นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 992

เสด็จอาเก้าและตระกูลหวังจะร่วมมือกันหรือไม่ เรื่องนี้จักรพรรดิยังไม่ทราบข้อมูลที่ชัดเจน แต่ด้วยนิสัยกัดไม่ปล่อยของจักรพรรดิ เขาไม่มีทางปล่อยไปเป็นอันขาด ไม่ว่าจะเป็นเสด็จอาเก้าหรือตระกูลหวัง กล้ามาข้ามหัวจักรพรรดิเช่นนี้ เขาไม่มีทางปล่อยไปเป็นแน่

ครั้งนี้ ระหว่างเสด็จอาเก้ากับตระกูลหวัง จักรพรรดิเลือกเสด็จอาเก้าอย่างไม่ลังเล ส่วนตระกูลหวัง? เมื่อจักรพรรดินึกถึงสนมเอกเซี่ยที่ใกล้จะคลอดออกมา เขาก็ยิ้ม......

ลูกชายของตระกูลหวังโดดเด่น ได้คะแนนสูงในการสอบคัดเลือกขุนนาง ช่วงระยะเวลาอันสั้น จักรพรรดิคงยังไม่ทำอะไรตระกูลหวัง และไม่ได้ตั้งใจที่จะลงมือด้วยตัวเองเพื่อเผชิญหน้ากับตระกูลหวังโดยตรง

สำหรับตระกูลขุนนางระดับตระกูลหวัง จักรพรรดิอยากจะมอบให้ตระกูลขุนนางอย่างตระกูลเซี่ยและตระกูลชุยเป็นผู้จัดการ เขามั่นใจ ไม่ว่าจะเป็นตระกูลชุยหรือตระกูลเซี่ย พวกเขาจะมีความสุขเป็นแน่หากได้สืบทอดอำนาจของตระกูลหวังในปัจจุบัน

เรื่องของตระกูลหวังไม่จำเป็นต้องรีบร้อน เรื่องของเสด็จอาเก้านั้นควรเร่งรีบมากกว่า เสด็จอาเก้ากำลังป่วยไม่ใช่หรือ ดังนั้นจักรพรรดิจึงอยากให้เสด็จอาเก้าป่วยหนักขึ้นอีกเสียหน่อย แต่เสด็จอาเก้านั้นไม่ได้ป่วยตั้งแต่แรก ที่บอกว่าป่วยเพราะต้องการหลบหนี ไม่เพียงแต่เสด็จอาเก้าเท่านั้นที่อ้างว่าป่วย แต่ลูกชายตัวดีสองคนของเขาที่ของไปเจียงหนานก็อ้างว่าป่วยเช่นกัน

นี่ทำให้จักรพรรดิโกรธเป็นอย่างมาก หากตัวไปพร้อมกันเช่นนี้ หากบอกว่าไม่มีอะไร ต่อให้เป็นสุกรก็ไม่มีทางเชื่อ เท่านั้นยังไม่พอ ยังกล้ามาเล่นเล่ห์เหลี่ยมใต้จมูกของเขา จักรพรรดิจึงส่งคนออกไปตามหาร่องรอยของเสด็จอาเก้าและองค์รัชทายาททันที

หลังจากหาที่อยู่ของเสด็จอาเก้าจนพบ จักรพรรดิก็รวบรวมทหารม้าสองหมื่นนาย ให้พวกเขานำระเบิดเทียนเหล่ยที่เพิ่งผลิตได้ไปหาเสด็จอาเก้า ขณะเดียวกันก็ออกคำสั่งสังหารอย่างลับ ๆ โดยบอกให้พวกเขาเอาชีวิตของเสด็จอาเก้ากลับมา

เขาต้องการเพียงชีวิตของเสด็จอาเก้าเท่านั้น ส่วนชีวิตขององค์รัชทายาทและชิงอ๋อง เขาไม่ได้กล่าวว่าเป็นหรือตาย เพียงแค่กล่าวว่าหากขัดขืนก็สามารถสังหารได้เลย

ในยามดึก เสด็จอาเก้าถึงจะทำสิ่งที่ต้องทำเสร็จสิ้น ลูบคิ้วด้วยความรู้สึกปวด เตรียมที่จะเอนกายลงบนเก้าอี้ หลังจากฟ้าสว่างเขาตั้งใจที่จะไปเยี่ยมองค์รัชทายาท จากนั้นก็ทำสิ่งที่เหลือ

แต่ใครจะไปรู้ ในทีที่เขาหลับตา เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาจากด้านนอก จากนั้นก็ได้ยินเสียงองครักษ์พูดว่า “แม่นางเฟิ่ง”

เสด็จอาเก้ายิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นลืมตาขึ้น......

