องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 214

หลังจากที่ฉินเหยียนและจ้าวจือหย่าเดินออกมาจากห้องลับ พวกเขาก็ได้นั่งกินข้าวอยู่ริมถนน

ฉินเหยียนก็เหมือนกับคนทั่วไป มือหนึ่งถือชามข้าว อีกหมือใช้ตะเกียบตักข้าวเข้าปาก

จ้าวจือหย่าถือชามเอาไว้ แต่กลับไม่ขยับแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่านางไม่คุ้นเคยกับการกินอาหารแบบนี้ เมื่อนางเห็นฉินเหยียนกินอย่างเอร็ดอร่อย นางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่า

“ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงตอนนี้ องค์ชายเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่นั่งกินข้าวร่วมกับประชาชนทั่วไป”

ฉินเหยียนกลืนอาหารเข้าปากและพูดอย่างจริงจังว่า

“ความคิดของเจ้าผิดแล้ว ทุกคนมีความเท่าเทียมกัน สิ่งที่เจ้าพูดออกมาเพื่อให้สถานะของเจ้าดูสูงส่งกว่าประชาชนทั่วไป”

ทันใดนั้นจ้าวจือหย่าพลันรู้สึกละอายใจ อ๋องเหยียนย้ำอยู่เสมอว่าทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่มีใครเหนือกว่าใคร แต่ตอนนี้เธอกลับทำตัวแตกต่างจากคนอื่น นางหน้าแดงด้วยความละอายใจ

“สิ่งที่องค์ชายสอน จือหย่าเข้าใจผิดไปแล้วเจ้าค่ะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น นางก็กินอาหารด้วยท่าทางเดียวกันที่ประชาชนกิน ตักเข้าไปคำใหญ่

ฉินเหยียนพูดต่อ

“น้ำสามารถพยุงเรือให้ลอยได้ ก็ล่มได้เช่นกัน รากบานความเจริญรุ่งเรืองอยู่ที่ประชาชน ให้ประชาชนมีสุขภาพแข็งแรง ทำงานและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ประเทศจึงจะรุ่งเรืองได้”

ประชาชนทุกคนรู้ดีว่าแต่ไหนแต่ไรมาฉินเหยียนไม่เคยวางมาด เขาทักทายทุกคนอย่างอบอุ่นเมื่อเดินผ่าน

ฉินเหยียนเองก็ทักทายกลับด้วยรอยยิ้ม ตอบกลับว่า

“ราชวงศ์และประชาชนเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน แข็งแกร่งดั่งหินผา ลองไปถามดูสิว่าในใต้หล้านี้จะมีใครสามารถทำให้สั่นคลอนได้”

จ้าวจือหย่าพยักหน้า ในยามลำบาก การที่ได้เจอกับองค์ชายที่ใส่ใจประชาชนเช่นนี้ ถือว่าเป็นเรื่องยากจริงๆ

“เป็นเกียรติของข้ายิ่งนักที่ได้พบองค์ชายเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างรู้ทัน

“ระหว่างข้ากับเจ้าไม่ต้องพูดอะไรกันมากแล้ว การพัฒนาต่อจากนี้ เจ้าเองก็พอรู้บ้างแล้ว อีกอย่างเจ้าเองก็เป็นหนึ่งในส่วนสำคัญที่สุดในแผนการของข้าด้วย”

จ้าวจือหย่าพูดอย่างจริงจัง

“ได้โปรดองค์ชายอธิบายข้าให้ชัดเจนกว่านี้เสียหน่อยเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนชี้ไปที่ห้องใต้หลังคาจากระยะไกล แล้วพูดว่า

“เจ้าเห็นอาคารนั่นไหม กำลังจะเสร็จในไม่ช้า ที่นั่นคือพื้นที่ที่ข้าเลือกมาสร้างธุรกิจโดยเฉพาะ”

“ในช่วงนี้เจ้าออกไปหาดูว่ามีใครที่สามารถทำการค้าขายได้บ้าง รู้วิธีอ่านเขียน รู้บัญชี และจดบัญชี”

“การดำเนินงานเบื้องต้นของการทำการค้า ต้องอาศัยการค้าขายในการขยายพื้นที่และเศรษฐกิจ จากนั้นถึงจะสร้างรากฐานที่มั่นคงในอาณาจักรอื่นได้ ออกดอกออกผลให้ใต้หล้านี้ ธรุกิจการค้าของเราจะทำให้ทุกคนในใต้หล้าได้เห็นกับตา”