องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 79

“ค่อยว่ากันเถอะ……ใครจะรู้ว่าเขาเปลี่ยนแล้วจริงๆ รอดูไปก่อนยาวๆ!”

นึกถึงการกระทำเมื่อกี้ของเซียวปี้เฉิง หยุนหลิงก็พูดกลบเกลื่อนอย่างไม่เป็นธรรมชาติ และเปลี่ยนประเด็นทันที

“ใช่สิ ไท่ซ่างหวง พวกเราออกจากวังมาก็เดือนกว่าแล้ว เดี๋ยวสองวันนี้เข้าวังไหม ทันช่วงฤดูเก็บเกี่ยวสุดท้ายของลูกปี่แป่ด้วยนะ”

ถ้าไม่กลับวังอีก เจาเหรินตี้กับไทเฮาคงได้คิดถึงจนใจจะขาดแน่

ตาแก่พึมพำอิดออด ดูท่าทางเหมือนจะไม่ยอม “ในวังไม่มีของกินอร่อย พ่อครัวในนั้นก็ทำอะไรไม่เป็น เอาแค่เงินเดือนแต่ไม่ทำงาน”

“งั้นข้าเขียนสูตรอาหารให้พวกเขาดีไหม แบบนี้ ท่านจะได้กินทุกอย่างที่อยากกินเลย”

ไท่ซ่างหวงตาเป็นประกาย เขาพูดอย่างดีใจ “งั้นข้าจะเอามันฝรั่งสายไหม หนังเป็ดหวาน เนื้อปั้นลิ้นจี่……”

หยุนหลิงเห็นเขายอมเข้าวัง ก็ค่อยโล่งอกหน่อย ขอแค่ปลอบไท่ซ่างหวงได้ ก็ถือว่าสำเร็จไปครึ่งทางแล้ว!

……

ค่ำคืน หยุนหลิงไม่ได้ไปหาเซียวปี้เฉิงที่เรือนซู่สือ

นางเอายาสมุนไพรที่ซื้อมาบดเป็นน้ำสีแดง แน่ใจว่าแห้งแล้วก็จะไม่ถูกน้ำล้างออก ก็ถึงเก็บรักษายาเอาไว้

นึกได้ว่าจะได้เข้าวังด้วยตัวตนของพระชายาจิ้งแล้ว สายตาของหยุนหลิงก็มืดมนลง เอาซิ่วเจี้ยน-เกาทัณฑ์แขนเสื้อขนาดเล็กที่มีขนาดความกว้างสองนิ้วและยาวเท่าฝ่ามือเดียวออกมาจากกล่องไม้

นี่เป็นเหตุผลเดียวที่กล้าหนีออกจากจวนในวันนี้ แต่ตอนนี้ยังไม่เคยได้ใช้การ

ภายในองค์กร น้องเล็กเก่งด้านกลไกวิธี เกาทัณฑ์นี้นางเคยให้หยุนหลิงเป็นของขวัญวันเกิด ดัดแปลงมาจากอาวุธลับที่ผู้คุ้มกันชอบใช้กัน เกาทัณฑ์แขนเสื้อดอกเหมย

หยุนหลิงจดจำภาพวาดวิธีการทำในหัวตลอด หลายเดือนมานี้นางแอบสั่งให้คนทำอุปกรณ์ขึ้นมา แล้วเอามาประกอบเอง

ด้วยข้อจำกัดของการผลิต จึงไม่เป็นไปตามภาพวาดที่ออกแบบไว้ แต่เป็นเกาทัณฑ์ที่ดีกว่าที่ต้าโจวใช้ในตอนนี้แน่นอน