องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 213

จ้าวจือหย่าโค้งคำนับและพูดเสียงเบาว่า

“กราบทูลรายงานต่ออ๋องเหยียน นี่คือสมุดบัญชีซื้อขายเสบียงเจ้าค่ะ”

จ้าวจือหย่ามอบสมุดบัญชีให้กับฉินเหยียน

“ยอดการเปลี่ยนแปลงไม่กี่วันที่ผ่านมา อ๋องเหยียนได้โปรดตรวจสอบเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนหยิบสมุดบัญชีขึ้นมา มองครู่หนึ่งแล้ววางกลับไปที่โต๊ะ

“ไม่ต้องตรวจหรอก เจ้าเป็นคนจัดการให้ข้า ข้าก็วางใจ เจ้าแต่รายงานกับข้าว่าช่วงสองสามวันนี้รายจ่ายยังสูงอยู่หรือไม่?”

จ้าวจือหย่าตอบตามความจริง

“ค่าจ้างที่จ่ายให้ประชาชนทุกวันกับเงินที่ประชาชนจ่ายค่าอาหาร นำมาหักลบกันแล้ว ค่าใช้จ่ายในแต่ละวันไม่มากเท่าเมื่อก่อนแล้วเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนพยักหน้าและถามอีกครั้ง

“หากเรายังคงใช้วิธีนี้ต่อไป พวกเราจะมีเงินใช้อีกนานแค่ไหน?”

จ้าจือหย่าหยิบลูกคิดออกมาแล้วคำนวณ จากนั้นพลันมีความประหลาดใจแวบขึ้นมาในสายตาของนาง นางตอบว่า

“หากทำตามวิธีขององค์ชาย จะไม่มีปัญหาไปอีกสามถึงห้าปีเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนหัวเราะเบาๆ

“ต้องมีทั้งรายรับและรายจ่าย เราไม่เพียงแต่ใช้เงินเท่านั้น แต่เรายังได้เงินคืนอีกด้วย นี่เรียกว่าการหมุนเวียนทางเศรษฐกิจ”

จ้าวจือหย่าหยิบสมุดบันทึกขนาดเล็กออกมาอีกครั้ง จดบันทึกลงไป พยักหน้าแล้วพูดว่า

“จือหย่าได้รับการสั่งสอนมาอย่างดี องค์ชายทรงพระปรีชาสามารถมากจริงๆ เพคะ”

ฉินเหยียนพูดอย่างมั่นใจ

“ไม่ว่าจะเป็นการหมุนเวียนทางเศรษฐกิจ การส่งเสริม หรือการพัฒนา ข้าจะส่งเสริมการหมุนเวียนเศรษฐกิจภายในก่อน แล้วค่อยส่งเสริมการกมึนเวียนทางเศรษฐกิจภายนอก”

“แม้ว่าจะยังอยู่ในช่วงการใช้จ่ายติดลบ แต่เมื่อพัฒนาไปสู่ขั้นตอนการหมุนเวียนภายนอก เงินของเรายังคงไหลเวียนต่อไป และสามารถทำเงินได้มากมาย!”

จ้าวจือหย่าทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจ ถามออกไปว่า

“องค์ชาย ภายในข้าพอจะเข้าใจเล็กน้อย แต่ภายนอกหมายความว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ?”

ฉินเหยียนหยิบเกลือที่เหมือนกับทรายสีขาวออกมาแล้วพุดอย่างภาคภูมิใจว่า

“แค่ใช้สิ่งนี้!”

จ้าวจือหย่าไม่อาจซ่อนความประหลาดใจในสายตาได้อีกต่อไป

“ของล้ำค่าเช่นนี้ แม้แต่ในราชสำนักยังไม่อาจหามาใช้ได้ ท่านแน่ใจหรือว่าจะค้าขาย?”

ฉินเหยียนยืดหลังตรงแล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า

“เกลือชั้นดีที่พัฒนามานั้นมีไว้เพื่อค้าขาย ไม่อย่างนั้นจะใช้อะไรครอบครองใต้หล้านี้ได้ ใช้ความรักอย่างนั้นหรือ?”

จ้าวจือหย่าตกใจและอดถอนหายใจออกมาไม่ได้

“ความคิดเฉกเช่นองค์ชายนั้นไม่เคยมีใครคิดเช่นนี้ได้มาก่อน ได้โปรดให้คำแนะนำข้าด้วยเจ้าค่ะ!”

ฉินเหยียนยื่นมืออกไป เชยคางจ้าวจือหย่าและพูดเบาๆ

“เจ้าอยากเรียนหรือ ข้าสอนเจ้าได้?”

จ้าวจือหย่าหน้าแดง นางพูดด้วยความไม่เชื่อว่า