องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 166
สรุปบท บทที่ 166 แบกอุจจาระข้าชำนาญมาก 2: องค์ชายาหมื่นพิษ
สรุปเนื้อหา บทที่ 166 แบกอุจจาระข้าชำนาญมาก 2 – องค์ชายาหมื่นพิษ โดย หลิงหลิง
บท บทที่ 166 แบกอุจจาระข้าชำนาญมาก 2 ของ องค์ชายาหมื่นพิษ ในหมวดนิยายประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย หลิงหลิง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เซียวปี้เฉิงก็หันไปมองบนท้องฟ้า พร้อมพูดขึ้นว่า “หนึ่งในดวงดาวทั้งสีดวง มีหนึ่งดวงตกลงมาเมื่อสามปีก่อนแล้ว อีกหนึ่งดวงตกลงมาเมื่อหลายวันก่อน”
หยุนหลิงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “นอกจากในมือของข้าชิ้นนี้แล้ว อุกกาบาตอันอื่นที่ตกลงมาแล้วไม่มีข่าวคราวหรือ?”
“นอกจากดวงนี้ที่ตกลงมาในวันแต่งงานของเจ้ากับข้าแล้ว ดวงดาวดวงอื่นไม่มีเบาะแสเลย แต่....มีคนคนหนึ่งสามารถคำนวณตำแหน่งดวงดาวได้”
“ใคร?”
เซียวปี้เฉิงพูดตอบว่า “อาจารย์อู๋ซิน”
ตอนนั้นเขามาถึงต้าโจวเข้าเฝ้าเจาเหรินตี้ พูดถึงการเปลี่ยนแปลงทางดาราศาสตร์ ดวงดาวสีแดงตกลงมา แสดงว่าไม่นานเทพธิดาของต้าโจวก็จะมาจุติ
เมื่อก่อนเซียวปี้เฉิงคิดมาตลอดว่าเป็นเพียงข่าวลือที่ตกทอดมาจากราชวงศ์ก่อนเท่านั้น จริงเท็จไม่อาจคาดคะเน ตอนนี้กลับเปลี่ยนแปลงความคิด
หากเขาคิดไม่ผิด หยุนหลิงน่าจะเป็นเทพธิดาของต้าโจวตามที่ทำนายไว้
“อาจารย์อู๋ซิน? เขาอยู่ที่ไหน?”
เซียวปี้เฉิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “คนคนนี้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ข้าก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่เมื่อตอนที่เขามาถึงต้าโจว เขาเคยพูดประโยคหนึ่งว่า”
หยุนหลิงเลิกคิ้ว พร้อมถามขึ้นว่า “พูดว่าอะไร?”
“เขาพูดว่าดวงดาวตกที่ไหน ตนเองก็จะปรากฏตัวที่นั่น ข้ารู้เพียงว่าก่อนที่เขาจะมาถึงต้าโจว เขามาจากหนานถัง จากนั้นก็จะไปที่เป่ยฉิน”
หยุนหลิงวิเคราะห์ข้อมูลอย่างรวดเร็ว พร้อมพูดขึ้นว่า “นั่นก็หมายความว่า อุกกาบาตดวงแรกตกลงในหนานถัง ดวงที่สามอุกกาบาตตกลงในเป่ยฉิน หากสามารถตามหาเจอตัวอู๋ซิน ก็จะรับรู้ถึงเบาะแสอุกกาบาตทั้งหมด”
เซียวปี้เฉิงรู้ทันความคิดของนาง จึงพูดต่อไปว่า “อาจารย์อู๋ซินคนนั้นเคยพูดว่า ไม่ต้องคิดตามหาเขา หลังจากที่ดวงดาวดวงที่สี่ตกลงมา ก็จะได้เจอกันอีกในวันนั้น ซึ่งเขาจะปรากฏตัว”
หยุนหลิงพยักหัว เก็บเมล็ดพันธุ์ล้ำค่านี้ไว้อย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ให้อู่อานกงดูยาในถังไม้ขนาดใหญ่หลายถังที่ตนเองทำไว้เมื่อเช้า
อู่อานกงสูดดม พร้อมพูดขึ้นอย่างลังเลว่า “นี่คือยาที่เจ้าพูดถึง? ทำไมข้าดมดูแล้วรู้สึกแปลกๆ ไม่มีกลิ่นยาเลย?”
หยุนหลิงพูดตอบอย่างยิ้มแย้มว่า “ที่จริงจะเรียกว่ายาไม่ได้ เรียกว่าสารละลายธาตุอาหารจะเหมาะสมกว่า”
“สารละลายธาตุอาหาร?” อู่อานกงเป็นเหมือนอย่างเด็กอยากรู้อยากเห็น สนใจคำศัพท์ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
“สารละลายธาตุอาหาร เป็นปุ๋ยที่ช่วยให้ดอกไม้และต้นไม้เติบโต เนื่องจากดินบางแห่งมีความอุดมสมบูรณ์ไม่เพียงพอ ดังนั้นสมุนไพรที่ปลูกจะเติบโตได้ไม่ดี ต้องมีการใส่ปุ๋ย
“ใส่ปุ๋ย? งั้นไม่ควรที่จะเอาพวกอุจจาระมารดหรือ แบบนี้ข้าทำเป็น แบกอุจจาระข้าชำนาญมาก”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายาหมื่นพิษ