องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 341

องค์ชายใหญ่ได้ทำการสอบปากคำหญิงสาวเสร็จสิ้นแล้ว เขาประสานมือคารวะแล้วพูดว่า

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เหล่าหญิงสาวได้สารภาพหมดแล้ว ต่อไปจะเป็นการตรวจสอบขุนนางใหญ่ทั้งหกกรม เพื่อดูว่าหลักฐานการก่ออาชญากรรมมีจริงหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“ตรวจสอบซะ ตรวจสอบให้หมด และลงโทษอย่างหนัก!”

ฮ่องเต้ฉินออกคำสั่ง องค์ชายใหญ่ประสานมือคารวะแล้วนำทัพไปจับกุมที่ห้องหนังสือหลวง

......

ณ จุดยืนชมในพระราชวัง

ฉินเหยียนและพี่เจ็ดฉินอวี่ ขึ้นไปบนแท่นสูงด้วยกัน โดยมีจ้าวจีเอ๋อร์และจางอวิ๋นซูตามหลังมาด้วย ทั้งสี่ยืนมองไปจากที่สูงแล้วชะเง้อหน้ามอง

ฉินเหยียนยิ้มเจื่อนแล้วพูดว่า “แม้ว่าจะไกลไปหน่อย แต่ก็มองเห็นทั่ว เป็นตำแหน่งที่ไม่เลวเลย”

ใบหน้าตื่นต้นของจางอวิ๋นซูแดงก่ำ “ตราบใดที่สามารถได้เห็นตระกูลจางของข้าถูกชำระล้าง ต่อให้ไกลแค่ไหนก็ไม่เป็นไร”

มีคนรับใช้ยกเก้าอี้ขึ้นมาให้สองตัว และยังมีโต๊ะและน้ำชารวมถึงของว่างวางอย่างเป็นระเบียบ

ฉินเหยียนนั่งลงทางด้านซ้าย และให้พี่เจ็ดฉินอวี่นั่งข้างเขา

“พี่เจ็ด การสอบปากคำมีทั้งคืน ไม่ต้องรีบไป นั่งลงชมกันก่อนเถิด”

ฉินอวี่นั่งลงแล้วก็เห็นว่ามีกองกำลังทหารรักษาพระราชวังวิ่งอยู่บนทางเดิน บางคนตะโกนไปวิ่งไปว่า

“มีคำสั่งให้จับกุมเสนาบดีกรมอาญามาสอบปากคำ!”

เสียงตะโกนสั่งจับกุมเสนาบดีกรมอาญาดังขึ้นสนั่น จากนั้นเหล่าทหารรักษาพระราชวังก็เร่งฝีเท้าขึ้นแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องหนังหลวง

ฉินเหยียนยิ้มอ่อนๆแล้วยกแก้วน้ำชาขึ้นพูดว่า “สิ่งสกปรกกำลังจะถูกชำระล้างแล้ว รอดูเถิด”

......

ห้องหนังสือหลวง

ไท่ฟู่และเหล่าขุนนางทั้งหกกรมอยู่ในห้องแล้วกระวนกระวายอย่างมาก

เสนาบดีกรมอาญาผวาอย่างมาก เขาถามขึ้นด้วยความร้อนใจว่า

“ไท่ฟู่ ท่านลองคิดหาวิธีทีสิขอรับ ฝ่าบาทคงไม่ได้คิดจะสังหารเราหรอกนะ?”

เสนาบดีกรมมหาดไทยเองก็พูดอย่างกระวนกระวายว่า

“ไท่ฟู่ ท่านคือราชครูเชียวนะ ฝ่าบาทเชื่อคำของท่านทุกอย่าง รีบคิดหาวิธีทีเถิด จะให้ทุกคนรอคอยความตายเช่นนี้ได้อย่างไร อย่างช่วยคิดหาวิธีทีเถิด!”

ฮ่องเต้ฉินลงมืออย่างกะทันหันเกินไป ทำให้ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย! จู่ๆก็สั่งปฏิบัติการเช่นนี้โดยไม่มีข่าวอะไรมาก่อนเลย ไหนว่าหลายวันมานี้ฮ่องเต้ฉินเอาแต่บรรเลงดนตรีและมัวเมาหญิงงามอยู่ไง เหตุใดจู่ๆวันนี้จึงเปลี่ยนไปเช่นนี้ล่ะ นั่นทำให้เหล่าขุนนางใหญ่ต่างไม่เข้าใจทันที

ขณะนี้ไท่ฟู่เองก็สับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว หากไม่มีคนอื่นๆอยู่ข้างกาย เกรงว่าเขาคงตกใจกลัวจนฉี่ราดไปแล้ว เพื่อหน้าตาของเขา เขาจึงอดทนต่อไป อดกลั้นความร้อนรนในใจเอาไว้ แล้วเดินไปเดินมาเพื่อคิดหาแผนรับมือ

เลื่อนตำแหน่งให้เก่อนเพื่อให้เขาไม่ทันระวังตัว กุเรื่องให้ทำการหารือกลยุทธ์โจมตีอาณาจักรจ้าวขึ้นมาเพื่อกักขังพวกเขาไว้ที่นี่ องค์ชายใหญ่ฉินชงเร่งเดินทางกลับมาทั้งวันทั้งคืน เช่นนี้ทุกคนก็ได้กลายเป็นลูกไก่ในกำมือ เป็นเหยื่อที่รอฆ่าตายเท่านั้น ต่อให้ตอนนี้ไท่ฟู่จะรู้สึกถึงความผิดปกติ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว!