องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 387

วันถัดมา ทันทีที่ฟ้าสว่างขึ้น จ้าวจีเอ๋อร์ก็ได้เรียกผู้ดูแลทุกคนในหมู่บ้านหู่เหยียนเข้าเฝ้า

หัวหน้าเฉินสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เขาประสานมือคารวะพูดว่า “องค์หญิงสามเรียกพวกข้าน้อยเข้าเฝ้าเช้ามากเพียงนี้ด้วยเหตุอันใดรึพ่ะย่ะค่ะ?”

จ้าวจีเอ๋อร์สวมหมวกไผ่สานเอาไว้ ในมือของนางกอดโถน้ำร้อนเอาไว้แล้วนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่วางไว้บนชั้นอย่างเคร่งขรึม นางเอ่ยปากพูดขึ้นอย่างไม่เร่งรีบว่า

“ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เมื่อคืนข้าตรวจสอบหนังสือแจ้งที่หัวหน้าเฉินนำมาให้อย่างละเอียดจนไม่ได้พักผ่อน มันยากที่จะทำให้จัดแจง ทำเอาข้าเมื่อยบ่าปวดหลังไปหมด”

หัวหน้าเฉินฉวยโอกาสนี้ประสานมือคารวะแล้วพูดว่า “องค์หญิงสามโปรดยกโทษให้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ พระองค์ตรวจสอบแล้ว ช่วงหลายปีที่ผ่านมาแย่จริงๆ เมื่อไม่อาจเก็บเกี่ยวได้ก็นำไปสู่การเป็นหนี้ เหล่าชาวนาเองก็ยากลำบาก หากมีการขาดดุล ข้าน้อยเองก็จนปัญญาพ่ะย่ะค่ะ”

จ้าวจีเอ๋อร์ลูบโถน้ำร้อนแล้วพูดต่อว่า “การที่หัวหน้าเฉินให้ความสำคัญกับชาวนาผู้เช่ามากเพียงนี้ ถือเป็นโชคดีของพวกเขาเสียจริง คาดว่าพวกเจ้าก็คงได้ยินมาบ้างแล้วว่า ไม่กี่วันก่อนข้าได้ไปตรวจสอบบัญชีที่หมู่บ้านหลงเหยียนมา ได้แจกจ่ายเงินให้แก่ชาวนาผู้เช่าคนละหนึ่งส่วน”

“บัดนี้ได้มาถึงหมู่บ้านหู่เหยียนแล้ว ข้าจะปฏิบัติอย่างไม่เสมอภาคกันมิได้ เจ้าเรียกเหล่าชาวนาผู้เช่ามา แล้วแจกจ่ายให้ตามจำนวนเสีย”

หัวหน้าเฉินครุ่นคิดอย่างว่องไวแล้วประสานมือคารวะพูดว่า “ข้าน้อยขอบพระทัยแทนเหล่าชาวนาผู้เช่าด้วยพ่ะย่ะค่ะ แต่ว่าหมู่บ้านนี้พื้นที่กว้างขวางแต่ผู้คนน้อย หากจะเรียกทีละหลังคาเรือน เกรงว่าจะต้องเสียเวลามาก”

“ขณะนี้ลมฤดูใบไม้ร่วงหนาวเหน็บ มิบังอาจปล่อยให้องค์หญิงสามต้องคอยนานเพียงนั้น องค์หญิงสามนำเงินให้แก่ข้าน้อย แล้วข้าน้อยจะสั่งคนไปแจกจ่ายแทนเป็นเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ?”

จ้าวจีเอ๋อร์ยิ้มประชดแล้วพูดว่า “หัวหน้าเฉินช่างละเอียดอ่อนยิ่งนัก แต่ไม่ขอรบกวนแล้ว ข้าได้เรียกเหล่าชาวนาผู้เช่ามาหมดแล้วล่ะ”

ทันใดนั้นเหล่าองครักษ์เงาก็ได้พาเหล่าชาวนาผู้เช่าที่เต็มไปด้วยความหวาดผวาเดินเข้ามา สีหน้าของหัวหน้าเฉินเปลี่ยนไปทันที เขาจ้องมองชาวนาผู้เช่าที่เดินเข้ามาอย่างตะลึง เหล่าผู้ดูแลคนอื่นๆเองก็กระวนกระวายขึ้นมา บางคนร่างกายสั่นเทาขึ้นมาทันที

องครักษ์เงาเดินเข้าไปประสานมือคารวะพูดว่า “องค์หญิงสามพ่ะย่ะค่ะ ได้พาชาวนาผู้เช่าทุกคนในหมู่บ้านหู่เหยียนมาตามที่รับสั่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมยังพบว่าที่บ้านของเหล่าชาวนาผู้เช่ายังมีคนคอยเฝ้าระวังด้วยพ่ะย่ะค่ะ แต่ได้ถูกจัดการไปหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จ้าวจีเอ๋อร์พยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า “ทำได้ไม่เลว”

จากนั้นก็มองไปยังเหล่าชาวนาผู้เช่าขี้กลัวที่ตัวสั่น แล้วเอ่ยปากขึ้นว่า

“ที่ข้าเรียกทุกท่านมาในวันนี้ อย่างแรกก็เพื่อให้มารับเงินแจกจ่าย อย่างที่สองก็เพื่ออยากจะถามทุกท่าน ว่าในสิบกว่าปีที่ผ่านมานี้เป็นอย่างไรกันบ้าง มีการถูกหัวหน้าหมู่บ้านและผู้ดูแลขูดรีดทารุณรึไม่?”