องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 30

หมากไร้พ่ายตกตะลึงอย่างมาก ทั้งที่หนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ชัยชนะอยู่ในกำมือของเขาแท้ๆ เหตุใดจึงถูกฉินเหยียนเปลี่ยนสถานการณ์ไปได้ในพริบตา?

เขามองสำรวจกระดานหมากรุกซ้ำไปซ้ำมา คิดอยากจะลองหาวิธีแก้เกม หมากดำในมือเขาขยับไปมาบนกระดานหมากรุกอย่างลังเลและไม่แน่ใจ ฝ่ามือของเขาเหงื่อออกหลังจากลองพยายามหลายครั้ง ความคิดของเขายุ่งเหยิงไปหมด ฉินเหยียนทำให้เขาตั้งรับไม่ทันเลยทีเดียว

เมื่อฉินเหยียนเห็นว่าหมากไร้พ่ายลังเลไม่กล้าเดินหมากอยู่นาน จึงพูดเร่งว่า “ตาแก่ อย่าพยายามฝืนเลย ความพ่ายแพ้ได้ถูกกำหนดเรียบร้อยแล้ว ยอมแพ้เสียเถอะ!”

หมากไร้พ่ายไม่ยอมเงยหน้า ดวงตาของเขาจ้องกระดานหมากรุกเขม็งแล้วตะโกนว่า “ไม่! เป็นไปไม่ได้! ข้าต้องชนะ!”

ฉินเหยียนหลุดหัวเราะแล้วส่ายหน้า “ไม่มีประโยชน์หรอก ไม่ว่าข้าจะลงหมากสุดท้ายไหมเจ้าก็หมดหนทางแล้ว อย่าพยายามอย่างไร้ประโยชน์เลย ยอมแพ้ได้แล้ว อย่าเสียเวลาของทุกคน”

“ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด ข้าหมากไร้พ่ายประลองหมากรุกมานับไม่ถ้วน ไม่เคยจะพ่ายแพ้มาก่อน เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกเด็กอย่างเอาชนะ จะต้องมีวิธีการแก้เกมแน่นอน!”

บัดนี้หมากไร้พ่ายราวกับบ้าไปแล้ว เขาอยากจะหาหนทางบนกระดานหมากรุกให้ได้ แต่ไม่ว่าใครที่เล่นหมากเป็นต่างก็ดูออกว่า เกมนี้ได้กำหนดผู้ชนะและผู้แพ้ไปแล้ว หมากไร้พ่ายพ่ายแพ้แล้วจริงๆ อีกทั้งยังแพ้อย่างราบคาบ ไม่มีโอกาสจะพลิกเกมด้วย

แต่หมากไร้พ่ายยังคงไม่ยอมเชื่อ เขายังคงพึมพำอยู่ตลอด “ข้าไม่มีทางแพ้ ข้าหมากไร้พ่ายไม่มีทางแพ้......”

การสละเวลาให้คนบ้าเช่นนี้มีแต่จะเสียเวลา ฉินเหยียนจึงหันไปทางจ้าวจีเอ๋อร์แล้วพูดว่า “ข้าว่านะองค์หญิงสาม ครั้งนี้ใครแพ้ใครชนะก็คงเห็นกันชัดแล้ว อย่าปล่อยให้ตาเฒ่อาณาจักรจ้าวของพวกเจ้าทำเสียเวลาต่อเลย”

สีหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์ไม่พอใจ นางมองออกว่าเจ้าหมากไร้พ่ายยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ไหว และกำลังเริ่มเสียสติแล้ว อีกอย่างต่อให้ซื้อเวลาต่อไปอีก ผลลัพธ์ก็ยังคงแพ้ นางจึงพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ครั้งนี้พวกข้าขอยอมแพ้”

หมากไร้พ่ายได้ยินว่ายอมแพ้ก็ลนลานทันที เขากำหมากเอาไว้แน่นแล้วตะโกนโวยวายว่า “ยังไม่แพ้! ข้ายังไม่แพ้ ข้าไม่มีทางแพ้!”

การเสียสติในพระราชวังทำให้สีหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์ไม่สู้ดีนัก นางรับโบกมือแล้วพูดว่า “พาตัวเขาลงไป”

ทูตที่อยู่ด้านหลังรีบขึ้นมาเพื่อจะพาตัวหมากไร้พ่ายออกจากพระราชวัง แต่หมากไร้พ่ายกลับไม่ยอมไป เขาขัดขืนและคร่อมอยู่บนโต๊ะกระดานหมาก ทำให้หมากตกลงมากระจัดกระจาย มือเท้าของเขาลนลานและเอาแต่โวยวายไม่หยุด

“ข้าไม่ได้แพ้ ข้าไม่มีทางแพ้......”

สีหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์แย่มากกว่าเดิม นางตะโกนว่า “พาตัวเขาออกไป!”

ทูตแห่งอาณาจักรจ้าวอีกสองคนขึ้นไปสมทบ ทั้งสี่คนร่วมมือร่วมใจกัน สองคนยกขาของหมากไร้พ่าย ส่วนอีกสองคนก็คว้าแขนของหมากไร้พ่ายเอาไว้ราวกับกำลังยกหมูตัวหนึ่ง แล้วยกเขาออกจากหอฉิ่นกง

หลังจากเรื่องวุ่นวายสีหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์ก็ไม่พอใจอย่างที่สุด เดิมทีอยากจะมาทำให้อาณาจักรฉินต้องอับอาย คิดไม่ถึงเลยว่าฝ่ายที่น่าขันจะเป็นอาณาจักรจ้าวของนางเอง