องค์ชายาหมื่นพิษ บทที่ 140 ตัดสายใยสะบั้นสัมพันธ์2

“พี่ปี้เฉิง...!”

ฉู่หยุนหานพกพาการร่ำไห้เวทนาผ่าอากาศยามราตรี คิดจะตามไป แต่ขาของนางกลับอ่อนแรงไร้กำลัง เดินสองก้าวก็ล้มลงกับพื้น

ครั้นเห็นเงาหลังเด็ดเดี่ยวนั้นหายลับไป ในที่สุดนางก็อดกลั้นไม่อยู่ นั่งร้องไห้โฮอยู่กับพื้น เสียงโหยไห้เต็มไปด้วยความเสียใจกับสิ่งที่ทำ

นางเสียใจ เสียใจแล้วจริงๆ

นางไม่เชื่อว่าหยุนหลิงจะเก่งกาจปานนั้น สามารถรักษาเซียวปี้เฉิงได้ในเวลาสั้นๆ เพียงสองเดือน นี่ต้องเป็นสิ่งที่นางทุ่มเทกับเซียวปี้เฉิงตลอดสองปีที่ผ่านมาแน่!!!

นางร้อนใจเกินไป ถ้าอดใจรออีกสักสองสามเดือน คนที่รักษาดวงตาของเซียวปี้เฉิงหายก็คือนางแล้ว...

ด้วยนิสัยของเซียวปี้เฉิง และความรู้สึกที่มีต่อนาง เขาต้องยืนกรานแต่งตนเป็นชายาเอกแน่

แต่นางใจร้อนเกินไป ถึงประเคนทุกอย่างที่กำลังจะได้มาถึงมือคนอื่น

ครั้นคิดหลายตลบ นางก็เลิกคิ้วถาม “พบกับฉู่หยุนหานแล้วหรือ”

เซียวปี้เฉิงผงะ ยิ้มเอ่ย “ปิดบังเจ้าไม่ได้จริงๆ”

ดวงตางามของหยุนหลิงเปิดกว้างเล็กน้อย จ้องถามเขา “ทำไมทำท่าอย่างกับวิญญาณออกจากร่างล่ะ พรุ่งนี้หวานใจก็จะแต่งงานแล้ว อาลัยอาวรณ์หรือ”

แม้จะเป็นคำพูดที่จงใจหยอกล้อ แต่ไม่รู้อย่างไร ครั้นพูดแล้วกลับทำให้นางอึดอัดเล็กน้อยอย่างแปลกประหลาด

“นางอยากแต่งกับใครก็แต่งสิ ไม่ว่าจะแต่งกับแมว กับสุนัข หรือกับคน มันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย

หยุนหลิงเบะปากอย่างเห็นต่าง แต่กลับไม่พูดถึงฉู่หยุนหานอีก

“เมื่อกี้พูดกับพี่ใหญ่นานขนาดนั้น พวกเจ้าคุยอะไรกันหรือ”