องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 302

ตอนนี้ที่ยังไม่รู้ว่าจะจัดการปัญหาอย่างไร ผลลัพธ์กลับดีเสียเหลือเกิน อีกฝ่ายส่งจดหมายมาให้ถึงที่ บ้านที่รั่วอยู่แล้ว หนำซ้ำฝนยังตกหนัก ปัญหาเข้ามาไม่หยุดหย่อน

“ไท่ฟู่ เจ้าเป็นคนทำเรื่องนี้เอง เจ้าก็ไปจัดการเองเสีย ไป ไสหัวไป!”

ท้ายที่สุด ฮ่องเต้ฉินระบายความโกรธทั้งหมดไปที่ไท่ฟู่ คงามจริงแล้วเพื่อช่วยชีวิตไท่ฟู่ จึงสั่งให้ไปเจรจากับสถานศึกษาไป๋ลู่เอง

เป็นอาจารย์ของฮ่องเต้ นอกจากฟ้าดินและความเป็นนายแล้ว ฮ่องเต้ยังสนิทกับไท่ฟู่มากที่สุด ให้ไท่ฟู่มีหน้าที่รับผิดชอบในการเจรจากับสถานศึกษาไป๋ลู่ ไม่ว่าผลลัพธ์จะดีหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของไท่ฟู่แล้ว

...

ในบ้านชาวบ้าน

รอยแผลบนตัวของจ้าวจือหย่าได้รับการพันไว้อย่างดี แต่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี นางยังคงไม่ได้สติ ละเมอออกมาเป็นครั้งคราว

“ไม่ อ๋องเหยียนไม่ได้คิดกบฏ พวกเจ้าใส่ร้ายอ๋องเหยียน พวกเจ้าเป็นคนทรยศ พวกเจ้าไม่ตายดีแน่...”

ต้าจ้วงและต้าซานขมวดคิ้ว หมอสามารถรักษาอาการบาดเจ็บภายนอกให้ได้ แต่อาการบาดเจ็บทางใจนั้น อ๋องเหยียนเพียงคนเดียวที่รักษาได้

พวกเขาทั้งสองรวมตัวกันคิดหาวิธีให้อ๋องเหยียนได้ออกมาพบกับผู้ดูแล

“คนในจงเหรินฝู่จะต้องเคร่งครัดเป็นแน่”

“ข้าได้พูดคุยกับคนเก่าคนแก่มาแล้ว สองสามวันนี้ พวกเราสามารถแอบเข้าไปในจงเหรินฝู่ได้”

“รีบไปเถอะ พยายามให้เสร็จภายในวันนี้”

...

จงเหรินฝู่

นับตั้งแต่อ๋องเหยียนถูกขังอยู่ในจวน ก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง จงเหรินฝู่มีการย้ายคนเข้าๆ ออกๆ อยู่บ่อยครั้งมากกว่าช่วงสิบปีที่ผ่านมา

ตั้งแต่เจ้าหน้าที่ในจวนไปจนถึงพ่อครัว ทั้งหมดถูกย้ายตำแหน่ง ไม่ก็เข้าไปยังค่ายทหารเพื่อเลื่อนตำแหน่ง

มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในจงเหรินฝู่ มีคนมากกว่าสามร้อยคนเข้ามาแทนที่

ช่วงเย็น

โดยปกติแล้วจ้าวจีเอ๋อร์จะนำเงินมาให้ทหารรักษาประตู

รบกวนเจ้าหน้าที่ทุกท่าน ได้โปรจัดอาหารเย็นให้ด้วย”

ทหารรักษาประตูคุกเข่าลงด้วยความกลัว

“กระหม่อมมิบังอาจ อาหารเย็นได้จัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว สามารถทานได้ตลอดเวลา ได้โปรดอย่าทำให้ข้าน้อยต้องลำบากเลยขอรับ”

จ้าวจีเอ๋อร์งุนงง เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?

สองสามวันนี้ อาหารสามมื้อต่อวันใช้เงินเป็นจำนวนมาก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้เจ้าหน้าที่ให้ความเคารพนางอย่างมาก จนนางงุนงง

“แปลก แปลกจริงๆ”

ในขณะที่สงสัย นางก็เดินไปยังห้องนอน เห็นฉินเหยียนสวมชุดสีดำ เตรียมออกไปข้างนอก

“เจ้าบ่นพึมพำเรื่องอะไร?”

จ้างจีเอ๋อร์สะดุ้งและตอบว่า

“ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น วันนี้ทหารรักษาประตูมีท่าทีแปลกๆ ดูให้เกียรติข้าผิดปกติ”

ฉินเหยียนยิ้มชั่วร้าย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรชัดเจน

“ข้าจะออกไปข้างนอก ไม่ต้องรอข้ากินข้าวเย็น”