องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 43

นักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวยื่นมือออกมาปิดแผลตรงที่มีเลือดออก แต่เลือดติดอยู่ในหลอดลม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์ เพียงไม่นานนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างเจ็บปวด จากนั้นก็สิ้นลมไป

เขาสิ้นใจตายตาไม่หลับ ไม่อยากจะเชื่อ ไม่ยอมรับ สุดท้ายดวงตาของเขาก็เบลอและขาดใจตายในที่สุด!

ทุกคนมึนงงไปหมด! ต่างพากันลุกขึ้นกันหมด! และมองไปยังสังเวียนอย่างเหลือเชื่อ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

สถานการณ์พลิกกลับเร็วเกินไป จนบางคนยังไม่ทันเห็นชัดว่าฉินเหยียนลงมืออย่างไร

เพียงแค่ชั่วพริบตานักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรเหยียนก็สิ้นใจตายไปทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป นั่นทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงกันหมด!

องค์ชายแปดฉินอู่ที่กำลังมองดูด้วยความยินดี ตอนนี้เขาเบิกตากว้าง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาอยู่ใกล้กับสังเวียนมากที่สุด ในชั่วพริบตานั้นมีเลือดกระเด็นโดนหน้าของเขาด้วย

ฮองเฮาฉินซวงหลานตกใจอย่างมาก ร่างกายของนางอ่อนแรงไปหมด เจ้าคนไร้ค่าที่แม้แต่เหยียบขี้ไก่ยังไม่ฝ่อ กลับสังหารนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวได้งั้นรึ?

แววตาของจ้าวจีเอ๋อร์เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ นั่นคือนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าวเชียวนะ ไพ่ตายที่สามารถหยุดคนนับพันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวและชนะทุกการต่อสู้ได้ แต่กลับถูกเจ้าคนไร้ค่าที่แม้แต่เหยียบขี้ไก่ยังไม่ฝ่อฆ่าตายเนี่ยนะ?

จ้าวอู๋ตี๋รู้สึกหัวว่างเปล่าไปหมด เขาเพียงแค่กะพริบตาเท่านั้น มือขวาของเขาก็สิ้นใจตายบนสังเวียนแล้วงั้นรึ

ทุกคนตกตะลึงไปกันหมด เงียบสงัดเพียงไม่นานหอฉิ่นกงก็เกิดความฮือฮาขึ้น

“นักรบอาณาจักรจ้าวตายแล้ว!”

“องค์ชายแปดสังหารนักรบอันดับแห่งอาณาจักรจ้าว!”

“พระเจ้า! ฝ่าบาท นี่มัน......”

ฮ่องเต้ฉินตบโต๊ะแล้วลุกขึ้น หากเขาไม่ได้เป็นฮ่องเต้ของอาณาจักร ตอนนี้เขาอยากจะวิ่งเข้าไปกอดลูกชายคนนี้ให้แน่น! เจ้าสิบสี่ช่างสร้างความตะลึงให้เขาได้มากมายเหลือเกิน!

แต่ฉินเหยียนยังคงมีท่าทีที่ขี้เมาอยู่ เขาถือดาบแล้วกวัดแกว่งไปทั่วไม่หยุด เมื่อเห็นภาพนี้เหล่าอาณาจักรจ้าวทุกคนก็ล้วนเข้าใจแล้วว่า ฉินเหยียนเมาแล้วแกว่งดาบไปมั่ว แค่บังเอิญสังหารนักรบอันดับหนึ่งได้! โชคดีเกินไปแล้ว

ไม่เพียงแค่ผู้คนอาณาจักรจ้าวที่คิดดังนั้น แม้แต่ฝ่ายของอาณาจักรฉินเองก็คิดเช่นนั้น อย่างไรยี่สิบปีมานี้ก็เป็นที่รู้ดีกันว่าองค์ชายสิบสี่ร่างกายอ่อนแออย่างมาก

เมื่อเปรียบเทียบเขากับนักรบอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรจ้าว ก็เปรียบดังมดตัวหนึ่งกับช้างตัวหนึ่ง แต่ตอนนี้ฉินเหยียนที่เมาเหล้ากลับบังเอิญสังหารนักรบอันดับหนึ่งไปได้ มันทำให้ฉินเหยียนสามารถคุยโม้ไปได้ทั้งชีวิตเลยล่ะ

“ชั่วช้า!” จ้าวอู๋ตี๋ตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น เขาชี้ไปยังฉินเหยียนแล้วพูดอย่างกระหืดกระหอบว่า “เจ้าใช้อาวุธ เจ้าโกง!”

