องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 36

คนที่ละอายใจมากที่สุดในที่นี้ก็คือองค์หญิงสามจ้าวจีเอ๋อร์แห่งอาณาจักรจ้าว ตั้งแต่นางเกิดมา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ถูกตีบั้นท้ายต่อที่สาธารณะ เมื่อถูกทำลวนลามใส่เช่นนี้ ต่อให้จะเป็นหน้าด้านแค่ไหนก็ยังไงต้องหน้าแดงก่ำ รู้สึกละอายอย่างมาก

นางทำอะไรไม่ถูก จ้าวจีเอ๋อร์รู้สึกตื่นตระหนก นางถามอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า “เจ้าคนไร้ยางอาย! เจ้าคนเล่นแง่! เจ้าจะทำอะไรกันแน่?”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูดว่า “ข้าก็แค่อยากชำระหนี้กับเจ้าเสียหน่อยเท่านั้น เรามาคิดบัญชีกันหน่อย เจ้ามาสมรสเพื่อสันติภาพใช่ไหม ของหมั้นที่อาณาจักรจ้าวต้องการ อาณาจักรฉินของเราได้ให้แล้ว”

“จากนั้น อาณาจักรจ้าวก็แพ้การประลองถึงสามครั้ง จากเหตุและผล เจ้ายังจะสร้างความก่อกวนไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีก! จากธรรมเนียมปฏิบัติ ตอนนี้เจ้าคือกุ้ยเหรินขององค์ชายแห่งอาณาจักรฉินผู้นี้แล้ว การที่เจ้ามานั่งกับข้ามันผิดตรงไหน?”

“เจ้า!” ใบหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์แดงก่ำ องค์ชายสิบสี่แห่งอาณาจักรฉินช่างเป็นผู้หน้าด้านและไร้ยางอายเสียจริง แต่สิ่งที่เขาพูดมามันผิดตรงไหนล่ะ

เพียงแต่ ไม่สิ! จ้าวจีเอ๋อร์มาที่นี่ด้วยภาระหน้าที่นะ ทั้งที่อาณาจักรจ้าวมีโอกาสชนะสูงมาก ที่เตรียมการมานานหลายปีก็เพราะต้องการปั่นหัวอาณาจักรฉินเล่นนะ แต่ตอนนี้ เหตุใดกลายเป็นตนเองที่เสียเปรียบล่ะ

“เจ้าอย่ามาล้อเล่นนะ ข้า......”

ฉินเหยียนใช้แรงเพียงน้อยนิด ก็ทำให้จ้าวจีเอ๋อร์ตกลงจากร่างของเขาอย่างง่ายดาย

“กรี๊ด!” นางร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วนั่งลงไป

“องค์หญิงสาม!”

ทางอาณาจักรจ้าว เมื่อเห็นจ้าวจีเอ๋อร์ล้มลงกับพื้นแล้ว เหล่าคณะทูตต่างก็โกรธเกรี้ยวกันจนเก็บไม่อยู่แล้ว องค์หญิงสามนั้นถือเป็นที่รักของอาณาจักรจ้าวอย่างมาก แถมยังเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของฝ่าบาทด้วย

วันนี้กลับถูกเจ้าองค์ชายผู้หลงระเริงผู้นี้ปฏิบัติอย่างหยาบคาย จะทนอยู่ได้อย่างไรกัน!

“เจ้าลูกหมา ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!” จ้าวอู๋ตี๋ตะโกนก่อนที่จะใช้กำลัง ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าเจ้าคนเดรัจฉานผู้นี้ให้ตายเสียให้ได้!

