ต้องมีเหตุผลสำหรับเรื่องนี้
เมื่อจางฝูพูดถึงเรื่องนี้ หลิวอวี่หลินพลันกระพริบตาแล้วถามว่า
“จริงหรือ? ในตอนนั้นข้าคิดแค่อยากหาเงินเพิ่ม ไม่ได้คิดอะไรมากมายเลยขอรับ”
“เอ๋?”
จางฝูเลิกคิ้วและจ้องไปที่หลิวอวี่หลินสีหน้ากึ่งยิ้ม จากนั้นพยักหน้าและไม่พูดอะไรต่อ
เขาอาจรู้ว่าสาเหตุที่หลิวอวี่หลินทำเช่นนี้เพราะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเยี่ยนเป่ย ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ใช้อาหารเป็นเครื่องมือช่วยเหลือในยามจำเป็น และขายให้กับอาณาจักรฉิน
ต้องบอกว่าความคิดเช่นนี้รอบคอบมาก และไม่ง่ายเลย
ทุกคนเดินไปรอบๆ เมืองถูเหอสักพัก พวกเขาที่มาจากสามตระกูลหลักในเยี่ยนเป่ย กลับทำตัวเหมือนคุณยายหลิวที่มองไปรอบๆ ด้วยสายตาตื่นตาตื่นใจ
ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองถูเหอนั้นเหนือกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้มาก
มีสินค้าจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่สิ้นสุด นักธุรกิจที่สวมชุดแต่งกายแปลกๆ มาจากอาณาจักรอื่น บนใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คนหลายประเภทมารวมตัวกันอยู่ที่นี่
สิ่งนี้ทำให้คุณหนูจากตระกูลชนชั้นสูงเหล่านี้ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก
ผู้นำตระกูลอู๋และผู้นำตระกูลหยางอึ้งจนหายใจไม่ออก พวกเขาไม่คาดคิดว่าเวลาเพียงแต่สองสามเดือน เมืองถูเหอจะพัฒนาไปถึงขนาดนี้
หากให้เวลาเมืองถูเหอมากกว่านี้ พวกเขาคงไม่เข้าใจการพัฒนาในเมืองถูเหออย่างแน่นอน
พวกเขาทั้งสองมองหน้ากันไปมา เห็นความขมขื่นในสายตาของกันและกัน อีกทั้งยังรู้สึกกลัวในใจด้วย
โชคดีที่พวกเขามาที่นี่ในวันนี้ มิฉะนั้นหากเขายังต่อต้านอาณาจักรฉินต่อไป เช่นนั้นถือว่าเขาแสวงหาความตายมิใช่หรือ?
พวกเขาจะต่อต้านอาณาจักรฉินที่ทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร?
ต่างคนต่างมีความคิดของตัวเอง จางฝูพาพวกเขามาที่อาคารที่สวยที่สุดในเมืองถูเหอ
“ทุกท่าน ยังมีเวลาอีกหนึ่งถึงสองชั่วโมงก่อนจะถึงเวลาอาหารเย็น ข้าจะพาพวกท่านไปชมการแข่งขันการเตะลูกหนังก่อน หลังจากนั้นพวกเราค่อยไปกินข้าวด้วยกันดีหรือไม่?” จางฝูพูดเชื้อเชิญด้วยรอยยิ้ม
ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา สีหน้าของทุกคนพลันนิ่งไป
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากดูหรือไม่อยากตอบ เพียงแต่พวกเขากำลังอึ้งกับภาพตรงหน้า
ตกตะลึงไปกับอาคารที่สูงตระหง่านตรงหน้า พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองเช่นไร
“บ้าจริง ตึกใหญ่อะไรขนาดนั้นกัน!”
“นี่คือสนามกีฬาถูเหอหรือ? สวรรค์ ช่างเป็นงานฝีมือที่น่าอัศจรรย์ใจมาก!”
“ช่างงดงามเหลือเกิน อาคารเหล่านี้สร้างขึ้นมาได้อย่างไร พระเจ้าสร้างขึ้นได้จริงหรือ?”
“ไร้สาระแล้ว ต้องถูกเทพเจ้าสร้างขึ้นมาสิถึงสวยงามขนาดนี้”
ชั่วขณะหนึ่ง สมาชิก “กลุ่มนักท่องเที่ยวบ้านนอก” ต่างพากันเบิกตากว้างและอุทานออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าสิ่งที่เขาเห็นเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึง
จางฝูยิ้ม สนามกีฬาถูเหอนี้เป็นงานหนักของเขาเช่นกัน การที่ทุกคนตอบสนองเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกภูมิใจเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...