องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 102

นางเลียริมฝีปาก พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่ยากจะปกปิด “ท่านอ๋อง ต่อไปท่านไม่ต้องกลับเรือนซู่สือแล้วนะ พักอยู่ในห้องข้าเลย”

ความโชคดีมาเร็วและกะทันหันเกินไป เซียวปี้เฉิงมองนางด้วยสีหน้าตกตะลึงและงุนงง “เจ้าว่าอะไรนะ?”

เขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?

ไม่รอเซียวปี้เฉิงดีใจ หยุนหลิงก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า “ถึงแม้จะไม่รู้สาเหตุ แต่เมื่อกี้ข้ารู้สึกได้จริงๆนะ ท่านอ๋องมีพลังวิญญาณแล้ว”

ยุคนี้ไม่สามารถพัฒนายาที่กระตุ้นพลังวิญญาณได้ แต่นางอาจจะใช้อุกกาบาตก้อนนี้ช่วยให้เซียวปี้เฉิงฟื้นตัวได้อย่างราบรื่นได้

เซียวปี้เฉิงตั้งสติ เบิกตาโพลง ความรู้สึกอ่อนล้าบนใบหน้าก็หายไปทันที

“พลังวิญญาณ? เจ้าบอกว่าข้ามีพลังปีศาจเหรอ?”

นี่มันเรื่องอะไรกัน เขาไม่ใช่คนแล้วเหรอ?

เรื่องมาจนถึงวันนี้ หยุนหลิงก็ลังเลสักพัก แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่ปิดบังต่อไป

นางครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดเสียงเบาว่า “ท่านอ๋อง ข้าไม่มีพลังปีศาจ……ท่านอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าจริงๆแล้วข้ามาจากไหน?”

ได้ยินคำนี้ เซียวปี้เฉิงก็ตกตะลึง สายตาจับจ้องไปยังหยุนหลิง หัวใจก็ลุ้นตื่นเต้นไปด้วย

“เจ้า……ยอมบอกข้าแล้วเหรอ?”

เขาคิดว่าหยุนหลิงมีเรื่องปิดบังตัวเอง มีหลายเรื่องที่นางไม่ยอมพูดความจริง ทุกครั้งพอเขาลองถาม นางก็จะเลี่ยงไม่ยอมตอบ

หยุนหลิงพยักหน้า เซียวปี้เฉิงกลั้นหายใจ แววตาเป็นประกายขึ้นมา

“งั้นเจ้าเป็นนางฟ้าหรือปีศาจกันแน่?”