องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1180

“รอให้พวกมันตัดสินผู้ชนะเสร็จก่อน จากนั้นพวกเราจะบุกเข้าโจมตีเมืองทันที!”

หลี่ชางเป็นคนเจ้าเล่ห์มาก แม้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เมืองเปียงยางตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย และมีคนจำนวนมากถูกทุบตีจนตาย แต่เขายังนิ่งสงบได้

เพราะรู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลา

แม้ว่าความแข็งแกร่งของทหารป้องกันเมืองจะลดลงไปอย่างต่อเนื่องในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่หลี่ชางยังคงอดทนรอ

เขารู้อยู่แก่ใจว่ามีเพียงตอนที่ทั้งสองฝ่ายตัดสินผลการต่อสู้แล้วเท่านั้น คือช่วงเวลาที่กองทัพป้องกันเมืองอ่อนแอมากที่สุด

เพราะการต่อสู้ระหว่างความเป็นความตายได้เกิดขึ้นแล้ว เพื่อขจัดความเสี่ยง ต้องระดมกำลังทั้งหมดเอาไว้ก่อน และรอให้ฝ่ายตรงข้ามสงบลง

ด้วยวิธีนี้ ความแข็งแกร่งของกองทัพป้องกันเมืองจะอ่อนแอลงอย่างมาก จากนั้นเขาก็สามารถนำกองทัพขนาดใหญ่เข้าโจมตีเมืองได้

หากโชคดีพอก็จะสามารถยึดเมืองเปียงยางมาได้โดยไม่ต้องออกแรงอะไรเลย

รองแม่ทัพโจวทนไม่ไหวพูดออกมาว่า

“ท่านแม่ทัพวางใจเถิดขอรับ ข้าจะรีบเตรียมการทันที”

รองแม่ทัพโจวรีบวิ่งไปอย่างตื่นเต้น

ทหารที่เหลือเองก็กระตือรือร้นเช่นกัน โดยเตรียมพร้อมยึดเมืองเปียงยางในคราวเดียว

หลี่ชางยืนขึ้น เหลือบมองทุกคนแล้วพูดเสียงดังว่า

“ทุกท่าน ปฏิบัติการในครั้งนี้สำคัญอย่างมาก ต้องให้ได้มาซึ่งชัยชนะเท่านั้น”

“หากเรายึดเมืองเปียงยางได้สำเร็จ จะไม่มีสงครามในพื้นที่ชนเผ่านวี่ห์เจินอีกต่อไป และข้าจะขอความดีความชอบจากอ๋องเหยียนให้ทุกคนด้วยตนเอง!”

“ขอบคุณท่านแม่ทัพ!” ทุกคนตอบรับด้วยความยินดี

...

ที่ไหนสักแห่งในค่ายทหารอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อเดินออกจากเต็นท์แพทย์ทหาร หลังจากการพักฟื้นประกอบกับทักษะด้านการแพทย์ของชาวอาณาจักรฉิน ทำให้อาการเขาดีขึ้นมาก

อย่างน้อยๆ การเคลื่อนไหวหลักๆ ก็ไม่ได้รับผลกระทบ

วันนี้เขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากด้านนอกอยู่บ่อยครั้ง เขาจึงเดินออกมาจากเต็นท์เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากเดินออกไปแล้ว พลันเห็นสัญญาณสั่งให้เคลื่อนย้าย

“หรือว่าตัดสินใจจะโจมตีเมืองแล้วหรือ?”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเห็นองค์ชายสองและอูเอ๋อร์เฮ้อหนีเดินมาหาเขา

พวกเขามาถึงเวลาพอดี อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อถามออกไปทันที

“พี่สอง ชาวอาณาจักรฉินตัดสินใจโจมตีเมืองแล้วหรือ?”

องค์ชายสองยิ้มและพยักหน้า “ใช่ ครั้งนี้ไอ้สารเลวหย่งอี้อย่าได้คิดหลบหนีอีกเลย”

อูเอ๋อร์เฮ้อหนีเองก็พูดเสริม “ใช่ ครั้งนี้มันต้องตายไม่มีชิ้นดี”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อเมื่อได้ยินดังนั้นเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน

“อ้อ ใช่แล้ว เจ้าสาม เจ้าไม่คิดจะอยู่ต่อจริงๆ หรือ?” องค์ชายสองถามกลับอีกครั้ง

“ไม่คิด” อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อส่ายหน้าและปฏิเสธ จากนั้นเขาเหลือบมองไปยังอูเอ๋อร์เฮ้อหนีแล้วพูดว่า