องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 76

“ข้าไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก ยังไงตาเจ้าก็ดีแล้ว ถึงข้าจะเป็นอะไรไปจริงๆ ก็ไม่กระทบต่อเจ้าหรอก”

คำพูดนี้ไม่ได้ปลอบใจเซียวปี้เฉิงเลย แต่กลับทำให้เขาสีหน้ามืดมนลงกว่าเดิม “ไม่กระทบต่อข้างั้นเหรอ?”

หยุนหลิงชะงัก แล้วพูดอย่างเข้าใจว่า “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าเป็นห่วงลูกสองคนในท้องใช่ไหม……”

มือที่ไพล่หลังของเซียวปี้เฉิงก็อดไม่ได้กำหมัดแน่น บางทีเขาก็อยากผ่าอกของหยุนหลิงออกมาดูจริงๆ อยากดูว่า ยัยปีศาจมีหัวใจอยู่หรือเปล่า?

“ดูแล้วเจ้าคงจะไม่รู้จริงๆว่า สิ่งที่ข้าสนใจคืออะไร”

หยุนหลิงจึงพูดว่า “ข้าไม่ใช่หนอนในท้องเจ้าเสียหน่อย เจ้าไม่บอก แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไร?”

สายตาของเซียวปี้เฉิงมองไปยังใบหน้าของนาง นัยน์ตาเลิ่กลั่กและสับสน

ทันใดนั้น เขาก็ยื่นมือไปกดไหล่ของหยุนหลิงไว้ แล้วโน้มตัวลงไปประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางอมชมพูของนาง

เสียงของหยุนหลิงหยุดชะงัก นางอึ้งอยู่กับที่ ใบหน้าแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครอยู่ที่ไหน

สัมผัสอบอุ่นและนุ่มนวลส่งมา รู้สึกแตกต่างจากเรื่องครั้งก่อนกับชิวซวง

ไม่เหมือนกับครั้งก่อนที่รุนแรงและป่าเถื่อน เขาระมัดระวัง ทดลองอย่างอ่อนโยนมากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

สักพักใหญ่ เซียวปี้เฉิงก็ผละออกจากริมฝีปากของหยุนหลิง โอบนางเข้ามากอดไว้แน่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “สิ่งที่ข้าสนใจ ตอนนี้เจ้าเข้าใจหรือยัง?”

เสื้อผ้าบางๆกั้นไว้ หยุนหลิงสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเขา หัวใจที่เต้นรัวและแรงเหมือนกลองชุด กระแทกเข้าหัวใจของนางอย่างแรง

“……หัวใจเจ้าเต้นเร็วมากเลย” หยุนหลิงเบิกตาโพลง แล้วพูดตะกุกตะกักว่า “เจ้าบอด เจ้า……ชอบข้าเหรอ?”

เซียวปี้เฉิงกอดเอวนางแน่นมากยิ่งขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ใช่ ข้าชอบเจ้าเข้าแล้วล่ะ ยัยปีศาจ”