“ข้าต้องการเข้าเฝ้าเสด็จอาเก้า รบกวนพวกเจ้าช่วยไปรายงานให้ข้าเสียหน่อย” เสียงของเฟิ่งชิงเฉินฟังดูแหบแห้ง แต่ฟังดูก็รู้ว่ายังมีสภาพจิตใจที่ดี

“แม่นางเฟิ่ง ท่านอ๋องทรงรับสั่งไว้ หากท่านมาหา ไม่จำเป็นต้องรายงาน ท่านสามารถเข้าไปได้เลย”

“ขอบใจมาก”

ปัง ปัง......เสียงเคาะประตูที่ไม่ได้ดังหรือเบาจนเกินไป เสด็จอาเก้ารีบลุกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มตรงมุมปาก นั่งตัวตรง นำปากกาและกระดาษที่เพิ่งเก็บไป กางออกมาอีกครั้ง แสร้งทำเป็นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “เข้ามา”

ทันทีที่พูดจบ เสด็จอาเก้าจับปากกาและเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษที่ขาวราวกับหิมะ ทำท่าทางเหมือนกับคนกำลังยุ่ง ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้สังเกตอะไร และเดินไปที่โต๊ะพร้อมกับถาดเล็ก ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “นี่ก็ดึกมากแล้ว พักผ่อนบ้างเถิด”

“อื้อ” เสด็จอาเก้าตอบกลับไป แต่ยังคงไม่หยุดการเคลื่อนไหวของเขา ยังคงจับปากกาเขียนลงไปบนกระดาษด้วยท่าทางจริงจัง

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าเสด็จอาเก้ายุ่งมาก นางไม่ได้ส่งเสียงอันใดออกมา เพียงนั่งลงตรงฝั่งตรงข้ามและชื่นชมการทำงานของเสด็จอาเก้า

ต่างกล่าวว่าผู้หญิงที่ทำอะไรจริงจังนั้นเป็นผู้หญิงที่งดงาม แต่ผู้ชายที่ทำอะไรจริงจังกลับหล่อเหลาเสียยิ่งกว่า ดูแล้วสบายตามากกว่า เฟิ่งชิงเฉินหมกมุ่นอยู่กับมันโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อนางได้สติกลับคืนมา นางพบกว่าเวลานี้เสด็จอาเก้าหยุดการเคลื่อนไหวของเขาและกำลังจ้องมองมาที่นาง......

“แคก แคก......” ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินกลายเป็นสีแดงทันใด แววตาของเสด็จอาเก้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ เขาไม่ได้เย้ยหยันเฟิ่งชิงเฉินออกมาแต่อย่างใด เพียงถามออกมาว่า “ชิงเฉิน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? อาการขององค์รัชทายาทดีขึ้นบ้างหรือยัง?”

สิ่งแรกหลังจากที่เฟิ่งชิงเฉินตื่นมาไม่ใช่การมาพบหน้าเขา แต่เป็นการไปหาองค์รัชทายาทด้วยความร้อนใจ ต้องบอกเลยว่า......เสด็จอาเก้ารู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก ในใจของเฟิ่งชิงเฉิน ผู้ป่วยมาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ อันดับสองคือครอบครัว ส่วนเขาจะเป็นอันดับสามได้หรือไม่ เรื่องนี้เขาเองก็ไม่แน่ใจ

“เวลานี้อาการขององค์รัชทายาทดีมาก ซือสิงกับผู้อาวุโสชื่อกำลังให้การดูแลเขาอยู่ ขอแค่สามารถข้ามผ่านช่วงเวลาอันตรายนี้ไปได้ เท่านั้นก็ไม่มีปัญหา” ต้องบอกเลยว่าชีวิตขององค์รัชทายาทนั้นยิ่งใหญ่ ในตอนที่นางรู้สึกว่าหมดทางรักษา ชื่อเลี่ยนฉุ่ยก็ปรากฏตัวออกมาพร้อมเข็มทองสามเล่ม และช่วยองค์รัชทายาทให้รอดพ้นจากอันตรายมาได้