หลังจากเหล้าได้ลงท้องไปหลายแก้ว ผู้นำตระกูลอู๋ดื่มจนเมาไม่รู้เรื่อง อีกทั้งบรรดาหญิงไส้ศึกยังคงรินเหล้าให้เขาทีละแก้ว
หลังจากที่พวกนางส่งสัญญาณผ่านทางสายตา จึงรีบออกจากจวนและเดินไปรอบๆ เห็นหลิวเชียนเชียนรออยู่
“เจ้าเจอที่ตั้งเสบียงหรือไม่?”
ดวงตาของหลิวเชียนเชียนเปล่งประกายด้วยความดีใจ
“แน่ใจใช่หรือไม่?”
ไส้ศึกหญิงพยักหน้า
“แน่ใจ ไม่ผิดแน่ มีคนพูดถึงตำแหน่งที่เก็บเสบียงหลายคนแล้ว และพูดตรงกันหมด”
หลิวเชียนเชียนไม่สามารถซ่อนความสุขบนใบหน้าของนางได้ ออกคำสั่งไปว่า
“ทำตามแผน ลงมือได้”
“รับทราบ”
ขณะที่ผู้นำตระกูลอู๋โอบกอดหญิงไส้ศึกทั้งซ้ายและขวา
รอยยิ้มของฉินเหยียนสดใสมากขึ้น ยกแก้วอวยพรให้ผู้นำตระกูลอู๋
“ขอบคุณท่านผู้นำสำหรับการต้อนรับ!”
คำพูดที่คลุมเครือของฉินเหยียน ผู้นำตระกูลอู่ที่กำลังเมามายนั้นไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย เขายกแก้วให้ฉินเหยียนและพูดว่า
“ไม่ต้องเกรงใจ มา ดื่ม!”
แผนสำเร็จ ฉินเหยียนจึงเริ่มดื่มด่ำกับเหล้าและอาหารชั้นดีเหล่านั้น
มีหญิงงามเคียงกาย ต่างฝ่ายต่างยกแก้วให้อีกฝ่าย ดื่มไปสามรอบ อาหารวางถึงห้าอย่างแล้ว
ในเวลานี้ผู้นำตระกูลอู๋ไม่สามารถลืมตาได้อีกต่อไป เขายกแก้วเหล้าขึ้นอย่างโงนเงนและพูดว่า
“ดื่มสิ อึก! ดื่ม ดื่มให้หมด...”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ หัวหนักอึ้ง ล้มลงไปที่โต๊ะทันที กรนเสียงดังเหมือนฟ้าร้อง
บรรดาหญิงไส้ศึกอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นใช้นิ้วจิ้มไปที่แก้มอ้วนๆ ของผู้นำตระกูลอู๋ ลองถามออกไปว่า
“นายท่าน นายท่าน? ขึ้นมาดื่มสิเจ้าคะ?”
ผู้นำตระกูลอู๋หลับเป็นตาย ไม่ตอบสนองอะไรเลยแม้แต่น้อย
บรรดาหญิงไส้ศึกมองไปที่ฉินเหยียนราวกำลังว่าขอคำแนะนำต่อจากนี้
เมื่อเห็นดังนั้น ฉินเหยียนสั่งทันที
“ลงมือได้เลยสาวๆ”
“เจ้าค่ะ”
ในขณะที่ผู้นำตระกูลอู๋กำลังหลับอยู่นั้น บรรดาหญิงไส้ศึกพลันมีสีหน้าเป็นเคียดแค้นและเด็ดขาดขึ้นในทันที พวกนางจัดการลงมือเด็กรับใช้ในบ้านจนหมดสติอย่างรวดเร็ว จากนั้นย้ายของมีค่าทุกชิ้นไปยังรถม้า
หลังจากจัดการอยู่หลายชั่วโมง เสียงไก่ขันขึ้นในตอนเช้า ท้องฟ้าค่อยๆ สว่าง
ฉินเหยียนบิดเอวพร้อมกับหาว และเดินออกไป
ประจบเหมาะกับหลิวเชียนเชียนเข้ามารายงานว่า
“องค์ชาย เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว พร้อมออกเดินทางได้ทุกเมื่อเจ้าค่ะ”
ฉินเหยียนมองไปรอบๆ ลานบ้าน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ผู้หญิงทำงานละเอียดเสียจริง!
เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดอย่างเกียจคร้านว่า
“เอาล่ะ ทำได้ดีมาก ออกเดินทางทันที”
จากนั้นเขาก็เดินออกจากจวนสกุลอู๋ ขึ้นรถม้าและออกเดินทาง
...
“แย่แล้ว! แย่แล้วขอรับ!”
เด็กรับใช้ตระกูลอู๋เดินเข้ามา กลิ่นเหล้าปะทะเข้าจมูกทันที จากนั้นเห็นว่าในห้องโถงเต็มไปด้วยจานชามที่กระจัดกระจาย
จวนหลังใหญ่นี้ทั้งด้านในและด้านนอกเหมือนกับถูกปล้น
เด็กรับใช้ที่อยู่ในห้องเก็บฟืนได้สติกลับมาเช่นกัน รีบเปิดประตูและวิ่งไปหาผู้นำตระกูลอู๋
“นายท่าน เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ ท่านรีบมาดูเถิดขอรับ!”
เมื่อคืนผู้นำตระกูลอู๋ดื่มมากเกินไป ไม่ว่าเด็กรับใช้จะตะโกนเสียงดังแค่ไหน เขาก็ยังคงไม่ได้สติ
เด้กรับใช้ต่างกระวนกระวาย ทุกอย่างในจวนถูกยกเค้าไปหมดแล้ว ผู้นำตระกูลก็ยังไม่ตื่น ทุกอย่างตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง
ด้วยความสิ้นหวัง เด็กรับใช้จึงรวบรวมความกล้า เหวี่ยงแขนออกไปตบหน้าอ้วนๆ ของผู้นำตระกูลอู๋ทันที
ผู้นำตระกูลอู๋ที่ถูกจนจนเกิดแรงสั่นสะเทือนนี้ลุกขึ้นมานั่งตัวตรง สมองของเขาบินอยู่ด้านหน้า สติตามอยู่ด้านหลัง เขาใช้เวลานานมากกว่าจะลืมตาขึ้นมาได้
เด้กรับใช้รายงานทั้งน้ำตา
“นายท่าน ในที่สุดท่านก็ตื่นขึ้นมาเสียที ท่านมองไปที่ลานบ้านสิขอรับ องค์ชายสิบสี่และพวกของเขาได้ยกของทุกอย่างไปจนหมดแล้ว!”
“อะไรนะ?”
เมื่อผู้นำตระกูลอู๋ได้ยินเช่นนั้น ในหัวของเขามีเสียง “วิ้งวิ้ง” ดังขึ้น เงยหน้าขึ้นมองไปยังลานบ้าน ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที
ในจวนนั้นว่างเปล่า เหลือเพียงแค่ปลาและนกคีรีบูนไม่กี่ตัวเท่านั้น ในโกดังเองก็ไม่มีเงินแม้แต่ตำลึงเดียว!
“จบแล้ว จบสิ้นแล้ว!”
เด็กในห้องเสบียงรีบเข้ามารายงานว่า
“นายท่าน เมื่อคืนมีโจรบุกเข้ามาในห้องเสบียง ข้าวและเสบียงอาหารที่อยู่ในห้องนั้นถูกยกไปจนหมดแล้วขอรับ!”
“นายท่านสงบสติอารมณ์ก่อนขอรับ เมื่อคืนองค์ชายสิบสี่พาพรรคพวกเข้ามาทำร้ายพวกเราจนหมดสติ พวกเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน”
ผู้นำตระกูลอู๋โกรธมาก องค์ชายสิบสี่คนนี้เจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน เรื่องนี้ไม่มีวันแบบนี้แน่!
“มีอย่างที่ไหนกัน รวบรวมคนและรถม้า ไปตามพวกมันมาให้ได้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
เห็นเขาว่ามี 700 กว่าตอน จริงไหมครับ ละดูที่ไหนได้ครบทุกตอนครับ...
กำลังสนุกรอตอนต่อไป...
รอตอนต่อไป...
จะต่ออีกภาคเมื่อไร...
มีชื่อ ENG มั้ย...
ใช้แอปอะไรอ่านแบบยาวๆครับ...
สนุกมาก อยากดูแบบคนเล่นเลย...
สนุก น่าติดตาม รอตอนต่อไป ครับ...
รออ่านครับ สนุกมาก...
สนุกน่าติดตาม...