จางฝูรีบพูดขึ้นว่า “แผนของกระหม่อมแบ่งได้สามขั้นตอน หลังจากดำเนินการตามสามขั้นตอนแล้ว เมืองถูเหอจะมีเสบียงที่ไม่มีวันหมดเลยพ่ะย่ะค่ะ”
“ขั้นตอนแรก เราจะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับราคาเสบียง ทำให้เสบียงมีราคาที่สูงสุด หลังจากนั้นก็นำเงินมากวาดซื้อเสบียงที่ราคาสูงลิ่วทั่วทั้งเมืองถูเหอพ่ะย่ะค่ะ”
ขั้นตอนนี้ทำเอาฉินเหยียนและจ้าวจือหย่างุนงงไปหมด
จ้าวจือหย่าอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “เพื่ออะไรงั้นรึ? จะให้เราทำให้ราคาเสบียงสูงลิ่ว แล้วยังให้เรากวาดซื้อเองอีก อีกอย่างเสบียงที่เราซื้อมาก็เป็นเสบียงของเราแต่เดิมอยู่แล้วไม่ใช่รึ?”
ฉินเหยียนไม่ได้พูดอะไร เขาจับคางแล้วครุ่นคิด
จางฝูอธิบายว่า “จ้าวปั๋วซื่อคงไม่รู้ ขั้นตอนนี้มีเป้าหมายเพียงอย่างเดียว นั่นคือการยกราคาเสบียงให้สูง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นจ้าวจือหย่าก็ยิ่งไม่เข้าใจ นางขมวดคิ้วพูดว่า
“เจ้ารู้รึไม่ว่าหากราคาเสบียงในเมืองถูเหอเกิดสูงลิ่วมากเกินไป จะทำให้เกิดอะไรขึ้น?”
นางไม่ได้พูดจบ ฉินเหยียนเคยใช้วิธีนี้จัดการศัตรูไปนับไม่ถ้วน แต่จางฝูกลับจะยกราคาเสบียงให้สูงลิ่วเอง นี่มันรนหาเรื่องเองไม่ใช่รึ? แม้แต่นางก็ยังรู้สึกสงสัยว่าจางฝูคือไส้ศึกที่พวกตระกูลใหญ่ส่งมาหรือเปล่า หากราคาเสบียงเมืองถูเหอเสียสมดุล แล้วพวกตระกูลใหญ่ฉวยโอกาสนี้ตีไข่ใส่สี ก็จะทำให้แผนการในเยี่ยนเป่ยของพวกเขาพังทลายลงได้เลย
จางฝูยังอยากจะอธิบายแผนการหลังจากนี้ของเขา แต่ฉินเหยียนก็ยกมือแทรกขึ้นมา แล้วมองเขาด้วยสีหน้าที่จริงจังแล้วถามขึ้นว่า
“เจ้ามีความมั่นใจมากเพียงใด?”
จางฝูยิ้ม จากนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า “หนึ่งร้อยพ่ะย่ะค่ะ!”
ฉินเหยียนได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ดี แล้วหากไม่สำเร็จจะทำอย่างไร?”
จางฝูรีบประสานมือคารวะพูดว่า “เช่นนั้นก็ตัดศีรษะของกระหม่อมได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”
ฉินเหยียนมองเขาอย่างประหลาดใจแล้วถามอย่างสงสัยมากว่า
“เจ้ามั่นใจมากเพียงนี้เชียวรึว่าแผนของเจ้าจะสำเร็จแน่นอน? ที่จริงหากเจ้าไม่ได้ออกมาพูดเรื่องนี้ เจ้าก็สามารถตีตัวออกห่างไม่ยุ่งเกี่ยวได้แท้ๆ”
จางฝูยิ้มแล้วพูดอย่างไม่แยแสว่า “ก่อนหน้านี้กระหม่อมเคยกล่าวเอาไว้ กระหม่อมเคยตรวจดูดวงชะตาไว้ ผู้ที่ตรวจให้บอกว่ากระหม่อมดวงแข็ง ในเมื่อเข้าร่วมกับอาณาจักรฉินแล้ว เช่นนั้นก็ต้องไปให้สุดพ่ะย่ะค่ะ”
“ดี เช่นนั้นข้าจะเชื่อเจ้า เจ้ามีแผนใหญ่มากเพียงใด ข้าก็มีความกล้าที่จะสนับสนุนเจ้ามากเท่านั้น ทำตามที่เจ้าบอก หากล้มเหลวข้าจะบั่นคอเจ้า แต่หากสำเร็จ ข้าจะเลื่อนตำแหน่งให้เจ้าสูงขึ้น!”
จางฝูได้ยินดังนั้นก็คุกเข่ากราบกรานอย่างดีอกดีใจ ไม่ว่าคนงานที่ใดก็ล้วนอยากพบเจอเจ้านายเช่นนี้ทั้งนั้น
และแล้วจางฝูก็ไปปฏิบัติอย่างกระตือรือร้น
ฉินเหยียนเองก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจ เขาตั้งตารอคอยการเคลื่อนไหวของจางฝูมาก
“ท่านอ๋องเชื่อว่าเขาจะทำสำเร็จเพียงนี้เชียวรึเพคะ?”
จ้าวจือหย่ายังคงถามเขาอย่างกังวล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...