องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 131

องค์ชายเจ็ดฉินหยู่ยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น เมื่อคิดได้ว่าตลอดทางที่ผ่านมาเขาได้ให้เหล่าพระญาติแทงฉินเหยียนข้างหลังไม่น้อย เมื่อมาถึงที่นี่ก็ไม่ได้ดีต่อเขาสักเท่าใด และเมื่อครู่ยังก่นด่าเขาอีกด้วย

ยิ่งเมื่อนึกถึงว่าเขาใช้อสนีบาตทำให้ชาวจ้าวจำนวนมากเลือดตกยางออก การจะหมายเอาชีวิตเขาไม่ใช่แค่ชี้นิ้วก็จะสำเร็จเสียแล้ว

ทันใดนั้นเขาก็สั่นไปทั้งตัวและกระแสน้ำอุ่นก็ไหลลงมาตามขาของเขาอย่างควบคุมไม่อยู่

เขากลัวมากจนถึงกับฉี่ราด!

องค์ชายเจ็ดฉินหยู่มิอาจจะสนใจอะไรได้อีกเพราะเขากลัวว่าฉินเหยียนจะให้เขาชดใช้ ดังนั้นเขาจึงระงับความกลัวในใจและเดินเข้าไปที่เบื้องหน้าของฉินเหยียนเพื่อจะขอโทษเขา

"น้อง น้องสิบสี่ ข้า...."

ทันทีที่เขาเข้ามาใกล้ฉินเหยียนก็ได้กลิ่นเหม็น เมื่อดูท่าทางที่ดูลังเลขององค์ชายเจ็ดแล้ว เขาก็เดาได้ว่าเขาคิดจะพูดอะไร ทว่าตอนนี้เขาไม่มีเวลาพูดคุยด้วยเพราะเขายังมีเรื่องที่จะต้องไปทำอีก

เขาจึงบีบจมูกทันทีและกล่าวด้วยความรังเกียจอย่างที่สุดว่า

"กลิ่นอะไรน่ะ เหตุใดจึงเหม็นเช่นนี้!"

ในขณะที่กล่าวเขาก็ก้าวออกไปและจงใจตีตัวออกห่างจากองค์ชายเจ็ด

องค์ชายใหญ่ฉินชงระงับความตกตะลึงและรีบติดตามฉินเหยียนไปพลางกล่าวว่า

"น้องสิบสี่ ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถใช้อสนีบาต ทำให้ข้าเปิดหูเปิดตาแล้ว!"

ฉินเหยียนกล่าวอย่างพึงพอใจว่า

"นี่ไม่นับว่ากระไรหรอก ข้าไม่เพียงแต่สามารถเรียกอสนีบาตได้ ข้ายังสามารถควบคุมวารีได้อีกด้วย"

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา องค์ชายใหญ่ฉินชงก็ประหลาดใจเป็นอย่างมากจนอ้าปากกว้างถึงขนาดสามารถวางไข่ลงไปได้

เมื่อครู่เพิ่งเห็นงานฉลองอสนีบาตไป เวลานี้อย่าว่าแต่น้องสิบสี่บอกว่าเขาสามารถควบคุมวารีได้เลย ต่อให้เขาบอกว่าเขาสามารถบินสู่สวรรค์ได้และเป็นเทพเซียนอวตารลงมา องค์ชายใหญ่ฉินชงก็เชื่ออย่างสนิทใจ

แม่ทัพแห่งอาณาจักรฉินสองสามคนที่อยู่รอบๆยังคงตกอยู่ในภวังค์ ดังนั้นฉินเหยียนจึงถือโอกาสถามขึ้นมาว่า

"การสงครามต่อจากนี้พวกเจ้าจะทำตามคำสั่งของข้าหรือไม่?"

ในตอนแรกเหล่าแม่ทัพที่ถูกสะกิดอย่างกะทันหันต่างก็ผงะ จากนั้นพวกเขาก็คุกเข่าลงข้างนึงพร้อมกันพลางประสานมือและกล่าวว่า

"กระหม่อมจะปฏิบัติตามคำสั่งของอ๋องเหยียนพะยะค่ะ!"

มุมปากของฉินเหยียนยกขึ้นเล็กน้อย ต่อไปก็ถึงเวลาแสดงของเขาแล้ว

"ต่อไปจะให้พวกเจ้าได้เห็นยุทธวิธีควบคุมวารีของข้าอีกครั้ง!"

ทุกคนต่างก็กลั้นลมหายใจและพุ่งความสนใจไปที่ฉินเหยียน

ฉินเหยียนทำท่าทางดั่งปรมาจารย์โดยแสร้งทำนิ้วร่ายเวทมนตร์และกล่าวเสียงดังว่า

"สวรรค์และพิภพสีอำพัน จักรวาลปั่นป่วน สุริยันจันทรามืดมิด กลางวันและกลางคืนเรียงราย วารีแห่งสวรรค์จงฟังคำสั่งของข้า รีบมาโดยพลัน พัดท่วมสามกองทัพ!"

หลังจากกล่าวจบเขาก็ลดมือขวาลง

"ตูม"

เสียงดังลอยมาจากยอดเขาที่อยู่ห่างไกลอีกครั้ง

ทุกคนเตรียมพร้อมมากกว่าเดิมแม้จะยังตกใจ แต่โชคดีที่จุดระเบิดอยู่ห่างไกลจึงได้ยินแต่เพียงเสียงและเห็นแสงไฟสว่างวาบอยู่บนยอดเขา มิได้มีผลกระทบเหมือนกับการระเบิดเมื่อครู่ที่เกิดขึ้นในระยะใกล้

เหล่าแม่ทัพของอาณาจักรฉินกระพริบตาและกล่าวเตือนว่า

"โธ่เอ๋ย! อ๋องเหยียน อสนีบาตของท่านครั้งนี้พลาดเป้าแล้ว!"

องค์ชายใหญ่ฉินชงก็รีบกล่าวเช่นกันว่า

"นั่นน่ะสิน้องสิบสี่ อสนีบาตครั้งนี้ของเจ้าเหตุใดจึงไปเกิดบนยอดเขาเล่า พลาดเป้าไปไกลเลย!"

ฉินเหยียนเอามือไพล่หลัง แล้วทำท่าทางลึกลับพลางส่ายศีรษะและกล่าวว่า

"มิได้พลาดเป้า พวกท่านคอยดูก็แล้วกัน!"

........