เขาเขียนพระราชโองการแล้วออกคำสั่งว่า “ส่งพระราชโองการของข้าไป เรียกโอรสของข้าฉินเหยียนเข้าเฝ้าเดี๋ยวนี้!”
“พ่ะย่ะค่ะ!” ขันทีเการับพระราชโองการมาแล้วรีบมุ่งหน้าไปยังจวนจงเหรินทันที
......
จวนจงเหริน
ขณะนี้ฉินเหยียนกำลังชำระล้างร่างกายอยู่ จ้าวจีเอ๋อร์คอยปรนนิบัติเขาและถามขึ้นอย่างสงสัยว่า
“ท่านอ๋องเพคะ เหตุใดจึงต้องรีบชำระล้างร่างกายเร็วเพียงนี้ละเพคะ มีเรื่องสำคัญอะไรจะเกิดขึ้นงั้นรึเพคะ?”
ฉินเหยียนพูดอย่างจริงจังว่า “จะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นจริงๆ ตั้งแต่ถูกลดตำแหน่งกลับเข้าเมืองแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านพ่อเรียกข้าเข้าเฝ้า ดังนั้นจะต้องใส่ใจมากเป็นพิเศษ”
จ้าวจีเอ๋อร์ยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่และถามขึ้นว่า “เหตุใดท่านอ๋องจึงมั่นใจว่าฮ่องเต้ฉินจะต้องเรียกเข้าเฝ้าละเพคะ?”
ฉินเหยียนยิ้มอย่างมั่นใจ เขาไม่ได้อธิบายอะไร ทันใดนั้นเอง
ต้าหย่งเข้ามารายงานว่า “ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ ขันทีในพระราชวังกำลังมุ่งหน้ามายังจวนจงเหรินพ่ะย่ะค่ะ!”
“รู้แล้วล่ะ” จากนั้นฉินเหยียนก็ลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้วกางแขนพร้อมพูดว่า “รีบสวมเสื้อผ้าให้ข้า”
“เพคะ” จ้าวจีเฮ่อร์ซับน้ำบนร่างกายของฉินเหยียนจนแห้งแล้วยกชุดหรูหราขึ้นมาเพื่อจะสวมให้ฉินเหยียน
ฉินเหยียนปฏิเสธว่า “ไม่สวมชุดนี้ สวมชุดสีขาวธรรมดาๆ”
จ้าวจีเอ๋อร์เองก็คิดได้ทัน บัดนี้ฉินเหยียนเป็นสามัญชนธรรมดา การสวมชุดหรูหราเข้าเฝ้าจะไม่เหมาะไม่ควร อีกทั้งฮ่องเต้ฉินยังขี้สงสัยด้วย ตอนนี้ไม่ควรทำให้ฮ่องเต้ฉินเห็นข้อผิดพลาดใดๆไม่ได้เด็ดขาด จ้าวจีเอ๋อร์เปลี่ยนสวมชุดสีขาวธรรมดาตามที่ฉินเหยียนต้องการ
เมื่อฉินเหยียนสวมชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ขันทีเดาก็รีบเข้ามาประกาศพระราชโองการทันที
“มีพระราชโองการ! องค์ชายสิบสี่ฉินเหยียนโปรดรับพระราชโองการ!”
ฉินเหยียนลูบศีรษะแล้วเดินออกมาทันที เขาคุกเข่ารับพระราชโองการ “ข้าน้อยฉินเหยียน น้อมรับพระราชโองการขอรับ”
ขันทีเกาเห็นว่าฉินเหยียนสวมชุดสีขาวก็อึ้งไปทันที จากนั้นเขาก็ละสายตาแล้วอ่านพระราชโองการ
“ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชา โอรสลำดับที่สิบสี่ของข้าเข้าพระราชวังในทันที ห้ามมีข้อผิดพลาดแต่อย่างใด!”
ฉินเหยียนรับพระราชโองการไว้เหนือศีรษะแล้วพูดว่า “ท่านพ่อทรงมีอายุยืนยาวหมื่นปีหมื่นปีหมื่นหมื่นปี!”
ขันทีเการีบเดินเข้าไปพยุงฉินเหยียนให้ลุกขึ้นแล้วพูดอย่างถ่อมตนว่า
“องค์ชายสิบสี่พ่ะย่ะค่ะ รถม้าเตรียมเรียบร้อยแล้ว มุ่งหน้าไปยังพระราชวังพร้อมข้าเถิดพ่ะย่ะค่ะ”
ฉินเหยียนเองก็ไม่รีรอ เขาพูดว่า “ขอรบกวนขันทีเกานำทางด้วย”
“พ่ะย่ะค่ะ เชิญด้านนี้พ่ะย่ะค่ะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...