องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 163

ทานอาหารค่ำเสร็จแล้ว หรงซื่อสองพี่น้องค่อยเดินออกมาจากจวนจิ้งอ๋องภายใต้แสงจันทร์

เดินออกจากประตูใหญ่ หรงฉานตรวจดูรอบตัวพี่ชายตนเอง เพื่อให้มั่นใจว่าจิ้งอ๋องไม่ได้ทำร้ายเขา

“พี่ใหญ่ จิ้งอ๋องไม่ได้ทำอะไรเจ้าใช่ไหม?”

หรงจ้านนิ่งชะงัก ใช้พัดตีหัวของนาง อย่างไม่พูดไม่จา

หรงฉานนึกว่าเขาอกหัก ตอนนี้จึงกำลังเศร้าใจ จึงพูดปลอบขึ้นว่า “พี่ใหญ่ มีคำกล่าวว่าแผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา ต่อไปเจ้าจะต้องได้เจอผู้หญิงที่เหมาะสมยิ่งกว่า”

นางสงสารพี่ชายตนเองจับใจ เพราะเป็นโรคหัวใจสุขภาพอ่อนแอ จึงไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหน ยิ่งไม่เคยคิดที่จะมีครอบครัว

ตอนนี้กว่าจะได้เจอรักแรกพบผู้หญิงคนหนึ่ง อีกฝ่ายกลับแต่งงานแล้ว.....

“แทนที่จะเป็นห่วงข้า เจ้าคิดถึงตนเองก่อนเถอะ” หรงจ้านมองดูนางอย่างจนใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ความรู้สึกของข้าที่มีต่อพระชายาจิ้ง นอกจากความซาบซึ้งใจแล้วก็ไม่มีอย่างอื่น”

“งั้นข้าก็วางใจ”

หรงฉานแลบลิ้น สีหน้ายิ้มแย้มร่าเริงขึ้นมา นางไม่อยากเห็นพี่ชายตนเองโศกเศร้าเพราะความรัก

หรงจ้านเห็นท่าทางไร้เดียงสาของนาง แล้วก็แอบถอนหายใจ

เขามองย้อนกลับไปในเวลากลางคืน สายตาจับจ้องไปที่เรือนที่ห่างไกลออกไปเรื่อยๆ ลักษณะท่าทียากที่จะอธิบาย

คนงดงามเปรียบดั่งสายรุ้ง ได้พานพบ จึงรู้ว่ามีจริง

แต่เสียดาย....เสียดายมิได้พบกันก่อนแต่งงาน

แสงจันทร์สุกสกาว หลั่งไหลดั่งสายน้ำ