องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1067

“เกิดอะไรขึ้น พวกเจ้าพาข้ามาผิดทางอย่างนั้นหรือ?”

หลี่ชางจ้องเขม่งไปที่ชายหนุ่มคนนั้นแล้วถามด้วยน้ำเสียงดุดัน

เพราะพูดคนละภาษา คนพวกนั้นไม่เข้าใจว่าหลี่ชางพูดอะไร แต่เหมือนเห็นสีหน้าของเขา พอเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังโมโหอย่างแน่นอน

พวกเขาต่างตกใจ ไม่รู้ว่าควรตอบกลับไปอย่างไร

หลี่ชางขมวดคิ้ว หันหน้าไปหารองแม่ทัพ

“เจ้าคุยภาษามือกับมันสิ ถามว่าตอนนี้อีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึง”

“ขอรับ!”

ไม่มีทางเลือกอื่น รองแม่ทัพเดินไปหาคนหนุ่มกลุ่มนั้นและเริ่มทำท่าทางอธิบายพวกเขา

เขาแสดงท่าทีเคารพเพื่อหมายถึงท่านผู้นำที่อยู่ในเจิ้งหลี่มู่เหมิง จากนั้นชูนิ้วสองนิ้วและทำท่าเดินเพื่อถามเขาว่าต้องไปอีกไกลแค่ไหน

แม้จะดูลำบาก แต่พวกเขาพอจะเข้าใจอยู่บ้าง

“พวกอาณาจักรฉินต้องการถามเราว่าอีกไกลแค่ไหนถึงจะไปถึงภูเขาหลางจูชูเพื่อบูชาเทพเจ้าหมาป่าของเราหรือ?”

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แต่พวกเขากล้าเกินไปแล้ว นำกองทัพสามพันคนไปยังภูเขาหลางจูชูน่ะนะ รนหาที่ตายหรืออย่างไร?”

“ไม่ต้องสนใจพวกเขา ตอนนี้ชีวิตพวกเราสำคัญที่สุด ดังนั้นพวกเราต้องให้ความร่วมมืออย่างจริงใจ”

ทุกคนตัดสินใจและเริ่มทำท่าทางอธิบายรองแม่ทัพ

หลังจากที่อธิบายอยู่นาน ในที่สุดรองแม่ทัพก็เข้าใจ พร้อมกับวิ่งหาหลี่ชาง

“ท่านแม่ทัพ ดูจากความหมายของพวกเขาคาดว่าอีกเพียงครึ่งวันก็จะถึงเจ้อหลี่มู่เหมิงขอรับ”

“ครึ่งวันหรือ? ได้ ข้ายังพอรับไหว ให้กองทัพพักผ่อนเสียก่อน จากนั้นค่อยเดินทางกันอีกครั้ง เราต้องจัดการผู้นำให้ได้!”

หลี่ชางประกาศกร้าว

“รับทราบ!”

รองแม่ทัพรับคำสั่ง หลังจากนั้นไม่นานกองทัพก็หลุดเดินทาง

พวกเขานั่งอยู่บนพื้น นอนพักเพื่อเก็บแรงไว้

ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ ทุกคนรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก หากระหว่างทางพวกเขาไม่ได้ฆ่าแกะฆ่าแพะเพื่อรองท้องล่ะก็ พวกเขาคงหมดแรงไปนานแล้ว

ช่วงบ่ายกองทัพยังคงรุกหน้าไปจนถึงค่ำ จากนั้นมีคนเข้ามารายงานว่า

“ท่านแม่ทัพ เกิดเรื่องฉุกเฉินขอรับ!”

ทหารหน้าซีด เหงื่อซึมเยอะมาก

หลี่ชางตกใจมากจนถามกลับไปว่า

“เกิดอะไรขึ้น?”

“อีกยี่สิบลี้ข้างหน้า มีกลุ่มทหารม้าของชนเผ่านวี่ห์เจินขอรับ! กองทัพมีมากกว่าห้าพันคน”

ทหารรายงาน

“ห้า ห้าพันหรือ?”

รองแม่ทัพและทหารสองสามคนต่างอ้าปากค้าง