องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 36

คนที่ละอายใจมากที่สุดในที่นี้ก็คือองค์หญิงสามจ้าวจีเอ๋อร์แห่งอาณาจักรจ้าว ตั้งแต่นางเกิดมา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ถูกตีบั้นท้ายต่อที่สาธารณะ เมื่อถูกทำลวนลามใส่เช่นนี้ ต่อให้จะเป็นหน้าด้านแค่ไหนก็ยังไงต้องหน้าแดงก่ำ รู้สึกละอายอย่างมาก

นางทำอะไรไม่ถูก จ้าวจีเอ๋อร์รู้สึกตื่นตระหนก นางถามอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า “เจ้าคนไร้ยางอาย! เจ้าคนเล่นแง่! เจ้าจะทำอะไรกันแน่?”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูดว่า “ข้าก็แค่อยากชำระหนี้กับเจ้าเสียหน่อยเท่านั้น เรามาคิดบัญชีกันหน่อย เจ้ามาสมรสเพื่อสันติภาพใช่ไหม ของหมั้นที่อาณาจักรจ้าวต้องการ อาณาจักรฉินของเราได้ให้แล้ว”

“จากนั้น อาณาจักรจ้าวก็แพ้การประลองถึงสามครั้ง จากเหตุและผล เจ้ายังจะสร้างความก่อกวนไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีก! จากธรรมเนียมปฏิบัติ ตอนนี้เจ้าคือกุ้ยเหรินขององค์ชายแห่งอาณาจักรฉินผู้นี้แล้ว การที่เจ้ามานั่งกับข้ามันผิดตรงไหน?”

“เจ้า!” ใบหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์แดงก่ำ องค์ชายสิบสี่แห่งอาณาจักรฉินช่างเป็นผู้หน้าด้านและไร้ยางอายเสียจริง แต่สิ่งที่เขาพูดมามันผิดตรงไหนล่ะ

เพียงแต่ ไม่สิ! จ้าวจีเอ๋อร์มาที่นี่ด้วยภาระหน้าที่นะ ทั้งที่อาณาจักรจ้าวมีโอกาสชนะสูงมาก ที่เตรียมการมานานหลายปีก็เพราะต้องการปั่นหัวอาณาจักรฉินเล่นนะ แต่ตอนนี้ เหตุใดกลายเป็นตนเองที่เสียเปรียบล่ะ

“เจ้าอย่ามาล้อเล่นนะ ข้า......”

ฉินเหยียนใช้แรงเพียงน้อยนิด ก็ทำให้จ้าวจีเอ๋อร์ตกลงจากร่างของเขาอย่างง่ายดาย

“กรี๊ด!” นางร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วนั่งลงไป

“องค์หญิงสาม!”

ทางอาณาจักรจ้าว เมื่อเห็นจ้าวจีเอ๋อร์ล้มลงกับพื้นแล้ว เหล่าคณะทูตต่างก็โกรธเกรี้ยวกันจนเก็บไม่อยู่แล้ว องค์หญิงสามนั้นถือเป็นที่รักของอาณาจักรจ้าวอย่างมาก แถมยังเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของฝ่าบาทด้วย

วันนี้กลับถูกเจ้าองค์ชายผู้หลงระเริงผู้นี้ปฏิบัติอย่างหยาบคาย จะทนอยู่ได้อย่างไรกัน!

“เจ้าลูกหมา ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!” จ้าวอู๋ตี๋ตะโกนก่อนที่จะใช้กำลัง ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าเจ้าคนเดรัจฉานผู้นี้ให้ตายเสียให้ได้!

ฉินเหยียนจับคอเสื้อของจ้าวจีเอ๋อร์เอาไว้แล้วพูดอย่างยั่วยุว่า “อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามดีกว่า ข้ากำลังสั่งสอนกุ้ยเหรินของข้า พวกอาณาจักรจ้าวอย่างพวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”

“เจ้า!” จ้าวอู๋ตี๋ชี้ไปยังฉินเหยียนด้วยความโกรธ แต่กลับก้าวขาไม่ออกเลย

ฉินเหยียนเห็นว่าถึงเวลาแล้ว จึงได้ประสานมือคารวะต่อฮ่องเต้ฉินอย่างซื่อๆแล้วพูดว่า “ท่านพ่อ ลูกได้ชนะประลองที่อาณาจักรจ้าวตั้งขึ้นทั้งสามครั้งแล้ว ด้วยธรรมเนียมปฏิบัติ ข้าต้องได้สมรสกับจ้าวจีเอ๋อร์ อยากทราบว่าข้าอยากจะแลกจอกสุราดื่มกับกุ้ยเหรินของข้า ถือว่าผิดธรรมเนียมปฏิบัติหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“เอ่อ......” ฮ่องเต้ฉินมึงงไปทันที

นี่ถือว่าผิด หรือไม่ผิดกันแน่! คงจะไม่ แต่เจ้าแย่งมาเช่นนี้ก็ไม่ถูก อย่างไรเจ้าก็เป็นองค์ชาย เหตุใดจึงเล่นแง่เฉกเช่นคนโกง แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ไม่เหมาะที่จะต่อว่าลูกชายคนนี้ ต่อให้ไม่อยากจะยอมรับ ก็ทำได้เพียงพูดอย่างจนปัญญาว่า

“ลูกชายของข้าพูดถูก อย่างไรก็ต้องสรสกัน ให้องค์หญิงสามทำความคุ้นเคยกับลูกของข้าเสียหน่อย!”

เพียงประโยคเดียวก็ทำให้ทุกคนกระจ่าง เหล่าคณะทูตแห่งอาณาจักรจ้าวราวกับคนใบ้กินหวงเหลียน พูดอะไรไม่ออก

ทางด้านอาณาจักรฉิน เหล่าขุนนางก็ได้ทีขี่แพะไล่กันทันที