องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 112

“นั่น... นั่นมัน...”

ผู้นำตระกูลอู๋จ้องเขม็ง เห็นว่าสัญญากู้ยืมอยู่ในมือฉินเหยียน ในใจพลันรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

เขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า

“เจ้าเป็นไอ้ขี้ขโมยจริงๆ เป็นองค์ชายแห่งอาณาจักรฉินเสียเปล่า กลับไม่ทำอย่างที่พูด... ขโมยสัญญากู้ยืมไปจากข้าอีก!”

ในเมื่อสัญญาได้มาอยู่ในมือฉินเหยียนแล้ว จะคืนให้ได้อย่างไรกันเล่า เขาจึงฉีกสัญญากู้ยืมออกเป็นชิ้นๆ ต่อหน้าผู้นำตระกูลอู๋

ดวงตาทั้งสองของผู้นำตระกูลอู๋เบิกกว้าง

“เจ้า!”

ฉินเหยียนพูดด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์

“เจ้าต้องการกระดาษพวกนี้ใช่หรือไม่ รับไปสิ!”

หลังจากพูดเช่นนั้น เขาโยนเศษกระดาษในมือขึ้น เศษกระดาษปลิวไปตามลมปะทะเข้าใบหน้าของผู้นำตระกูลอู๋

ผู้นำตระกูลอู๋มองไปยังเศษกระดาษที่ปลิวว่อนไปทั่ว ความโกรธยิ่งเพิ่มสูงขึ้น

“ข้าจะสู้กับเจ้า!”

เขาโกรธมากจนอย่างจะลงมือ

แต่ในวินาทีต่อมา ทหารชั้นดีกลับชักดาบออกมาและเผชิญหน้ากันทันที นักสู้ที่มีประสบการณ์สู้กับอีกฝ่ายที่เป็นผู้ลากมากดีในท้องถิ่น เพียงแค่ไม่กี่อึดใจก็สามารถจัดการพวกเขาได้แล้ว

“เจ้ายังไม่ยอมรับอยู่อีกหรือ?”

ฉินเหยียนมองไปยังผู้นำตระกูลอู๋ที่ถูกคุ้มกันและคุกเข่าต่อหน้าเขา

เสียง “เคร้ง” ดึงดาบออกจากฝักและพาดไปบนคอของผู้นำตระกูลอู๋

“ผู้ที่เข้าใจสถานการณ์คือผู้เฉลียวฉลาด หากเจ้าไม่ได้วางแผนขัดขวางกองทัพข้า ข้าคงจะแบ่งทรัพย์สินบางส่วนให้เจ้าได้ แต่ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตาย ข้าคงต้องฝืนใจฆ่าเจ้า!”

“ข้าเป็นคนตระกูลอู๋ ตระกูลอู๋ของพวกข้าเป็นตระกูลที่ร่ำรวย ลูกพี่ลูกน้องข้าเป็นถึงกุ้ยเฟย เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก!”

ฉินเหยียนมองจรดหัวถึงเท้า และพูดเสียงเย็นว่า

“เจ้าลืมตามองให้ชัดๆ ดาบที่ข้าถืออยู่นี้มีที่มาอย่างไร!”

ผู้นำตระกูลอู๋มองไปที่ดาบ ถึงกับพูดไม่ออก

“กระบี่ชื่อเซียว!”

กระบี่ชื่อเซียวเป็นหนึ่งในสิบอันดับอาวุธพิเศษของโลก นอกจากนี้ยังถือว่าเป็นกระบี่ที่ฮ่องเต้ฉินถือติดตัวไปด้วยเสมอ เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของฮ่องเต้

ทันทีที่ดาบชื่อเซียวปรากฏออกมา ก็เปรียบได้เหมือนกับการมาถึงของฮ่องเต้ ในอาณาจักรฉินใครจะกล้าแข่งขันกับเขาอีก!

“ตึง”

ผู้นำตระกูลอู๋หมดเรี่ยวแรง คุกเข่าลงกับพื้น ร่างกายสั่นเทา

“ตระกูลอู๋ ตระกูลที่ร่ำรวย ล้วนแต่ขี้ขลาด”

ฉินเหยียนพึมพำอะไรบางอย่าง จากนั้นเก็บกระบี่เข้าฝัก มองไปที่ผู้นำตระกูลอู๋ด้วยสายตาเย็นชา

“เห็นแก่เจ้าที่บริจาคทรัพย์สินทั้งหมด ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่ถ้าเจ้ายังดื้อดึงต่อไป ข้าจะไม่สนใจที่จะฟันหัวเจ้าทิ้งเพื่อเป็นการสังเวยให้แก่สงคราม!”

ฉินเหยียนเดินสะบัดแขนเสื้อออกไป

ผู้นำตระกูลอู๋ทรุดลงไปกับพื้น จ้องไปที่ร่างของฉินเหยียนราวกับคนโง่

จบแล้ว!