องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 165

หยุนหลิงเปิดประตูห้อง มองดูเขาอย่างมึนงง พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าจะโกรธเจ้าเรื่องอะไร?”

“เรื่องเมื่อช่วงบ่าย เจ้าไม่ได้โกรธ?”

หยุนหลิงกะพริบตาถี่ๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “ตอนนั้นข้าร้อนใจไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้โกรธเจ้า”

เซียวปี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะเบิกตาโต พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งว่า “งั้นทำไมเจ้าไม่สนใจข้าเลยทั้งวัน?”

“ช่วงบ่ายข้ายุ่งอยู่กับการฝังเข็มให้กับหรงจ้าน มีเวลาว่างเสียที่ไหน หลังจากทานอาหารค่ำ ข้าให้ตงชิงไปตามเจ้าที่เรือนซู่สือ แต่ลู่ชีบอกว่าเจ้ากำลังตั้งใจอ่านทบทวนตำราการศึก จึงไม่รบกวนเจ้า”

จนถึงตอนนี้นางก็ให้ตงชิงไปถามอีกรอบ เพื่อมั่นใจว่าคืนนี้เซียวปี้เฉิงจะไม่ฝึกพลังวิญญาณ แล้วก็เตรียมตัวนอนลง

เซียวปี้เฉิงได้ยินแบบนี้ สีหน้าเขียวม่วงขึ้นมา น่ามองเหมือนอย่างกับจานสี

สุดท้ายเรื่องทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด?

มันน่านัก ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องเย็บปิดปากลู่ชีให้สนิท

“อย่ายืนตากลมอยู่ข้างนอกแล้ว เข้ามาสิ”

แม้ว่าจะเป็นฤดูร้อน แต่ยิ่งดึกน้ำค้างหนา อุณหภูมิตอนนี้ค่อนข้างเย็น เซียวปี้เฉิงเดินตามนางเข้ามาให้ห้อง นานสักพักกว่าจะสงบอารมณ์ที่ถูกลู่ชีทำให้แทบระเบิดออกมา

“วันนี้เจ้าพูดอะไรกับอู่อานกง? ข้าเห็นเขาตื่นเต้นดีใจจนควบคุมตนเองไม่อยู่”

“ก็ไม่มีอะไร ก็แค่เกี่ยวกับการเพาะปลูกยาสมุนไพร”

หยุนหลิงเล่าเรื่องพลังวิญญาณของตนที่สามารถเร่งการเจริญเติบโตของพืชให้เซียวปี้เฉิงฟัง พร้อมถึงบอกว่าจะปลูกดอกบัวเจ็ดกลีบเพื่อช่วยรักษาหรงจ้านให้หายขาด

“ข้าได้ยินใต้เท้าเฉียวพูดว่า พรุ่งนี้เป็นต้นไปเจ้าก็ต้องไปฝึกทหารที่ค่ายทหารตงเฉิง ต่อไปให้มานั่งทำสมาธิในห้องของข้าวันละหนึ่งชั่วโมง แบบนี้วันที่สองเจ้าก็จะไม่รู้สึกเหนื่อยล้า”

เดิมต้องนั่งทำสมาธิคืนละสี่ชั่วโมง ปกติจะไม่ได้หลับครึ่งค่อนคืน แม้ว่าการทำสมาธิจะช่วยให้ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย แต่การนอนดึกส่งผลกระทบต่อสุขภาพร่างกาย

โชคดีที่นางคิดค้นกำยานดับวิญญาณออกมา มีผลทำให้ประสาทสงบลงได้อย่างน่าอัศจรรย์ ตอนนี้การทำสมาธิสามารถทำได้มากขึ้นโดยใช้เวลาน้อยลง

เซียวปี้เฉิงอมยิ้ม พร้อมพูดขึ้นว่า “หากคนทูเจวี๋ยรู้ว่ากำยานพิษนี้กลายเป็นประโยชน์ต่อเจ้า ไม่รู้ว่าจะโกรธจนกระอักเลือดไหม”

มีกำยานดับวิญญาณ พลังวิญญาณของหยุนหลิง ฟื้นตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก แต่ก็ยังห่างไกลจากความต้องการของนาง

นางอดไม่ได้ที่จะมองออกไปที่ด้านนอกหน้าต่าง มองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน ซึ่งตอนนี้ค่ำคืนมืดมิด มีเพียงดาวแดงสีแดงดวงเดียวที่ยังคงห้อยอยู่อย่างมั่นคง

หยุนหลิงถอนหายใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “หากได้อุกกาบาตมาเพิ่มอีกอันก็คงดี ไม่อย่างนั้นพลังวิญญาณของข้าจะต้องฟื้นฟูถึงขั้นสูงสุดในไม่ช้าแน่”