องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 377

ผู้อาวุโสตระกูลซ่งได้ยินการรายงานของคนรับใช้แล้วก็พูดประชดว่า

“ก็แค่พระโอรสของพระสนม เอาขนไก่ไปทำลูกศร บังอาจมากำเริบเสิบสานในเขตซุ่นชิ่งได้ คงจะเบื่อหน่าย เห็นว่าอายุยืนเกินไปสินะ!”

ดวงตาประกายความอำมหิต จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องว่า “หน้าที่ที่มอบให้พวกเจ้าไป ห้ามล้มเหลวเด็ดขาด!”

คนรับใช้ที่ยืนอยู่นอกรถม้าประสานมือคารวะแล้วรับรองว่า “ท่านผู้อาวุโสโปรดวางใจเถิดขอรับ รับรองว่าจะทำให้พวกมันสูญสิ้นไปขอรับ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็เรียกให้คนรับใช้คนอื่นๆที่ติดตามมาหายไปในความมืด

ผู้อาวุโสตระกูลซ่งฟังเสียงตะลึงของชาวเมืองอยู่ในรถม้า เขารู้สึกรำคาญใจอย่างมาก ช่วงที่ไม่อยู่ซุ่นชิ่ง พวกชาวเมืองได้ใจกันหมด กำเริบเสิบสานนัก

เขาทำเสียงเย็นชาแล้ววางมาดลงจากรถม้า จากนั้นก็เดินไปยังป้ายประกาศอย่างรวดเร็ว เหล่าชาวเมืองที่กำลังถกเถียงเรื่องประกาศอย่างดีใจอยู่นั้น เมื่อเห็นผู้อาวุโสตระกูลซ่งแล้วก็เงียบลงทันที

ทุกคนต่างพากันตัวสั่นหวาดกลัวและหลบสายตา ไม่กล้าเงยหน้าสบตาด้วย และก้าวถอยหลังหลีกทางให้ผู้อาวุโสตระกูลซ่งอย่างไม่รู้ตัว

ผู้อาวุโสเชิดหน้าขึ้นฟ้าแล้วเดินมาเบื้องหน้าป้ายประกาศ เขามองเนื้อหาแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า

“ไร้ประโยชน์ เจ้าพวกชั้นต่ำพวกนี้เนี่ยนะจะเรียนรู้หนังสือได้ ผิดกฎไปหมดแล้ว!”

เขายื่นมือออกไปกระฉากประกาศออกมาแล้วฉีกเป็นชิ้นๆต่อหน้าของทุกคน จากนั้นก็ทิ้งไปบนพื้น เหล่าชาวเมืองที่ถูกกดขี่มานาน พอเห็นใบประกาศตกลงพื้นเป็นชิ้นๆแล้วก็ไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเช่นเคย

ผู้อาวุโสกวาดตามองเหล่าชาวเมืองอย่างเหยียดหยาม ใช้ท่าทีที่สูงส่งต่อว่าทุกคนอย่างอวดดีว่า

“เจ้าพวกชั้นต่ำที่ตกต่ำยิ่งกว่าฝุ่นธุลี ที่ยังมีชีวิตต่อไปได้ในเขตซุ่นชิ่งถือเป็นเมตตาที่ใหญ่หลวงมากแล้ว ยังหวังได้เชิดหน้าชูตาอีก ฝันลมๆแล้งๆ!”

ว่าแล้วยังนำผ้าเช็ดหน้าผ้าไหมเสฉวนชั้นดีออกมาปิดจมูกอีกต่างหาก ความโอหังที่ฝังลึกเข้าไปกระดูกนั้น เขาไม่เห็นเหล่าชาวเมืองเป็นมนุษย์เลย อีกทั้งยังขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ แล้วพูดอย่างสะอิดสะเอียนมากว่า

“ยืนกับเจ้าพวกเศษขยะแล้ว กลิ่นความยากจนทำเอาข้าสะอิดสะเอียนมากเสียจริง! ข้าจะบอกให้นะว่าตราบใดที่ตระกูลซ่งอยู่ในซุ่นชิ่ง พวกเจ้าก็จะเป็นคนชั้นต่ำไปตลอดกาล เป็นคนต่ำต้อยที่คู่ควรกับการถือรองเท้าให้ตระกูลซ่งเท่านั้น อย่าคิดจะได้เชิดหน้าชูตาตลอดกาล!”

ไม่ว่าใครเมื่อถูกบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว จะต้องโต้ตอบแน่นอน! เหล่าชาวเมืองที่ยอมถูกตระกูลซ่งกดขี่ข่มเหงมานับหลายปี เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสตระกูลซ่งแล้ว ก็ไม่อาจกดเก็บความโกรธเกรี้ยวในใจได้อีก มีคนๆหนึ่งที่เริ่มตะโกนอย่างเดือดดาลว่า

“ไอ้แก่ตายยาก จะยอมให้แกมาตัดโอกาสเชิดหน้าชูตาเพียงครั้งเดียวของเราได้อย่างไร อย่างมากก็แค่ตายกันไปข้าง!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็หยิบก้อนหินที่อยู่ข้างๆเท้า แล้วเขวี้ยงใส่ผู้อาวุโสตระกูลซ่งทันที ก้อนหินหนึ่งก้อนทำให้เกิดระลอกคลื่นนับพัน เหล่าชาวเมืองคนอื่นๆเองไม่กดเก็บความโกรธอีกต่อไป จึงได้ตะคอกว่า