องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 15

ในเรือนด้านข้างของจวนเหวินกั๋วกง เหลียนฮูหยินหลับตาหน้าเคร่งขรึม นวดขมับเบาๆไม่หยุด

“นางเพศยานั่น ปกติมองนางผิดไปแล้ว ไม่รู้ว่านิสัยเปลี่ยนกะทันหัน หรือว่าเมื่อก่อนปกปิดอยู่”​

ฉู่หยุนหานก็สีหน้าไม่ดี “แม่ ท่านพ่อเหมือนโยนความคิดทิ้งแล้ว นี่ควรทำอย่างไรดี ถึงแม้ว่าท่านตวนอ๋องจะชอบข้า แต่ก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของฮองเฮา ฮองเฮาไม่ถูกใจฐานะของข้า แน่นอนว่าไม่เห็นยินยอมให้เขาแต่งข้าแน่นอน”

พอคิดถึงเรื่องในวันนี้ ฉู่หยุนหานก็เกลียดจนแยกเคี้ยว

เหลือเพียงแค่ก้าวเดียว ท่านแม่ก็จะกลายเป็นผิงชีในจวนเหวินกั๋วกงแล้ว ส่วนนางก็ไม่ใช่ลูกอนุภรรยาอีกแล้ว

นางทุ่มใจวางแผนคิดร้ายฉู่หยุนหลิง ก็เพื่อยิงนัดเดียวได้นกสองตัว จัดการตัวปัญหาอย่างเซียวปี้เฉิง และใช้โอกาสนี้ได้ฐานะลูกสาวภรรยาเอก

มีเพียงเช่นนี้ นางถึงสามารถมีสิทธิ์แต่งงานกับตวนอ๋องได้

ความชั่วร้ายกะพริบผ่านสายตาของเหลียนฮูหยิน “สังเกตสถานการณ์ก่อน แล้วค่อยๆวางแผน ไม่ว่าอย่างไรเจ้าต้องแต่งงานกับตวนอ๋อง ถึงแม้จะเป็นแค่พระชายารอง!”

พระชายารอง!

ฉู่หยุนหานจับผ้าเช็ดหน้าแน่น ในใจมีความไม่ยอม นางไม่เคยอยากเป็นพระชายารอง จะเป็นก็ต้องเป็นเอก ภายหลังตวนอ๋องขึ้นฐานะเป็นองค์รัชทายาท นางก็คือพระชายาองค์รัชทายาท

ตอนแรกทุกอย่างมีความหวังแล้ว คือฉู่หยุนหลิงที่ทำลายทุกอย่าง ส่วนพี่ปี้เฉิงที่เคยพูดเต็มปากเต็มคำว่ารักนาง ก็ไม่ได้ออกหน้ามาช่วยนาง

นางสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามความเกลียดชังโมโหในใจไม่ได้

พี่ปี้เฉิง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าโทษข้าไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์เก่า.......

“แม่ ข้ายังมีอีกวิธีหนึ่ง”

ฉู่หยุนหานเล่าเรื่องคืนวันแต่งงานของเซียวปี้เฉิง เรื่องฉู่หยุนหลิงทุบเยียนอ๋องจนสลบออกมา

“พรุ่งนี้ข้าเชิญองค์หญิงหกมาเป็นแขกในจวน ฉวยโอกาสให้สาวใช้กี่คนเล่าเรื่องนี้ให้นางรู้ แต่ไหนแต่ไรมาองค์หญิงหกกับหยุนหลิงไม่ถูกกัน เมื่อรู้แล้วต้องเอาไปฟ้องหวงกุ้ยเฟยแน่นอน หยุนหลิงต้องถูกลงโทษแน่นอน”

เหลียนฮูหยินตะลึงเล็กน้อย “ในเมื่อมีเรื่องนี้ ทำไม่ไม่บอกข้า?”

“ข้า.......”

มองดูสีหน้าของลูกสาว ก็รู้ว่าก่อนหน้านี้เพื่อห่วงว่าเกี่ยวข้องกับจิ้งอ๋องถึงไม่ได้พูดออกมา

“ช่างเถิด พูดออกมาตอนนี้ก็ไม่สาย เพียงแค่หลังจากวันนี้ เจ้าควรเข้าใจ ผู้ชายล้วนพึ่งไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นพ่อเจ้าหรือจิ้งอ๋อง”

ฉู่หยุนหานสีหน้าหดหู่ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ต่อจากนี้ลูกทำอะไรจะไม่ลังเลอีกแล้ว”

เหลียนฮูหยินพนักหน้าอย่างปลื้มใจ มุมปากยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชา “เช่นนั้นก็ให้มอบให้เจ้าแล้ว สั่งสอนนางแพศยาน้อยนั่น ข้าจะรอดูด ต่อหน้าหวงกุ้ยเฟยนางยังจะกล้ายโสอีกไหม!”

........

ออกมาจากจวนเหวินกั๋วกงแล้ว ฉู่หยุนหลิงก็รู้สึกว่าสภาพของเซียวปี้เฉิงแปลกประหลาดมาก

คนยังคงเป็นคนนั้น แต่กลับเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“ท่านถูกสะเทือนอารมณ์ในจวนหรือ? ทำไมถึงสีหน้าเช่นนี้”

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้ว “สีหน้าอะไร?”

“อืม......ก็เหมือนพระสงฆ์ในวัด ความรู้สึกเหมือนตรัสรู้อะไรบางอย่าง ปลงอนิจจัง ใบหน้าทั้งใบเหมือนมีแสงแห่งธรรมะส่องอยู่ เหมือนดั่งวินาทีต่อไปก็จะตรัสรู้เป็นพระแล้ว”

เซียวปี้เฉิงขยับมุมปาก “นี่เจ้าบรรยายเลอะเทอะอะไรกัน ข้าก็แค่คิดเรื่องอะไรกระจ่างกะทันหันเท่านั้น รู้สึกในใจโปรดโปร่งเท่านั้น”​

“พูดไปแล้ว ผู้หญิงอย่างเจ้าก็ช่างหยาบคายเหลือเกิน ทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาอีกแล้ว”

เซียวปี้เฉิงคิดถึงนางในจวนเหวินกั๋วกง สภาพที่ด่าทีละคนตั้งแต่พ่อด่าถึงพี่ชายแล้วด่าถึงท่านน้าเหลียนก็รู้สึกตลกอย่างบอกไม่ถูก

“อย่างข้าเรียกว่าหยาบคาย? หากท่านได้เห็นคนอื่นๆในสำนักข้า ก็จะรู้ซึ้งว่าข้าอ่อนโยนสง่าขนาดไหน”

“ก็ใช่ ชาตินี้ข้ายังไม่เคยเห็นคนที่สง่าเป็นกันเองอย่างเจ้ามาก่อน”​