ฉินเหยียนจับคอเสื้อของจ้าวจีเอ๋อร์เอาไว้แล้วพูดอย่างยั่วยุว่า “อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามดีกว่า ข้ากำลังสั่งสอนกุ้ยเหรินของข้า พวกอาณาจักรจ้าวอย่างพวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”

“เจ้า!” จ้าวอู๋ตี๋ชี้ไปยังฉินเหยียนด้วยความโกรธ แต่กลับก้าวขาไม่ออกเลย

ฉินเหยียนเห็นว่าถึงเวลาแล้ว จึงได้ประสานมือคารวะต่อฮ่องเต้ฉินอย่างซื่อๆแล้วพูดว่า “ท่านพ่อ ลูกได้ชนะประลองที่อาณาจักรจ้าวตั้งขึ้นทั้งสามครั้งแล้ว ด้วยธรรมเนียมปฏิบัติ ข้าต้องได้สมรสกับจ้าวจีเอ๋อร์ อยากทราบว่าข้าอยากจะแลกจอกสุราดื่มกับกุ้ยเหรินของข้า ถือว่าผิดธรรมเนียมปฏิบัติหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“เอ่อ......” ฮ่องเต้ฉินมึงงไปทันที

นี่ถือว่าผิด หรือไม่ผิดกันแน่! คงจะไม่ แต่เจ้าแย่งมาเช่นนี้ก็ไม่ถูก อย่างไรเจ้าก็เป็นองค์ชาย เหตุใดจึงเล่นแง่เฉกเช่นคนโกง แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ไม่เหมาะที่จะต่อว่าลูกชายคนนี้ ต่อให้ไม่อยากจะยอมรับ ก็ทำได้เพียงพูดอย่างจนปัญญาว่า

“ลูกชายของข้าพูดถูก อย่างไรก็ต้องสรสกัน ให้องค์หญิงสามทำความคุ้นเคยกับลูกของข้าเสียหน่อย!”

เพียงประโยคเดียวก็ทำให้ทุกคนกระจ่าง เหล่าคณะทูตแห่งอาณาจักรจ้าวราวกับคนใบ้กินหวงเหลียน พูดอะไรไม่ออก

ทางด้านอาณาจักรฉิน เหล่าขุนนางก็ได้ทีขี่แพะไล่กันทันที

นางมีสีหน้าเศร้าน้ำตาคลอ น้ำตาของนางคลอเบ้า นางแทบจะร้องไห้โฮออกมา

“ฉินเหยียน! เจ้าคนชั่ว!” แม่ทัพจ้าวอู๋ตี๋โกรธเกรี้ยวอย่างมาก

“ฟรึบ” เสียงชักดาบดังขึ้น

“อาณาจักรฉินกล้าลวนลามต่อองค์หญิงสามของเรา ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่อาจจะทนได้ หรือว่านี่คือการต้อนรับผู้มาหาสู่ของอาณาจักรฉินงั้นรึ?”

ทางด้านอาณาจักรจ้าว ถูกฉินเหยียนยั่วยุจนโกรธขาดสติ พวกเขาโกรธอย่างมาก จนเต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม

เหล่าคณะทูตเกือบทุกคนได้ชักอาวุธที่ซ่อนเอาไว้ภายใต้เสื้อผ้าที่หรูหรา และจะพุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ

“พรึบ”

เหล่าทหารยามหน้าห้องโถงเคลื่อนไหว ทั้งสองฝ่ายชักดาบออกมาและจ้องกันตาเป็นมัน ต่อให้ฮ่องเต้ฉินจะโง่แค่ไหน แต่จากท่าทีของเหล่าคนอาณาจักรจ้าว ก็สามารถมองต้นสายปลายเหตุออกบ้างแล้ว

เมื่อมาลองวิเคราะห์อย่างรอบคอบแล้ว เหล่าคณะทูตอาณาจักรจ้าวใช้ข้ออ้างสมรสเพื่อสันติภาพมายั่วยุพวกเขาหลายต่อหลายครั้ง จะต้องมีอะไรลับลมคมในแน่นอน

ฉินเหยียนยิ้มเจ้าเล่ห์ ในที่สุดการกระทำของเขาก็ทำให้เหล่าคณะทูตอาณาจักรจ้าวหางโผล่ออกมาแล้ว กับความสามารถแค่นี้ยังจะมาเป็นไส้ศึกอีกนะ ช่างขายหน้ายิ่งนัก รอดูว่าข้าจะเล่นงานพวกเจ้ายังไง!