องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 34

เมื่อจ้าวจีเอ๋อร์ได้ยินเสียงตกตะลึงของฉินอู่ ก็คิดว่าตัวอักษรของฉินเหยียนจะน่าเกลียดจนทำให้พูดไม่ออก นางเดินขึ้นไปด้วยความโอหัง อยากจะเยาะเย้ยเขา

แต่ทันใดนั้น คำพูดเหน็บแนมในปากของนางติดอยู่ในลำคอ คิ้วของนางขมวดคิ้ว และมีสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

“นะ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร......”

เหล่าคณะทูตที่เยินยอหวังเซียนจือเมื่อครู่นี้ เมื่อเห็นสีหน้าที่ตกตะลึงขององค์หญิงสามแล้ว ต่างก็พากันเดินมาดูตัวอักษรที่เขาเขียน เมื่อมองแวบเดียว สีหน้าของเหล่าคณะทูตก็เปลี่ยนไปทันที แววตาเป็นไปด้วยความตกตะลึง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“นี่ นี่เขียนตัวอักษรแบบไหนกัน?”

เมื่อได้ยินเสียงที่เหล่าคณะทูตต่างพากันตกตะลึง เหล่าขุนนางแห่งอาณาจักรฉินก็อยู่นิ่งไม่ไหว ถึงกับต้องลุกขึ้นแล้วเดินมาทันที

พริบตาที่เห็นสิ่งที่ฉินเหยียนเขียนออกมา เหล่าขุนนางแห่งอาณาจักรฉินก็ถึงกับตกใจจนพูดอะไรไม่ออก อ้าปากค้างจนแทบจะตกลงกับพื้น

“นี่มัน......”

“นี่องค์ชายสิบสี่เป็นผู้เขียนรึเนี่ย!”

ทุกคนล้อมรอบฉินเหยียนไว้ และอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงตะลึงออกมา

หวังเซียนจือดูถูกท่าทีตอบโต้ของทุกคน เขาเป็นถึงนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรจ้าวเชียวนะ หากเป็นเรื่องศิลปะการเขียน เขาไม่เชื่อว่าจะมีใครในโลกที่จะเอาชนะเขาได้!

ก็แค่เจ้าเด็กน้อยคนหนึ่งที่ยังโตไม่เต็มวัย คิดจะมาเอาชนะเขา หึ ช่างเพ้อฝันยิ่งนัก!

เขาแหวกฝูงคนออกแล้วเดินเบียดไปด้านหน้า และเมื่อได้เห็นตัวอักษรที่ฉินเหยียนเขียนเขาก็เกิดรู้สึกเหมือนกระจ่างขึ้นมา นี่มีการเขียนเช่นนี้ด้วยรึเนี่ย! เขาตัวแข็งทื่อไปทันที

เมื่อฮ่องเต้ฉินสีหน้าที่ตกตะลึงของทุกคนแล้วก็นั่งต่อไม่ไหว เขาเดินไปหน้าพระราชวังอย่างอดใจไม่ไหว

“ถอยไป ถอยไป ไหนขอข้าดูหน่อย!”

ฮองเฮาฉินซวงหลานเองก็เกิดมีความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา นางขมวดคิ้วแล้วเดินตามฮ่องเต้ฉินไปเพื่อดู

“ยอดเยี่ยม!” ฮ่องเต้ฉินตบโต๊ะชมเปาะทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นว่ามีคนเขียนตัวอักษรเช่นนี้ ราวกับได้เปิดประตูแห่งโลกใหม่ออก!

ฮ่องเต้ฉินชื่นชมด้วยความชอบใจ แต่ฉินซวงหลานที่อยู่ข้างๆกลับไม่ได้รู้สึกดีใจ นางคิดไม่ถึงเลยว่าฉินเหยียนจะสามารถเขียนตัวอักษรที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้ เขาเป็นจุดสนใจในการประลองครั้งนี้อย่างมาก ส่วนลูกชายของนางฉินอู่กลับแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้แต่สายตาที่มองฉินเหยียน ก็มีความเกลียดชังเพิ่มมากขึ้น

เพียงครู่เดียวขีดสุดท้ายของฉินเหยียนก็ตวัดปิดจบอย่างน่าเหลือเชื่อ มันดุจดั่งภาพวาดที่สร้างสรรค์อย่างพิถีพิถันจากช่างฝีมือดี มันปรากฏอยู่บนหน้ากระดาษอย่างมีชีวิตชีวา