องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 303

พระจันทร์สีเงินลอยอยู่บนท้องฟ้า ไม่มีแสงสว่างบนท้องถนน

เขตบ้านเรือนประชาชนทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด

รถม้าคันหนึ่งจอดที่ประตูบ้านหลังหนึ่ง ฉินเหยียนที่สวมชุดสีดำลงมาจากรถม้า

องค์รักษ์เงารีบเปิดประตูบ้านอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ฉินเหยียนเข้าไปในบ้านแล้ว เขาเห็นจ้าวจือหย่านอนอยู่บเตียงด้วยใบหน้าซีดเซียวราวกับกระดาษ

ฉินเหยียนรีบรุดเข้าไปด้านหน้า ประคองจ้าวจือหย่าเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง

รอยแผลบนร่างกายของนางทำให้ฉินเหยียนแทบใจสลาย เขาลูบรอยแผลอย่างเบามือ

“จือหย่า เข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

ขณะที่เขาพูด น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่อาจควบคุมได้

“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า ข้าทำร้ายเจ้า ไม่ปกป้องเจ้าให้ดี ทำให้เจ้าต้องทรมานเช่นนี้”

ในใจฉินเหยียนมีหลายความรู้สึกผสมปนเปกันอยู่ คิดว่าจ้าวจือหย่าเป็นกุลสตรีที่มาจากตระกูลใหญ่มีฐานะ เห็นได้ชัดว่านางสามารถเลือกเดินเส้นทางที่มั่นคงได้ แต่นางกลับอยู่เคียงข้างเขา และตอนนี้ทำให้นางต้องเจอเรื่องเช่นนี้

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณจ้าวจือหย่ามาก

“จือหย่า เจ้าลืมตามองข้าสิ ข้ามาแล้ว ข้ามาหาเจ้าแล้ว”

ฉินเหยียนเรียกชื่อจ้าวจือหย่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า จ้าวจือหย่านั้นได้ยินเสียงเขาจริงๆ ลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าซีดเซียวของนาง นางพยายามลืมตาให้กว้าง มองไปที่ฉินเหยียนราวกับอยู่ในความฝัน พูดเบาๆ ว่า

“ข้าตายแล้วอย่างนั้นหรือ ถึงได้เห็นองค์ชายในตอนนี้...”

ขณะที่นางพูด นางก็ยกมือขึ้นมาอย่างยากลำบาก ต้องการสัมผัสที่ใบหน้าของฉินเหยียน

ฉินเหยียนคว้ามือนางแล้ววางลงบนใบหน้าของเขา น้ำตาแห่งความตื่นเต้นไหลออกมา

“ยังไม่ตาย เจ้ายังไม่ตาย ข้าจริงๆ ข้าจะให้เจ้าตายได้อย่างไรเล่า!”

จ้างจือหย่าสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิในร่างกายของฉินเหยียน ในที่สุดความตึงเครียดก็ผ่อนคลายลง น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาของนาง และยิ้มออกมา

“เป็นองค์ชายจริงๆ จือหย่าคิดว่าจะไม่ได้เจอท่านอีกแล้ว”

ฉินเหยียนพูดโทษตัวเองว่า

“ข้าผิดเองที่ทำให้เจ้าต้องทรมาน”

จ้างจือหย่าส่ายหัวเบาๆ

“องค์ชาย จือหย่าไม่ได้ทรยศท่าน ตอนที่พวกเขาลงมือลงโทษจือหย่า จือหย่าก็ไม่กลัว ถึงแม้จะนำตัวข้าลงกระทะน้ำมัน ข้าก็ไม่มีวันทรยศท่าน”

นางที่ร่างกายอ่อนแอ แต่กลับพูดจาเข้มแข็งเช่นนี้ได้ หัวใจของฉินเหยียนแทบแตกสลาย

เขาอยากจะกอดจ้าวจือหย่าให้แน่น แต่กลัวว่าจะไปโดนบาดแผลบนร่างกายของนาง เขาจึงต้องเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง