องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 111

ฉินเหยียนและหลิวเชียนเชียนรีบออกไปนอกเมืองรวมกลุ่มกับคนอื่น

จะระยะไกลเห็นกล่องสมบัติหลายกล่อง จึงรีบลงไปตรวจสอบ

เมื่อเปิดกล่องเล็กๆ มีทองคำแท่งเรียงกันอยู่ด้านในอย่างเป็นระเบียบ

แสงสีทองส่องประกายแวววาว

ฉินเหยียนหยิบทองแท่งขึ้นมา สายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พลิกไปพลิกมาในมือ

ใช้ได้นี่ ทองแท่งเล็กๆ หนึ่งแท่งหนักถึงหนึ่งจินเลยทีเดียว!

เมื่อมองไปที่กล่องอีกใบ พบว่าด้านในเต็มไปด้วยเครื่องประดับผู้หญิง ทั้งลูกปัด กำไล ที่ติดผมและอัญมณี

ไม่ต้องพูดถึงในสมัยโบราณหรอก หากสิ่งของเหล่านี้อยู่ในยุคปัจจุบันก็ยังมีมูลค่าหลายหยวน!

จากนั้นเปิดกล่องอีกใบ ด้านในมีเงินจำนวนมาก ทำให้คนที่ได้เห็นอึ้งอ้าปากค้างได้เลย

หลิวเชียนเชียนที่อยู่ด้านข้างอุทานออกมาทันที

“ว้าว เงินเยอะมาก!

ฉินเหยียนยิ้มอย่างภาคภูมิใจและพูดอย่างสบายๆ ว่า

“เมื่อคืนได้สิ่งใดมาบ้าง รายงานข้ามา”

“เจ้าค่ะ!”

หลิวเชียนเชียนรายงานผลด้วยความตื่นเต้น

“ได้เสบียงอาหารจากที่เก็บเสบียงหนึ่งพันห้าร้อยตั้น อีกทั้งเงินจำนวนมากที่ไม่อาจนับได้ ประมาณไว้อย่างน้อยๆ อยู่ที่หลายแสนตำลึง”

ฉินเหยียนพยักหน้าอย่างพอใจและพูดว่า

“เก็บมาได้เยอะทีเดียว ตระกูลชนชั้นสูงช่างร่ำรวยเสียจริง หากระหว่างทางเราเจอตระกูลที่ร่ำรวยแบบนี้อีก เราคงจะมีเงินเป็นกอบเป็นกำเลยทีเดียว”

หลิวเชียนเชียนกลอกตาและมองไปที่ฉินเหยียน

“ท่านเป็นถึงองค์ชาย เหตุใดถึงขี้โกงเสียยิ่งกว่านักเลงในตลาดอีกเจ้าคะ?”

ฉินเหยียนไม่สนใจและพูดว่า

“เจ้ารู้หรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นแมวขาวหรือแมวดำ ทุกตัวล้วนจับหนูได้”

“ไม่สำคัญว่าวิธีการของข้าจะขี้โกงหรือไม่ แต่ประเด็นสำคัญคือเราทำสำเร็จ”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลันได้ยินเสียงม้าวิ่งมาแต่ไกล

มองไปเห็นว่าผู้นำตระกูลอู๋และเด็กรับใช้กำลังไล่ตามพวกเขาอย่างเต็มกำลัง

“ไอ้ขี้ขโมย หยุดเดี๋ยวนี้!”

ฉินเหยียนไม่ได้คิดจะวิ่งหนี กลับรออย่างเฉยเมยจนผู้นำตระกูลมาถึง

“ตึง”

ผู้นำตระกูลอู๋ลงจากหลังม้า เดินมาหาฉินเหยียนอย่างรวดเร็ว ขี้นิ้วไปที่เขาและตะโกนออกมาว่า