องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 161

“กรี๊ด!” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นสนั่น

“นี่มัน......”

เหล่าแม่ทัพที่พุ่งเข้ามาก่อนตะลึงไปทันทีที่เห็นภาพตรงหน้านี้ ใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำ เก้อเขินไม่รู้จะทำอย่างไรดี ฉินเหยียนที่ตามหลังมาติดๆ เมื่อเห็นภาพดังกล่าวแล้วก็ทำให้เขาประหลาดใจเช่นกัน

บนที่นอนในเต็นท์ในขณะนี้ หลิวเชียนเชียนสวมใส่เพียงผ้ารัดหน้าท้องและสวมชุดคลุมบางๆไว้เท่านั้น ตอนนี้นางและไส้ศึกหญิงอาณาจักรจ้าวที่สนิทกันอีกสองคนกำลังอยู่บนที่นอน ทุกคนเห็นพวกนางอยู่บนที่นอนด้วยท่าทางที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง

ฉินเหยียนเบิกตากว้างแล้วถามขึ้นอย่างติดอ่างว่า “พะ พวกเจ้าทำอะไรกันน่ะ?”

หลิวเชียนเชียนที่สวมเสื้อผ้าไม่เป็นระเบียบกำลังคล่อมอยู่บนร่างของไส้ศึกหญิงคนหนึ่ง นางยังดึงสติกลับมาไม่ได้ แต่เมื่อได้ยินฉินเหยียนถามขึ้นแล้วก็รีบนำชุดมาปกปิดร่างกายทันที จากนั้นก็ลงจากที่นอนอย่างลนลาน นางโอบร่างเล็กบางแล้วคุกเข่าลงด้วยความผวา และพูดด้วยเสียงสั่นคลอนว่า

“ทะ ท่านอ๋องเพคะ!” ตอนนี้ใบหน้าของหลิวเชียนเชียนแดงจนถึงขีดสุด เดิมทีเสื้อผ้าที่บางพอๆ กับปีกจักจั่นนั้นไม่สามารถคลุมอะไรได้อยู่แล้ว พอมองไปก็ยิ่งดูงดงามคลุมเครือ

เหล่าแม่ทัพใบหน้าแดงก่ำไปหมด พวกเขารีบหันหลังให้นางอย่างรู้งาน ไม่กล้าไปจ้องมองนางตรงๆ จากนั้นก็พูดอย่างเก้อเขินว่า “ข้าน้อยขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ” เมื่อพูดดังนั้นแล้วพวกเขาก็รีบออกจากเต็นท์ไปทันที

เมื่อพวกเขาไปแล้วบรรยากาศก็ดูผิดปกติขึ้นมาทันที ฉินเหยียนมองหลิวเชียนเชียนแล้วมองไปยังไส้ศึกหญิงอีกสองคนที่ก้มหน้าคุกเข่าไม่พูดอะไรอยู่ข้างๆ จึงได้ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า

“พวกเจ้าสามคนเข้ามาทำอะไรในเต็นท์ของข้างั้นรึ?”

หลิวเชียนเชียนหลบสายตาไปมา ไม่กล้ามองฉินเหยียนตรงๆ นางพูดอย่างละอายและโกรธว่า

“ท่านอ๋องตรัสว่าคืนนี้ให้ข้าร่วมห้องด้วยมิใช่รึเพคะ ข้าเป็นเพียงหญิงสาวบริสุทธิ์ ไม่รู้มนุษยสัมพันธ์ กลัวว่าจะปรนนิบัติท่าได้ไม่ดี ก็เลย......ก็เลยคิดว่าให้พี่สาวสองคนนี้สอนข้า”

หลิวเชียนเชียนยิ่งพูดยิ่งละอาย นางอยากเอาศีรษะกระแทกให้ตายไปตรงนั้นเลย จากนั้นน้ำตาก็ไหลรินลงมาทันที

“แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ......” หลิวเชียนเชียนพูดแล้วน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มอย่างเศร้าใจ “คิดไม่ถึงเลยว่าพอท่านอ๋องกลับมาแล้วจะพาทหารมามากมายเพียงนี้ ทุกคนเห็นข้าหมดแล้ว แล้วต่อไปจะให้ข้ามีชีวิตอยู่อย่างไรเพคะ!”

หลิวเชียนเชียนพูดแล้วก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างเจ็บปวด “กรี๊ด! ท่านอ๋องโปรดฆ่าหม่อมฉันเถอะเพคะ”

หญิงสาวบริสุทธิ์ในยุคโบราณล้วนเป็นเช่นนี้ พวกนางรักนวลสงวนตัว อย่าว่าแต่โดนมองร่างกายเลย เพียงแค่โดนเห็นแขนก็ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้ว แต่ตอนนี้กลับถูกผู้ชายมากมายมองเรือนร่าง แล้วจะให้หญิงสาวบริสุทธิ์คนหนึ่งรับได้อย่างไร