องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 132

เมื่อแม่ทัพแห่งอาณาจักรจ้าวมองไปยังทิศทางที่ทหารชี้ก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก

"น้ำบ่า!"

ในขณะที่พูดน้ำบ่าสูงสองสามเมตรก็พุ่งออกมาจากลำธารบนภูเขาราวกับสัตว์ป่าและเข้าท่วมค่ายทหารของอาณาจักรจ้าว

แม่ทัพของอาณาจักรจ้าวเห็นท่าไม่ดีจึงตะโกนทันทีว่า

"ถอยทัพแล้วรีบวิ่งไปที่สูง! เร็วเข้า!"

หลังจากนั้นเขาก็คว้าทหารที่อยู่ข้างๆผู้ซึ่งยังตกอยู่ในภวังค์ด้วยความหวาดกลัวและถอยหนีไป

"น้ำไหลบ่ามาแล้ว!"

"รีบถอยเร็วเข้า!"

เหล่าทหารต่างบอกต่อๆกันไปและวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก

ทว่าน้ำบ่านั้นเหมือนกับม้าป่าที่ตื่นตระหนก เมื่อผสมกับกิ่งก้านของต้นไม้ที่ถูกตัดและก้อนหินพวกมันก็พุ่งทะยานตรงไปที่ ด่านถงกวานด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

เมื่อแม่ทัพแห่งอาณาจักรจ้าวและเหล่าทหารเผชิญกับคลื่นสูงตระหง่านก็ไร้แรงต้าน พวกเขาไม่มีเวลาที่จะถอยหนีจึงเหมือนกับลูกโบว์ลิ่งที่พลิกคว่ำและถูกซัดจนม้วนกลืนเข้าไปในคลื่นลูกใหญ่

ทหารของอาณาจักรจ้าวบางคนไม่มีเวลาวิ่งเสียด้วยซ้ำ และถูกกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากกลืนหายไปทันทีขณะหลบหนีอย่างเร่งรีบ

กระแสน้ำไหลแรงมาก คลื่นซัดสูงเสียดฟ้า เมื่อพัดผ่านไปทางใดก็ทำลายทุกสิ่ง แม้แต่ต้นไม้ใหญ่ก็ถูกถอนรากถอนโคนจนหลุดลอยไปตามน้ำ

เหล่าทหารแห่งอาณาจักรจ้าวบางคนที่โชคดีพอที่จะไม่จมน้ำก็ถูกต้นไม้และก้อนหินชนปางตาย

เสียงน้ำบ่าผสมรวมกับเสียงร้องอันโหยหวนช่างน่าสะเทือนใจ ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจด่านถงกวานทั้งหมดก็ถูกน้ำท่วมจนราบเป็นหน้ากลอง และเมืองทั้งเมืองก็ถูกฝังอยู่ใต้กระแสน้ำ

เมื่อเหล่าทหารของอาณาจักรฉินที่ยืนอยู่บนกำแพงเมืองของด่านเจียยวี่เห็นกระแสน้ำที่ไหลถาโถมลงมา พวกเขาทั้งหมดต่างก็ตกตะลึงอยู่กับที่

องค์ชายใหญ่ฉินชงตกใจมากจนอ้าปากค้างและพึมพำว่า

"นี่ นี่ทำได้อย่างไร"

เหล่าทหารต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ไม่หยุด

"บอกว่าจะควบคุมอสนีบาตก็ควบคุมอสนีบาตได้ บอกว่าจะเรียกวารีก็เรียกวารีได้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์จะสามารถทำได้!"

"องค์ชายสิบสี่ต้องเป็นเทพอย่างแน่นอน!"

เวลานี้องค์ชายสิบสี่ได้กลายเป็นเทพในสายตาของพวกเขา และพวกเขาก็รู้สึกชื่นชมและเคารพมากยิ่งขึ้น

ฉินเหยียนยิ้มอย่างหยิ่งผยอง คนโบราณเหล่านี้หลอกง่ายจริงๆ ใช้เคล็ดลับเล็กๆน้อยๆก็เพียงพอที่จะโน้มน้าวพวกเขาได้แล้ว

.........

มวลน้ำท่วมคงอยู่เป็นเวลานาน

จนกระทั่งรุ่งอรุณสีเทาโผล่พ้นขอบฟ้า แสงยามเช้าค่อยๆแผ่กระจายไปทั่วพื้นที่ และน้ำบ่าที่ซัดเข้ามาก็ค่อยๆลดระดับลง

ภายในด่านถงกวานเต็มไปด้วยซากปรักหักพัง

สิ่งปลูกสร้างทั้งหมดพังราบเป็นหน้ากลอง ต้นไม้ใบหญ้าล้วนถูกรื้อถอน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์