องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 71

หยุนหลิงยิ้มอ่อนๆ “ไปกันเถอะ วันนี้นานๆทีข้าจะได้ออกมา มีเรื่องที่ต้องทำเยอะเลย ไม่มีเวลามาสนใจนางหรอกนะ”

นางไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจเลย แล้วหันหลังเดินเที่ยวในร้านยาและสถานพยาบาลหลายที่

หัวมุมถนน มีรถม้าจอดอยู่เงียบๆคันหนึ่ง

ตรงหน้าต่างที่มีม่านเปิดออก สาวงามที่มีดวงตาเรียวยาวใบหน้ารูปไข่กำลังมองฉู่หยุนหลิงอย่างสนใจ

“พี่ใหญ่ แม่นางหยุนหานดูเป็นคนเข้าหาง่ายนะ”

สิ่งที่ตอบนางคือเสียงไอคอกแคก

หรงฉานถอนหายใจแล้วพูดว่า “ฉู่หยุนหลิงนั่นแย่งคนรักของนางไป ตอนนี้นางกลับอวยพรภาวนาให้เด็กในท้อง เป็นข้านะ ข้าทำไม่ได้หรอก”

ภายในรถม้ามีเสียงของชายหนุ่มดังขึ้น เสียงหยกชนกัน จนเกิดเสียงกริ๊งขึ้นมา

“ทำได้ถึงขั้นนี้ ไม่ก็นางเป็นคนใจกว้างจริงๆ หรือไม่ก็ในใจนางไม่เคยสนใจจิ้งอ๋องเลย”

หรงฉานเลิกคิ้วขึ้น ถามอย่างแปลกใจว่า “งั้นพี่ใหญ่คิดว่าแม่นางหยุนหานเป็นคนมาก่อนหรือทีหลัง?”

“ข้าว่านะ นางมาทีหลังมากกว่า”

“พี่ใหญ่ไยจึงพูดเช่นนี้?”

“ความมีเมตตา ไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาให้ผู้อื่นเห็น” ชายหนุ่มเงียบสักพัก แล้วพูดเสียงเรียบว่า “ต่อไปเจ้ากับนางแต่งเข้าจวนจิ้งอ๋องด้วยกัน ต้องระวังตัวให้ดี หญิงผู้นี้เล่ห์เหลี่ยมนัก อย่าได้ประมาทเด็ดขาด”

หรงฉานสงสัย “แต่ข้ารู้สึกว่านางไม่เหมือนคนเลวอะไรนะ?”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก “ไม่ว่าจะใช่คนเลวหรือไม่ นางเป็นแค่บุตรีในอนุภรรยาแต่กลับทำให้องค์ชายทั้งสองตกหลุมรักหัวปักหัวปำ ยังไงฝีมือนางก็แกร่งกว่าเจ้ามาก”

“พี่ใหญ่ชมข้าหน่อยไม่ใช่เลยหรือไง?” หรงฉานเบะปาก “พูดมาแล้ว นางก็ดูน่าสงสารเหมือนกันนะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉุ่หยุนหลิงเข้ามาแทรก นางคงได้แต่งกับจิ้งอ๋องไปแล้ว ไม่ต้องมาเป็นอนุภรรยาของตวนอ๋องแบบนี้”

ชายหนุ่มได้ยินแล้วก็แสยะยิ้ม “เจ้ารู้ได้ยังไงว่าฉุ่หยุนหลิงเข้ามาแย่ง แต่ไม่ใช่เพราะนางไม่อยากแต่งเสียเอง?”