องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1369

เฉินอวิ๋นฟางที่ยินอยู่ตรงนั้นมองแผ่นหลังที่ไกลออกไปของทั่วป๋าเยี่ยน ยิ้มด้วยความพอใจออกมา

หลังจากกลับมาถึงบ้าน เมื่อเห็นว่าข้าวของเครื่องใช้ในบ้านยังเหลืออยู่อีกมาก หากเอาติดไปด้วยคงแบกไปไม่ไหวแน่ จึงเรียกบรรดาพี่น้องคนสนิทมาให้เอาข้าวของเครื่องใช้พวกนี้ไปใช้เสีย

ตอนที่ถามถึงเหตุผล เฉินอวิ๋นฟางก็ตอบอย่างไม่ลังเลว่าพรุ่งนี้นางจะเดินทางไปยังดินแดนชาวตาด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้หญิงเหล่านั้นพากันอิจฉา

“โห พี่ฟาง พี่ได้ดิบได้ดีขนาดนี้เชียวหรือ? ข้าอิจฉาพี่จริงๆ”

“ใช่ ไปดินแดนชาวตาด พี่ฟาง พี่ช่างโชคดีเหลือเกิน”

“พี่ฟาง พี่อย่าลืมพี่ๆ น้องๆ อย่างเราล่ะ หากมีโอกาส แนะนำชายชาวตาดให้พวกข้ารู้จักด้วย”

“นั่นสิ เช่นนี้พวกเราถึงจะเดินทางไปยังดินแดนชาวตาดกับพี่ได้ เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราจะได้เป็นพี่น้องคนสนิทเหมือนเดิม...”

เมื่อได้ยินคำพูดชื่นชมเช่นนี้ เฉินอวิ๋นฟางรู้สึกดีขึ้นมาก นางชอบชีวิตที่มีคนอิจฉา

นางตอบรับด้วยรอยยิ้มและพูดว่า

“เอาล่ะๆๆ พี่ทั่วป๋ารักข้ามาก กลับไปข้าจะพูดเรื่องนี้กับเขา ให้เขาคอยช่วยเหลือ”

“เยี่ยมมากเลยพี่ฟาง พวกเรารู้อยู่แล้วว่าพี่ฟางเก่งที่สุด!”

บรรดาสาวๆ มีความสุขมากรีบเข้าไปหาเฉินอวิ๋นฟาง จับไม้จับมือราวกับว่าเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก

...

อีกด้านหนึ่ง ฝั่งทั่วป๋าเยี่ยน เขามีความสุขกับหญิงสาวหลายคน ถึงขนาดกอดและลูบไล้กันด้วย

หนึ่งในนั้นมีจางเสี่ยวฮวาที่โดดเด่นอยู่คนหนึ่ง

จางเสี่ยวฮวาเป็นเพื่อนของเฉินอวิ๋นฟาง แต่มิตรภาพนั้นไม่ได้น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ มิฉะนั้นนางคงไม่ไปฉอเลาะกับผู้ชายของเพื่อนสนิทอย่างแน่นอน

แต่เรื่องที่พูดว่านางเป็นคนแปลกนั้น เป็นเรื่องจริง เพราะนางแต่งานแล้ว เพื่อเอาใจทั่วป๋าเยี่ยน นางไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว

หลังจากที่ดื่มไปได้ประมาณหนึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้นมาอย่างคาดหวัง

“พี่เยี่ยน ได้ยินว่าชีวิตที่ดินแดนชาวตาดนั้นดีมาก แม้แต่อากาศยังหอมหวาน เรื่องนี้จริงหรือไม่เจ้าคะ?”

ใจของทั๋วป๋าเยี่ยนเต้นแรง เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า

“แน่นอน ข้าไม่เคยคิดว่าต้องมาที่ที่แร้นแค้นขนาดนี้มาก่อน”

หลังจากได้ยินประโยคที่เขาตอบ ผู้หญิงกลุ่มนั้นพูดคุยกันทันที โดยพูดว่าชาวตาดดีอย่างนั้น โดดเด่นอย่างนี้

ทำให้ทั่วป๋าเยี่ยนได้ยินแล้วรู้สึกสบายใจ เพราะความจริงแล้วตัวเขาเองรู้สึกว่า อาณาจักรฉินนอกจากจะมีเงินและมีผู้หญิงสวยๆ แล้ว เรื่องอื่นยังด้อยกว่าดินแดนชาวตาดอยู่มาก

ในเวลานี้ สายตาของผู้หญิงเหล่านั้นพลันเป็นประกายแวววับ พวกนางถามเขาอย่างกระตือรือร้น

“พี่เยี่ยน พวกเราอยากใช้ชีวิตที่มีความสุขในดินแดนชาวตาด พี่ช่วยพวกเราได้หรือไม่เจ้าคะ?”

“ใช่แล้วเจ้าค่ะพี่เยี่ยน ในดินแดนชาวตาด พี่ยิ่งใหญ่หรือไม่เจ้าคะ? ขอแค่ช่วยพวกเรา เมื่อถึงเวลานั้นไม่ว่าจะต้องไปที่ใด พวกเราถือเป็นคนของพี่”

“พี่เยี่ยน ข้ายินดีรับใช้พี่ไปตลอดชีวิต ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยเจ้าค่ะ”