องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1343

ส่วนเหล่าคนรักของพวกเขาก็ต้องออกมาขวางทางกันเป็นธรรมดา แต่ข้าราชการอาณาจักรฉินก็ยังคงให้ความเกรงใจพวกนาง เพียงแค่พาชาวตาดไปเท่านั้น

แต่ต่อให้เรื่องมาถึงตอนนี้ แท้จริงแล้วก็ยังไม่จบลงง่ายๆ

หลิวอวี่หลินคอยมองทุกอย่างนี้อยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เขาสัมผัสได้ทันทีว่าอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังสถานฝึกฝนกองเรือ ไม่นานก็ได้หาตัวอู๋เจี๋ยที่เหงื่อท่วมตัวพบ

“พี่สอง”

“น้องสี่ เจ้ามาได้อย่างไร?” อู๋เจี๋ยเช็ดเหงื่อที่หน้าผากแล้วถามอย่างสงสัย

“พี่สอง อาณาจักรฉินเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นใช่รึไม่?” หลิวอวี่หลินเองก็ไม่รีรอ เขาพูดเข้าประเด็นทันที

“หือ? เหตุใดเจ้าจึงกล่าวเช่นนี้รึ?” อู๋เจี๋ยรู้สึกประหลาดใจ แล้วยิ้มแล้วพูดว่า “อาณาจักรฉินจะเกิดเรื่องใหญ่อะไรได้เล่า?”

หลิวอวี่หลินส่ายหน้าแล้วอธิบายว่า “อธิบายไม่ทันแล้วล่ะ เจ้าคิดหาวิธีไปสืบหาให้ข้าทีสิว่าเกิดอะไรขึ้นที่อาณาจักรฉิน สืบหาว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองหลวงมาได้จะดีที่สุด ยิ่งละเอียดยิ่งดี”

อู๋เจี๋ยตั้งตัวไม่ทัน เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า

“น้องสี่ ข้าก็ลำบากใจแย่เลย ข้าจะไปมีความสามารถเช่นนั้นได้อย่างไร?”

“พี่สอง เรื่องนี้สำคัญมาก ข้ามีลางสังหรณ์ว่า อาณาจักรฉินอาจจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

หลิวอวี่หลินดึงแขนเสื้อของอู๋เจี๋ยแล้วพูดอย่างจริงจัง

อู๋เจี๋ยเห็นดังนั้นก็ลำบากใจ แล้วพูดว่า “เอาล่ะน้องสี่ ข้าตกลงก็ได้”

หลิวอวี่หลินโล่งอกทันที เขายิ้มแย้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณพี่สอง!”

ยามค่ำคืน อู๋เจี๋ยเอาแต่คิดเรื่องที่หลิวอวี่หลินขอให้เขาช่วย แต่ตอนนี้เขาจะไปสืบหาจากที่ใดกัน? หากสอบถามข้อมูลไปเรื่อยนั้นไม่ยาก แต่หากอยากจะรู้ว่าเมืองหลวง โดยเฉพาะที่พระราชสำนักเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ก็ยากลำบากอย่างยิ่ง อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่ท่านพ่อของเขาผู้เป็นผู้นำตระกูลอู๋ ก็ไม่สามารถเข้าไปได้

“โธ่! แล้วจะทำอย่างไรดี?”

อู๋เจี๋ยทำสีหน้าเคร่งเครียด เขางุนงงและร้อนใจอย่างยิ่ง จู่ๆก็คิดอะไรขึ้นได้ เขาตบศีรษะเบาๆแล้วพูดว่า

“จริงด้วย ผู้คุมหอหลิว หรือจะถามนางดู?”

......

เมืองหลวง อาณาจักรฉิน