องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 103

เซียวปี้เฉิงอึ้งไปสักพัก นานมากก็ถึงเข้าใจและยอมรับข่าวสารที่หยุนหลิงกรอกมาทั้งหมด

“การที่มีพลังแบบนี้ งั้นเป็นคนหรือปีศาจกันแน่?”

ได้พลังที่แปลกหน้าและแข็งแกร่งกะทันหัน เขาไม่ได้ดีใจเลย แต่กลับรู้สึกสับสนมากกว่า

หากไม่มีเขาแล้ว นี่เป็นเรื่องเหนือการรับรู้ของคนธรรมดาในโลกนี้จริงๆ

มนุษย์มักจะกลัวสิ่งที่ลึกลับและไม่รู้จัก หยุนหลิงเข้าใจความรู้สึกสับสนและไม่สบายใจของเซียวปี้เฉิง ตอนนั้นหลังจากที่พลังวิญญาณของนางถูกปลุก ก็มีปฏิกิริยาเหมือนกับเขา

ไม่มีความดีใจ มีแค่ความสับสนและความหวาดกลัว รู้สึกตัวเองแตกต่างจากทุกคน

ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์ประหลาดที่ถูกมนุษย์วิจัยออกมา

มองดูท่าทีของเขา สีหน้าหยุนหลิงก็อ่อนโยนขึ้น แล้วพูดปลอบว่า “พลังนี้มนุษย์ทุกคนมีอยู่แล้ว ท่านอ๋องแค่ต้องยอมรับก็เท่านั้น”

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ทุกคืนท่านอ๋องพักอยู่ในห้องข้า ข้าจะใช้อุกกาบาตนี้ช่วยให้พลังวิญญาณของท่านตื่นเอง และจะแนะนำวิธีการควบคุมและใช้พลังนี้”

หยุนหลิงไม่ได้พูดปลอบใจมาก รอเซียวปี้เฉิงแตะต้องเยอะๆ ก็จะคุ้นเคยกับมันเอง และชินไปเอง

เซียวปี้เฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ มองดูสีหน้าที่จริงใจของหยุนหลิง เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะมาก

เขาพยักหน้า “อืม”

มนุษย์เกิดมาพร้อมกับความกลัวที่จะอยู่คนเดียว และกลัวว่าตนเองนั้นจะแตกต่างไปจากผู้อื่น

การพบกับคนประเภทเดียวกันในโลกที่แปลกประหลาดนี้ หยุนหลิงก็รู้สึกสนิทกับเขาขึ้นมาอีกระดับ

และเซียวปี้เฉิงก็เหมือนกัน

……

ค่ำคืน เซียวปี้เฉิงพักอยู่ในเรือนหลั่นชิง