องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 43

นักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวยื่นมือออกมาปิดแผลตรงที่มีเลือดออก แต่เลือดติดอยู่ในหลอดลม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์ เพียงไม่นานนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างเจ็บปวด จากนั้นก็สิ้นลมไป

เขาสิ้นใจตายตาไม่หลับ ไม่อยากจะเชื่อ ไม่ยอมรับ สุดท้ายดวงตาของเขาก็เบลอและขาดใจตายในที่สุด!

ทุกคนมึนงงไปหมด! ต่างพากันลุกขึ้นกันหมด! และมองไปยังสังเวียนอย่างเหลือเชื่อ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

สถานการณ์พลิกกลับเร็วเกินไป จนบางคนยังไม่ทันเห็นชัดว่าฉินเหยียนลงมืออย่างไร

เพียงแค่ชั่วพริบตานักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรเหยียนก็สิ้นใจตายไปทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป นั่นทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงกันหมด!

องค์ชายแปดฉินอู่ที่กำลังมองดูด้วยความยินดี ตอนนี้เขาเบิกตากว้าง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาอยู่ใกล้กับสังเวียนมากที่สุด ในชั่วพริบตานั้นมีเลือดกระเด็นโดนหน้าของเขาด้วย

ฮองเฮาฉินซวงหลานตกใจอย่างมาก ร่างกายของนางอ่อนแรงไปหมด เจ้าคนไร้ค่าที่แม้แต่เหยียบขี้ไก่ยังไม่ฝ่อ กลับสังหารนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวได้งั้นรึ?

แววตาของจ้าวจีเอ๋อร์เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ นั่นคือนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวเชียวนะ ไพ่ตายที่สามารถหยุดคนนับพันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวและชนะทุกการต่อสู้ได้ แต่กลับถูกเจ้าคนไร้ค่าที่แม้แต่เหยียบขี้ไก่ยังไม่ฝ่อฆ่าตายเนี่ยนะ?

จ้าวอู๋ตี๋รู้สึกหัวว่างเปล่าไปหมด เขาเพียงแค่กะพริบตาเท่านั้น มือขวาของเขาก็สิ้นใจตายบนสังเวียนแล้วงั้นรึ

ทุกคนตกตะลึงไปกันหมด เงียบสงัดเพียงไม่นานหอฉิ่นกงก็เกิดความฮือฮาขึ้น

“นักรบอาณาจักรจ้าวตายแล้ว!”

“องค์ชายแปดสังหารนักรบอันดับแห่งอาณาจักรจ้าว!”

“พระเจ้า! ฝ่าบาท นี่มัน......”

ฮ่องเต้ฉินตบโต๊ะแล้วลุกขึ้น หากเขาไม่ได้เป็นฮ่องเต้ของอาณาจักร ตอนนี้เขาอยากจะวิ่งเข้าไปกอดลูกชายคนนี้ให้แน่น! เจ้าสิบสี่ช่างสร้างความตะลึงให้เขาได้มากมายเหลือเกิน!

แต่ฉินเหยียนยังคงมีท่าทีที่ขี้เมาอยู่ เขาถือดาบแล้วกวัดแกว่งไปทั่วไม่หยุด เมื่อเห็นภาพนี้เหล่าอาณาจักรจ้าวทุกคนก็ล้วนเข้าใจแล้วว่า ฉินเหยียนเมาแล้วแกว่งดาบไปมั่ว แค่บังเอิญสังหารนักรบอันดับหนึ่งได้! โชคดีเกินไปแล้ว

ไม่เพียงแค่ผู้คนอาณาจักรจ้าวที่คิดดังนั้น แม้แต่ฝ่ายของอาณาจักรฉินเองก็คิดเช่นนั้น อย่างไรยี่สิบปีมานี้ก็เป็นที่รู้ดีกันว่าองค์ชายสิบสี่ร่างกายอ่อนแออย่างมาก

เมื่อเปรียบเทียบเขากับนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าว ก็เปรียบดังมดตัวหนึ่งกับช้างตัวหนึ่ง แต่ตอนนี้ฉินเหยียนที่เมาเหล้ากลับบังเอิญสังหารนักรบอันดับหนึ่งไปได้ มันทำให้ฉินเหยียนสามารถคุยโม้ไปได้ทั้งชีวิตเลยล่ะ

“ชั่วช้า!” จ้าวอู๋ตี๋ตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น เขาชี้ไปยังฉินเหยียนแล้วพูดอย่างกระหืดกระหอบว่า “เจ้าใช้อาวุธ เจ้าโกง!”

ฉินเหยียนถือดาบแล้วสะอึก เขาเดินโซเซแล้วพูดว่า “ขี้โกงรึ ข้าขี้โกงอย่างไร? เจ้าไม่ได้บอกว่าประลองห้ามใช้อาวุธนี่ จะหาว่าข้าขี้โกงได้อย่างไร?”