องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 32

ในเมื่อฮ่องเต้ฉินได้กล่าวเช่นนั้นมาแล้ว จ้าวจีเอ๋อร์เองก็ไม่อาจยืนกรานต่อได้ แต่ว่านี่ก็อยู่ในสิ่งที่นางคาดเอาไว้เช่นกัน

“เพคะ งั้นเราก็มาประลองกันตอนนี้เลย แต่ครั้งนี้ข้าจะขอให้ทูตแห่งอาณาจักรจ้าวเป็นผู้ประลองแทนข้า หากมีผู้ใดในอาณาจักรฉินสามารถเอาชนะเขาได้ งั้นข้าก็ขอยอมแพ้เพคะ”

เมื่อสิ้นเสียง ในคณะทูตอาณาจักรจ้าวก็มีชายชราเหมือนเซียนคนหนึ่งยืนขึ้น

ชายชราแห่งอาณาจักรจ้าวยิ้มบางๆแล้วประสานมือคารวะพร้อมพูดว่า “ข้าคือนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรจ้าว หวังเซียนจือพ่ะย่ะค่ะ”

เหล่าขุนนางแห่งอาณาจักรฉินในพระราชวังต่างตะลึงจนตาค้างกันทันที

“เขา เขาคือนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ หวังเซียนจือ! ตัวอักษรที่เขาเขียนดุจเทพนิรมิต!”

“สมแล้วที่เป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ ท่าทีและความรู้สึกนี้ ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ”

“ การเขียนของปรมาจารย์หวังนั้นนับว่าโดดเด่นที่สุดเลย การประลองศิลปะการเขียนกับเขา จะไปชนะได้อย่างไร!”

“เฮ้อ เกรงว่ารอบนี้อาณาจักรฉินจะต้องยอมแพ้แล้วจริงๆ!”

สีหน้าของฮ่องเต้ฉินแย่มากเช่นกัน เขาเองก็รู้ถึงชื่อเสียงของหวังเซียนจือเช่นกัน หากจะบอกว่ามีใครในอาณาจักรฉินเขียนได้ดีมากกว่าเขาละก็ เกรงว่าจะมีน้อยอย่างมาก ซึ่งคงจะหาไม่ได้ในทันที

แววตาหวังเซียนจือประกายแสง เขามีท่าทีที่เตรียมการมาแล้ว

“อยากทราบว่าใครจะเป็นผู้ประลองศิลปะการเขียนกับข้างั้นรึ?”

สีหน้าของเหล่าขุนนางอาณาจักรฉินต่างย่ำแย่ ใครไปประลองกับเขาก็เหมือนการรอรับความพ่ายแพ้ไม่ใช่รึไง

พริบตานั้นทุกคนในพระราชวังต่างพากันเงียบสงัด

ฮ่องเต้ฉินถามขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจว่า “ใครจะประลองให้ก้าวออกมา!”

เหล่าขุนนางอาณาจักรฉินต่างพากันมองหน้ากันด้วยความอับอาย ไม่มีใครกล้ามองฮ่องเต้หรือพูดอะไรเลย

ฮองเฮาฉินซวงหลานส่งสายตาให้กับองค์ชายแปดฉินอู่ ซึ่งบ่งบอกว่าให้เขาออกหน้าไปประลองกับหวังเซียนจือ อย่างไรตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าประลองกับหวังเซียนจือ หากลูกชายของนางออกหน้าแทน ฮ่องเต้ฉินจะต้องรู้สึกว่าเขามีความกล้าหาญมาก และจะได้รับความชื่นชอบมากขึ้นแน่นอน

ฉินอู่ส่ายหน้าด้วยใบหน้าที่น่าเศร้าแล้วทำรูปปากว่า “ข้าไม่ไหวหรอก เมื่อครู่นี้ยังแพ้ให้กับองค์หญิงสามเลยนะ จะประลองกับนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ได้อย่างไรกัน ข้าไม่ไหวจริงๆ”

ฮองเฮาฉินซวงหลานอยากให้ลูกได้ดิบได้ดี แต่ความกังวลของฉินอู่ก็ถูกต้อง หากออกหน้าไปแล้วไม่ได้รับชนะมา บางทีอาจทำให้ฮ่องเต้ฉินเกลียดชังมากกว่าเดิม ยังไม่ออกหน้าออกตาตอนนี้จะดีกว่า

ฮ่องเต้ฉินโกรธอย่างมาก เขาถามขึ้นอย่างเสียงดังว่า “หรือว่าอาณาจักรฉินของข้า ล้วนมีแต่ผู้ไม่มีความสามารถงั้นรึ?”

เหล่าขุนนางอาณาจักรฉินต่างพากันสะดุ้งและมีเหงื่อไหลลงมา ขอเพียงพายุลูกนี้ผ่านไปโดยเร็วที่สุด

ส่วนหวังเซียนจือก็พูดอย่างโอหังว่า “ในเมื่อไม่มีผู้ใดในอาณาจักรฉินประลองกับข้า งั้นการประลองครั้งนี้ข้าก็ชนะตั้งแต่ยังไม่เริ่มประลองสินะ?”