องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 150

ไส้ศึกหญิงฉวยโอกาสตอนที่กลุ่มทูตจดจ่ออยู่กับการแข่งขัน รีบไปรายงานจ้าวจือหย่าอย่างเงียบๆ ว่ากลุ่มทูตมาหานางต้องการให้ร่วมมือทั้งภายในและภายนอก

จ้าวจือหย่ารู้สึกเสียวกระดูกสันหลังหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น หากไส้ศึกหญิงไม่จงรักภักดีต่ออ่องเหยียนล่ะก็ เกรงว่าอาณาจักรฉินคงถูกโจมตีไปนานแล้ว

นางตบอบ่าไส้ศึกหญิงแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

“ทำได้ดีมาก หลังจากเรื่องนี้พวกเจ้าจะได้รับรางวัลอย่างงาม”

หญิงไส้ศึกโน้มตัวไปและพูดว่า

“ด้วยใจที่ซื่อสัตย์ข้าไม่ขอรางวัลใดๆ อ๋องเหยียนปฏิบัติต่อพวกเราอย่างดี พวกเราจงรักภักดีด้วยใจ ข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ”

จ้าวจือหย่าหันไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ทุกคนต่างให้ความสนใจกับการแข่งขัน จากนั้นเธอจึงเดินไปที่ด้านข้างของฉินเหยียนกระซิบที่ข้างหูเขาและแจ้งข่าวที่ไส้ศึกหญิงเพิ่งแจ้งให้ทราบเมื่อครู่

ฉินเหยียนหลังจากได้ยินเช่นนั้นพยักหน้าช้าๆ

“ได้ ข้าเข้าใจแล้ว โอ้ ส่งลูกได้ดี!”

จ้าวจือหย่าเป็นกังวล เหตุใดฉินเหยียนถึงสนใจอยุ่แต่กับการแข่งขัน ไม่กังวลเกี่ยวกับกองทัพอาณาจักรจ้าวเลยแม้แต่น้อย นางจึงลองถามออกไปว่า

“องค์ชาย พวกเราไม่เตรียมพร้อมเสียหน่อยหรือ?”

จากนั้นฉินเหยียนมองไปที้จาวจือหย่าพูดด้วยสีหน้ามั่นใจว่า

“ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า”

ในที่สุด ใจที่เป็นกังวลของจ้าวจือหย่าพลันผ่อนคลายลงเล็กน้อย

มีเสียงร้องจากผู้ชมอีกครั้ง

“ยิงได้ดี!”

จากนั้นหัวหน้าฝั่งอาณาจักรจ้าวที่กำลังจะยิงเข้าประตูในวินาทีสุดท้ายนั้น ทันใดนั้นต้าซานหยุดเขาด้วยการตีลังกาเตะลูก จากนั้นสถานการณ์พลิกในทันที

จ้าวฉี่หมิงและทุกคนในกลุ่มทูตอาณาจักรจ้าวคิดว่าจะทำประตูได้แล้ว แต่กลับถูกสกัดได้ ทำให้พวกเขาเสียเปรียบและหัวเสียเป็นอย่างมาก

ฉินเหยียนดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที ร้องออกไปว่า

“จือหย่า รีบป้อนองุ่นให้ข้า!”

จ้าวจือหย่านำองุ่นที่ปอกเปลือกเสร็จแล้วป้องเข้าปากฉินเหยียนทันที

ฉินเหยียนพูดขณะกินองุ่นว่า

“ลูกเตะของต้าซานเมื่อครู่ดีมาก คราวนี้อาณาจักรจ้าวคิดจะแย่งลูกกลับมาคงยากแน่”

ผู้เล่นฝั่งอาณาจักรจ้าววิ่งไล่ตามอย่างรุนแรง พยายามอย่างหนักเพื่อพลิกสถานการณ์

องค์ชายใหญ่ฉินชงเห็นว่ารองหัวหน้าฝั่งอาณาจักรจ้าว จึงรีบพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า

“การเคลื่อนไหวเช่นนี้ เปรียบได้กับการทุบหม้อข้าวจมเรือ ช่างเด็ดขาดมาก!”

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่เองก็รู้ว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี เขาขมวดคิ้วและถามอย่างกังวลใจว่า

“ถ้าอย่างนั้นเราจะทำเช่นไรดีล่ะ? หากเราเสียประตูในครั้งนี้อีก ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้วที่เราจะตีเสมอฝั่งนั้นแล้ว!”

ไท่ฟู่ตบโต๊ะอย่างกระวนกระวายใจและพูดด้วยความโกรธว่า

“เจ้าพวกขยะ ไร้ประโยชน์เสียจริง!”