด แต่ก้ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี ดังนั้นจึงทำได้แค่ยืนนิ่งในข้างมุม

องค์ชายชิงอ๋องไม่ได้ตั้งใจที่จะตำหนิเฟิ่งชิงเฉิน ตรงกันข้าม เขาคิดว่าคำพูดของเฟอ่ชิงเฉิน นั้นถูกต้องมาก ฝู่หลิน กำลังจะตายหรือจะอยู่ แค่เพียงคำพูดเดียวของเขาเอง ไม่ว่าเขาจะเลือกทางไหน เขาจะยอมรับชะตากรรมของเขาและไปต่อ

ไม่ใช่ว่าเฟิ่งชิงเฉิน ไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่เป็นเพราะเขาไม่สามารถยอมรับด้วยตัวเองได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับคนอื่นเลย

“เฟิ่งงชิงเฉิน ถ้าข้าต้องการรักษาขาไว้ จะไม่มีโอกาสเลยหรือ?” ฝู่หลินเอามือปิดหน้า จิตวิญญาณของเขานิ่งเฉย เขาไม่สามารถตัดสินใจได้

"มี มีโอกาส 10% อธิษฐานขอให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น" ปาฏิหาริย์ทางการแพทย์นั้นไม่ใช่ว่าไม่มี แต่ไม่ใช่ทุกคนที่โชคดีได้พบกับปาฏิหาริย์

ผู้ป่วยทุกคนที่เฝ้ารอปาฏิหาริย์คิดว่าตัวเองเป็นคนโชคดีคนนั้น พระเจ้าจะทรงรักพวกเขา พวกเขามักจะคิดว่าพวกเขาแตกต่าง และพวกเขาเชื่อว่าปาฏิหาริย์จะต้องเกิดขึ้นกับพวกเขาอย่างแน่นอน แต่...

ปาฏิหาริย์ที่สามารถเขียนเป็นหนังสือได้มีเพียง 1 ใน 10,000 เท่านั้น มีคนไม่กี่คนที่พบกับปาฏิหาริย์และส่วนมากก็มีแต่คนตาย

ในฐานะแพทย์เฟิ่งชิงเฉิน ไม่แนะนำให้ฝู่หลินเดิมพันกับปาฏิหาริย์เล็ก ๆ น้อย ๆ ปาฏิหาริย์นั้นไร้หลักวิทยาศาสตร์ ปาฏิหาริย์ก็เหมือนกับการถูกรางวัลเงินห้าล้าน ใครๆก็รอคอย แต่คนที่จะถูกนั้นมีน้อยมาก

แต่ฝู่หลินไม่คิดเช่นนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิ่งชิงเฉิน ฝู่หลินก็ตกใจและพูดเสียงดังว่า: "ได้ ข้าจะเดิมพันด้วยโอกาส 10% นี้ เฟิ่งชิงเฉิน ข้าจะไม่ยอมรับการตัดขา"

ถ้าถูกตัดออกมันจะไม่มีวันงอกขึ้นมาใหม่ เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าเขาจะกลายเป็นคนพิการ เขากลายเป็นคนพิการและเขาก็จะไม่สามารถฟื้นฟูตระกูล ฝู่ได้อีก หากเป็นกรณีนี้ ปล่อยให้เขาเป็นคนบาปที่ตายแทยตรพกูลฝู่เถอะ

"นายท่านฝู่ เจ้ารู้ดีกับทางเลือกของเจ้าหรือไม่ ปาฏิหาริย์นั้นไม่ใช่ว่าเจ้ามั่นใจแล้วมันก็จะเกิดขึ้น" เฟิ่งชิงเฉิน ไม่ต้องการรุกรานใคร เธอแค่พูดความจริง

“ข้ารู้ เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าไม่ต้องกังวล องค์ชายชิงอ๋องก็อยู่ที่นี่ด้วย ข้าจะเขียนข้อความระบุว่านี่เป็นทางเลือกของข้าเอง จะอยู่จะตายก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้า” ฝู่หลินกำลังพนันจริงๆ

เมื่อขียนข้อความยืนยันนี้ไว้แล้ว หากเฟิ่งชิงเฉินทำอะไรในระหว่างขั้นตอนการรักษาเพื่อที่จะฆ่าเขา ฮ่องเต้ก็ไม่สามารถให้เฟิ่งชิงเฉิน รับผิดชอบได้

“นายท่านฝู่ แบบนี้คงไม่ดีมั้ง”

“นายท่านฝู่ ความเสี่ยงนี้สูงเกินไป”

“นายท่านฝู่ ท่านคิดดีๆ”

หมอหลวงดูกังวลและพยายามเกลี้ยกล่อมเขาทีละคน แต่ฝู่หลินตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร เมื่อตัดสินใจก็แน่วแน่ที่จะไม่เปลี่ยนแปลง

ฝู่หลิน ตัดสินใจเช่นนี้ รองลงมาคือยอมรับการตัดขา

เฟิ่งชิงเฉิน รู้ว่าฝู่หลิน ได้ตัดสินใจแล้วและจะไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้นเธอจึงหันกลับมาและมอบปากกาและกระดาษให้ ฝู่หลิน "ได้ เขียนเลย"