องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 78

ถึงแม้หยุนหลิงจะปฏิเสธเขา แต่ก็ทำกับเขาเหมือนปกติไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่ายังไง ต่อไปก็ไม่ต้องหลบหน้านางเพราะเรื่องในวันนี้

เขาคิดไปด้วยและเดินกลับไปที่เรือนซู่สือไปด้วย สายตาเหลือบไปเห็นไท่ซ่างหวงที่ถือไม้เท้าทำหน้ามืดมนยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าบึ้งตึงมากไม่ไหว

“ข้ายังคิดว่าคืนนี้เจ้าจะนอนที่เรือนซู่สือเสียอีก ดูท่าทางหงอยๆของเจ้าสิ โดนเสี่ยวหลิงไล่ออกไปหรือไง?”

เซียวปี้เฉิงคิดในใจ มหัศจรรย์จริงๆ เมื่อก่อน ไท่ซ่างหวงเห็นเขาแล้ว ก็ต้องใช้ไม้เท้าไล่ตีเขาตลอด

ทำไมวันนี้ถึงไม่ตีเขาแล้วล่ะ?

แต่ก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน เซียวปี้เฉิงไม่มีที่ให้เขาตีแล้วนะ จึงรีบแกล้งตาบอดแล้วเรียกให้ลู่ชีมาพยุงตัวเองกลับไปที่เรือนซู่สือ หนีเร็วยิ่งกว่ากระต่ายอีก

ไท่ซ่างหวงจ้องเขม็งไปยังแผ่นหลังของเซียวปี้เฉิง และแสยะยิ้มเย็นชา

“เหอะ ให้ตายสิ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ เห็นปู่แล้วไม่ทักทายก็ช่างเถอะ ยังแกล้งตาบอดอีก!”

เดี๋ยวจะจัดการให้หนักเลย

รอหยุนหลิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ วาดปานบนหน้าเสร็จแล้ว เฉินหมัวมัวก็เรียกให้คนมาจัดสำรับ

“พระชายา วันนี้บ่ายท่านไปไหนมาเจ้าคะ ไท่ซ่างหวงตามหาท่านจนแทบจะพลิกทั้งจวนแล้ว”

เห็นได้ชัดว่า เซียวปี้เฉิงไม่กล้าบอกออกไปว่านางแอบหนีออกจากจวน พวกเฉินหมัวมัวจึงไม่ทันได้สังเกต

หยุนหลิงไอกระแอม “ข้าทำงานอยู่ในห้องยา จนลืมเวลาไปน่ะ”

ปกตินางก็ชอบแช่อยู่ในห้องยาอยู่แล้ว เฉินหมัวมัวก็ไม่ได้สงสัยอะไร “ท่านทำงานเหนื่อยทุกวันแบบนี้ หวังว่าท่านอ๋องทั้งสองท่านจะดีขึ้นมานะเจ้าคะ”

“วันนี้เหนื่อยมากจริงๆ รบกวนหมัวมัวช่วยบอกให้พวกเขาเตรียมน้ำร้อนให้ข้าหน่อย วันนี้ข้าอยากพักผ่อนเร็วๆ”

ยาสมุนไพรที่ซื้อกลับมายังไม่ได้จัดการเลย นางต้องบดยาแล้วเก็บรักษาไว้ให้ดี

เฉินหมัวมัวตอบรับ แล้วเดินออกไป