องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1018

“เป็นท่านอ๋องแล้วสามารถใช้ดาบแนบลำคอคนอื่นกลางถนนได้งั้นรึ? คนอาณาจักรฉินสามารถเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ได้งั้นรึ? ที่เยี่ยนเป่ยของเราไม่มีระเบียบเช่นนี้หรอกนะ!”

ใช่ว่าเขาไม่เคยพบท่านอ่องมาก่อน เมื่อก่อนอาณาจักรเยี่ยนมีท่านอ๋องหลายสิบคน มีโหวเหยตั้งหลายร้อยคน คนพวกนี้มีหลายคนที่ไม่มีอำนาจ ได้มาขอให้พี่เขยของเขาเป็นพรรคพวกหลายต่อหลายครั้ง เมื่อได้เห็นมามาก เขาก็ไม่ได้เห็นอ๋องอยู่ในสายตา

ฉินอวี่เองก็งุนงงไป เขามองมือของตนเองแล้วไม่อยากจะเชื่อ เจ้านี่เหิมเกริมเกินไปแล้ว

“บังอาจนัก! อ๋องอวี่มีพระกายาที่แสนล้ำค่า เจ้าบังอาจลงมืองั้นรึ จับตัวไว้!”

องครักษ์สุดจะทน ต่างก็ชักดาบแล้วล้อม

“บ้าเอ๊ย พวกเจ้าต่างหากที่เหิมเกริม คนอาณาจักรฉินสูงส่งมากนักรึ? มาสิมา ข้ายื่นคอแล้ว แน่จริงพวกเจ้าก็ฟันมาสิ!”

หลิวชางเบิกตากว้าง เขาเองก็โอหังจึงได้พูดประชดว่า “พวกเจ้ากล้าแตะต้องข้าแม้แต่น้อย อย่าว่าแต่เยี่ยนเป่ยเลย เชื่อรึไม่ว่าแม้แต่ในเมืองถูเหอ พวกเจ้าก็ไม่มีทางอยู่ต่อไปได้”

“เจ้า!”

หัวหน้าองครักษ์เดือดดาลอย่างมาก เขากำลังจะลงมือแล้วกลับถูกฉินอวี่ที่สีหน้าไม่ดีห้ามไว้ เพราะเขาเห็นว่าชาวเมืองเยี่ยนเป่ยเริ่มรายล้อมเข้ามากันแล้ว และกำลังชี้นิ้วต่อว่าด้วย

“คนอาณาจักรฉินเหิมเกริมเกินไปแล้วนะ”

“จริงด้วย พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาทำเช่นนั้น เพราะไม่ได้ตอบคำถามของพวกเขาเนี่ยนะ?”

“หึ คนอาณาจักรฉินเห็นคนเยี่ยนเป่ยอย่างเราเป็นคนชั่วช้างั้นรึ!”

“เรื่องนี้ยังทำได้ลง แล้วจะมีอะไรทำไม่ได้อีก ข้าไม่ชอบคนอาณาจักรฉินมานานแล้ว!”

ผู้คนต่างพากันถกเถียง มีคนอารมณ์ร้อนหลายคนที่เดือดดาลแล้วจ้องฉินอวี่เขม็ง ราวกับว่าหากฉินอวี่กล้าทำร้ายคนเยี่ยน พวกเขาก็จะพุ่งเข้าไปสู้กับพวกเขา

แม้ว่าฉินอวี่จะหุนหันพลันแล่นในหลายๆเรื่องได้ง่าย แต่สำหรับในเรื่องที่ควรจริงจัง เขาก็ไม่มีทางตัดสินใจมั่วซั่ว เขารู้ว่าหากบั่นคอไปก็จะเสียการควบคุมสถานการณ์ไป

เขามองหลิวชางที่กำลังหรี่ตามองเขาอย่างเยาะเย้ย เขากำหมัดแน่น ดวงตาเริ่มแดงก่ำขึ้นมา แต่สุดท้ายเหตุผลก็เอาชนะความโกรธของเขาได้ เขากัดฟันพูดว่า “ปล่อยพวกมันไปซะ!”

“อ๋องอวี่พ่ะย่ะค่ะ เจ้านี่เหิมเกริมเกินไปแล้ว อีกอย่าง เรายังไม่ได้ถามว่าเขาเกี่ยวข้องกับคดีวางเพลิงรึไม่เลยพ่ะย่ะค่ะ......”

หัวหน้าองครักษ์ถามอย่างไม่สบอารมณ์อยู่บ้าง

“ข้าบอกว่าให้ปล่อยพวกมันไป! เหิมเกริมผิดระเบียบรึ? หรือว่าพวกเจ้ามีหลักฐานว่าพวกมันเป็นคนวางเพลิง!”

ฉินอวี่ตะโกนออกมาเสียงดังมาก

เหล่าองครักษ์ถึงกับตกใจ ไม่กล้าพูดอะไรอีก และเก็บดาบกัน