องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 279

เหล่าขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ทั่วทั้งราชสำนักระเบิดอีกครั้ง

"เหตุใดองค์ชายสิบสี่ต้องส่งเหล่าสตรีทั้งหมดออกไปด้วยเล่า?"

"เหตุใดจึงต้องส่งไปยังอาณาจักรจ้าว?"

"เหตุใดจึงไม่ส่งจ้าวจีเอ๋อร์กลับไปยังอาณาจักรจ้าวเสียด้วยกันด้วยเล่า?"

ทันใดนั้นในท้องพระโรงก็เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและคลื่นแห่งการถกเถียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่ฮ่องเต้ฉินรู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนในใจ มีเหงื่อเย็นๆไหลออกมาศีรษะของเขา

เจ้าสิบสี่ส่งเหล่าสตรีที่อยู่ข้างกายเขาออกไปหมดแล้ว ดูท่าแล้วคงคิดจะตัดสินใจสู้ตายกับชายชราเช่นเขาแล้วกระมัง!

แย่แล้ว!

ครั้งนี้จบสิ้นแล้ว!

ฮ่องเต้ฉินแสร้งทำเป็นสงบนิ่งและคิดจะจิบชาเพื่อระงับความกลัวในใจ ทว่ามือที่ยกถ้วยชาขึ้นมากลับสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

เขาสามารถสร้างเมืองใหม่โดยไม่ต้องเสียเงินสักแดง ทั้งยังสามารถเลี้ยงดูราษฎรกว่าห้าแสนคน!

ขอเพียงเขาคิดจะกบฏและเพียงแค่ออกคำสั่งอย่างน้อยจะต้องมีราษฎรสองแสนคนที่จะตอบสนอง

เวลานี้สถานการณ์เช่นนี้เห็นได้ชัดว่าเขาคิดจะกบฏ

หากคนกว่าห้าแสนคนบุกโจมตีเมืองหลวง จะทำอย่างไรกันดี?

เมื่อนึกถึงในครั้งนั้นที่ฉินและจ้าวรบกัน ฉินเหยียนออกไปสู้รบกว่าพันลี้และชนะศึกหลายครั้ง ทั้งยังตีทัพใหญ่กว่าหลายแสนนายของอาณาจักรจ้าวจนแตกพ่ายโดยไม่ต้องใช้ทหารแม้แต่คนเดียว และอาณาจักรจ้าวยังมิอาจฟื้นตัวได้จนถึงทุกวันนี้

ด้วยความสามารถของเจ้าสิบสี่หากคิดจะนั่งในตำแหน่งฮ่องเต้มันก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ!

เมื่อฮ่องเต้ฉินคิดถึงสิ่งนี้เขาก็ขนลุกไปทั้งตัว และเหงื่อเย็นๆบนหลังก็ไหลไม่หยุด

เมื่อไท่ฟู่เห็นว่าสีหน้าของฮ่องเต้ฉินไม่สู้ดีนักและไม่ได้ถามอะไรมาเป็นเวลานานจึงถามขันทีผู้ถ่ายทอดพระราชโองการคนที่สามว่า

"รีบตอบฝ่าบาทว่าเมื่อตอนที่เจ้าไปถ่ายทอดราชโองการอ๋องเหยียนกำลังทำอะไรอยู่?"

ขันทีผู้ถ่ายทอดราชโองการคนที่สามกลืนน้ำลายและร่างกายสั่นเทา เขาประสานมือและกราบทูลว่า

"กราบทูลฝ่าบาท เมื่อตอนถ่ายทอดราชโองการอ๋องเหยียนกำลังฝึกกองทหารของเขาในเวิ่งเฉิงพะยะค่ะ"

"ตั้งแต่ตำแหน่งเสนาธิการขึ้นไปทั้งหมดต่างมารวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับกลยุทธ์ทางการรบพะยะค่ะ"

"เพล้ง"

ถ้วยชาในมือของฮ่องเต้ฉินหล่นลงบนพื้นและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ทันใดนั้นสีหน้าของฮ่องเต้ฉินก็ทรุดโทรมและรู้สึกแก่ขึ้นสิบเท่าในทันที

ฮ่องเต้ฉินรู้สึกกลัวจริงๆแล้ว!

หากมิใช่เพราะอยู่ต่อหน้าเหล่าขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ทั่วทั้งท้องพระโรงเขาคงมิอาจซ่อนความหวาดกลัวไว้ได้ และในเวลานี้เองเขารู้สึกว่าทุกอย่างจบลงแล้ว หากฉินเหยียนมีความทะเยอทะยานจริงๆ เกรงว่าตำแหน่งฮ่องเต้ของเขาคงจะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว

ไท่ฟู่ไม่เห็นความหวาดกลัวบนใบหน้าของฮ่องเต้ฉิน เขายังคงเติมเชื้อเพลิงลงในไฟอย่างไม่หยุดหย่อนโดยกล่าวว่า

"ฝ่าบาทพะยะค่ะ อ๋องเหยียนมีเจตนาไม่ซื่อสัตย์อย่างแน่นอน และตอนนี้ก็ชัดเจนแล้วพะยะค่ะ"

"อ๋องเหยียนส่งเหล่าสตรีที่อยู่ข้างกายออกไปก่อน ทั้งยังกล้าที่จะฝึกกองกำลังของเขาอย่างโจ่งแจ้ง มีเจตนาชั่วร้าย หวังว่าฝ่าบาทจะลงโทษอ๋องเหยียนอย่างหนักเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างพะยะค่ะ!"