องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 124

เมื่อได้รับคำตอบจากเซียวปี้เฉิง ฉู่หยุนเจ๋อก็กลับไปรายงานที่จวนเหวินกั๋วกง ทว่าฉู่หยุนเจ๋อเพิ่งจากไปไม่นาน เฉียวเย่พ่อบ้านจวนอ๋องก็ถึงเรือนหลั่นชิง

นับจากไท่ซ่างหวงกลับไป แม้เซียวปี้เฉิงจะไม่ได้ร่วมเรียงเคียนหมอนกันหยุนหลิง แต่ก็ไม่ได้แยกกันนอนคนละเรือนอีก

ท้องฟ้าแจ่มใส ไร้เมฆหมื่นลี้ ดอกไม้ใบหญ้าในสวนสีสันสวยงาม เฉียวเย่มองหยุนหลิงที่กำลังตากตัวยาอยู่ในศาลาแวบหนึ่ง

นางอยู่ในชุดผ้าเนื้อบางสีเขียวอ่อน บนเส้นผมดำหมึกมีดอกเสาเย่าสีม่วงอ่อนแรกแย้มในตอนเช้าตรู่อยู่ดอกหนึ่ง ดึงดูดผีเสื้อสีขาวสองสามตัวบินวนเวียนอยู่รอบๆ

เขาลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินไปยังห้องที่เซียวปี้เฉิงอยู่อย่างเบาเท้า

“เฉียวเย่?”

เซียวปี้เฉิงกำลังหลับตาตั้งสมาธิ ฝึกฝนการควบคุมพลังวิญญาณตามวิธีที่หยุนหลิงสอน ตอนนี้เขาสามารถแยกแยะตัวตนของคนในตำแหน่งต่างๆ ในจวน ด้วยระดับการเคลื่อนไหวของจิตวิญญาณที่แตกต่างกันได้แล้ว

พอเฉียวเย่ย่างเข้าปากประตูเรือนหลั่นชิง เซียวปี้เฉิงก็รู้ว่าเขามาแล้ว

“ท่านอ๋อง ข้าน้อยรบกวนแล้ว”

เฉียวเย่ประสานมือด้วยความเคารพ เอ่ยเบาๆ อย่างรวดเร็ว “เมื่อครู่องครักษ์เย่แอบมาหาข้าน้อย บอกว่าเยียนอ๋องร้อนรนต้องการพบพระชายาสักครั้ง...”

เซียวปี้เฉิงพลันเข้าใจ เอ่ยเรียบ “เขารู้เรื่องของฉู่หยุนหานแล้ว?”

“สองวันนี้เรื่องแม่นางหยุนหานโจษจันไปทั่ว เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ ไม่อยากรู้ก็คงยากขอรับ”

คนข้างนอกต่างกำลังคาดเดาว่าเรื่องที่ฉู่หยุนหานตกน้ำเกี่ยวข้องกับพระชายาจิ้ง เพราะนาง ‘หลงใหล’ ตวนอ๋อง หนำซ้ำยังอิจฉาฉู่หยุนหานมานาน ต่อให้ทำอะไรก็ไม่เกินความคาดหมาย

แต่ไหนมาเยียนอ๋องมีความสัมพันธ์ดีกับฉู่หยุนหานมาตลอด ดังนั้นจึงย่อมร้อนใจ และอยากถามหยุนหลิงให้กระจ่างโดยเร็ว

แต่ระยะนี้เฉียวเย่ได้เห็นชัดแล้ว ว่าพระชายาบ้านตนเป็นคนอย่างไร ดังนั้นจึงไม่กล้าไปถ่ายทอดคำสั่ง แต่เลือกไปรายงานเซียวปี้เฉิงแทน