องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 146

เมื่อแผนการของฉินเหยียนสำเร็จมุมปากของเขาจึงยกขึ้นเล็กน้อยและกล่าวว่า

"ก่อนที่ท่านทั้งสองจะมา ทหารทั้งสองฝ่ายก็ขับเคี่ยวกันอยู่เช่นกัน ข้าจึงจัดการแข่งขันชู่จวีขึ้น เชิญท่านทั้งสองเดินไปยังกำแพงเมืองเพื่อดูการแข่งขันกันเถิด"

จ้าวฉี่หมิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของฉินเหยียน ดูเหมือนว่าการแข่งขันได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว เขากังวลว่าจะมีการฉ้อโกงจึงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

"ช้าก่อน เจ้าคงมิใช่ว่าจะมีลูกไม้อันใดอีกหรอกนะ?"

ยังไม่ทันที่ฉินเหยียนจะเอ่ยปาก ไท่ฟู่ก็กล่าวขึ้นมาว่า

"มันก็แค่ชู่จวี อาณาจักรจ้าวของพวกเจ้ากลัวแพจึงไม่กล้าแข่งล่ะสิ ไม่กล้าแข่งก็ไสหัวไป แม่ทัพที่อยู่ใต้บังคับบัญชาพ่ายแพ้ ช่างขายขี้หน้านัก!"

ผู้กล้ามิอาจทนต่อคำสบประมาทได้ เดิมทีจ้าวฉี่หมิงมีความคับข้องใจต่อไท่ฟู่ไม่น้อย เมื่อถูกยั่วยุเช่นนี้จ้าวฉี่หมิงจึงตอบตกลงว่า

"แข่งก็แข่ง แม้เจ้าจะเล่นลูกไม้อาณาจักรจ้าวของข้าก็ยังสามารถเอาชนะได้เช่นกัน!"

ฉินเหยียนกลั้นยิ้ม ชายชราผู้ดื้อรั้นทั้งสองนี้ไม่มีใครยอมอ่อนข้อเลยจริงๆ เขานำทางพลางกล่าวว่า

"ทั้งสองท่าน เชิญทางนี้"

.......

ทุกคนมาถึงบนกำแพงเมือง และตรงกลางของสนามในเวิ่งเฉิงก็มีประตูของชู่จวีวางเอาไว้

มีกลองใหญ่วางอยู่ทางด้านซ้ายของสนาม สนามแข่งชู่จวีค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นจึงตีกลองเพื่อเป็นสัญญาณในการเริ่มแข่งขัน เนื่องจากเกรงว่าจะไม่ได้ยินเสียงคำสั่ง

ทางด้านขวาของสนามมีโต๊ะและเก้าอี้ที่จัดไว้อย่างเป็นระเบียบพร้อมด้วยชุดชาอันวิจิตรบรรจงอยู่ด้านบน

ทุกคนนั่งลงบนที่นั่งของตน ฉินเหยียนนั่งอยู่ตรงกลางของผังที่นั่งรูปตัวซี ส่วนจ้าวจือหย่ายืนอยู่ด้านหลังเขา

ทางด้านซ้ายคือไท่ฟู่ องค์ชายใหญ่ชินชง และองค์ชายเจ็ดฉินหยู่

ทางด้านขวาคือคณะผู้แทนเจรจาของอาณาจักรจ้าว จ้าวฉี่หมิงและเหล่าทูตผู้มาเยือนกว่าสิบคน

ฉินเหยียนออกคำสั่งกับจ้าวจือหย่าว่า

"เริ่มได้"

จ้าวจือหย่าพยักหน้าและประกาศเสียงดังว่า

"ใต้เท้าทุกท่านโปรดเงียบ ก่อนการแข่งขันจะเริ่มขอเชิญชมการร่ายรำเพื่อทำให้จิตใจของทุกท่านสงบลง"

จ้าวฉี่หมิงตะคอกอย่างเย็นชาว่า

"ชู่จวีก็ชู่จวี ยังจะต้องเล่นอะไรแผลงๆมากมายเช่นนี้เพื่ออะไร"

จ้าวจื่อหย่าเพิกเฉยต่อคำพูดของจ้าวฉี่หมิง และปรบมือสองครั้ง

จากนั้นทั้งสองฟากฝั่งของสนามก็มีหญิงงามกว่าร้อยคนสวมใส่อาภรณ์ที่งดงามเดินย่างก้าวเบาๆทีละก้าวราวกับนางฟ้ามายังกลางสนาม