ฉินเหยียนถือดาบแล้วสะอึก เขาเดินโซเซแล้วพูดว่า “ขี้โกงรึ ข้าขี้โกงอย่างไร? เจ้าไม่ได้บอกว่าประลองห้ามใช้อาวุธนี่ จะหาว่าข้าขี้โกงได้อย่างไร?”

คณะทูตอาณาจักรจ้าวต่างโกรธเกรี้ยวอย่างมาก “การประลองบนสังเวียน ประมือกันด้วยมือเปล่า ใช้อาวุธไม่เรียกโกงแล้วเรียกอะไร!”

“พวกคนอาณาจักรจ้าวแผนการร้าย! ไม่ได้เรื่องจริงๆ!”

“เล่นแง่! ไร้เหตุผล!”

เมื่อคณะทูตอาณาจักรจ้าวโวยวายเช่นนี้ ฮ่องเต้ฉินเองก็รู้สึกเกรงใจขึ้นมา แม้กฎจะไม่ได้แจ้งว่าห้ามใช้อาวุธ แต่นักรบแห่งอาณาจักรจ้าวก็ใช้มือเปล่าจริงๆ ด้วยจุดนี้อาณาจักรฉินขาดความยุติธรรมจริงๆ

แม้ว่าฮ่องเต้ฉินจะรู้ว่าอาณาจักรจ้าวเริ่มไม่ยอมอีกแล้วก็ตาม แต่ในจุดของศีลธรรมการต่อสู้ ลูกชายของเขาองค์ชายสิบสี่เมื่อทำเช่นนี้แล้ว เกรงว่าจะถูกวิพากษ์วิจารณ์จากคนรุ่นต่อ ๆ ไปว่าเป็นคนตัณหากลับที่ไม่มีศีลธรรมการต่อสู้

และในขณะที่ฮ่องเต้ฉินไม่รู้ว่าจะจบเรื่องนี้อย่างไร ฉินเหยียนก็หัวเราะอย่างโง่เขลาแล้วพูดอย่างบังอาจว่า “พวกอาณาจักรจ้าวเนี่ยช่างเป็นพวกฝีปากดีจริงๆ มีคารมคมคาย! พวกเจ้าแพ้แล้วก็คือแพ้แล้ว ตอนนี้องค์หญิงสามของพวกเจ้าคือนางทาสของข้า! จ้าวอู๋ตี๋ นี่เพราะเจ้าเลยนะ! ฮ่าๆๆ!”

จ้าวอู๋ตี๋ตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาจ้องฉินเหยียนเขม็งราวกับจะฉีกร่างเขา จากนั้นก็ตะโกนด้วยความเดือดดาลว่า “ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”

เขาชักดาบจากองครักษ์แล้วกระโดดขึ้นสังเวียนไป จากนั้นก็วิ่งตรงไปทางฉินเหยียน

“เขาจะทำอะไร?”

ฮ่องเต้ฉินเป็นคนแรกที่ดึงสติกลับมาได้ แล้วคนอื่นๆก็ตามๆกันทีหลัง

จ้าวอู๋ตี๋ถือเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรจ้าว เขามีชื่อเสียงตั้งแต่อายุยังน้อย และมีประสบการณ์การต่อสู้นับร้อยครั้งในสนามรบนองเลือดโดยไม่พ่ายแพ้เลย ฮ่องเต้อาณาจักรจ้าวได้มอบตำแหน่งและให้ฉายานามว่าแม่ทัพไร้เทียมทาน!

จ้าวอู๋ตี๋เป็นตัวตนที่ไร้เทียมทานในอาณาจักรจ้าว ถือเป็นตำนานในกองทัพและเป็นฝันร้ายของศัตรู

แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าจ้าวอู๋ตี๋จะไร้ยางอายขนาดที่ขึ้นสังเวียนลงมือต่อองค์ชายไร้ค่าแห่งอาณาจักรฉินเอง!

“รีบห้ามเขาไว้!” ฮ่องเต้ออกคำสั่ง

ทหารองครักษ์ส่วนพระองค์นับร้อยคนถืออาวุธแล้ววิ่งขึ้นสังเวียนอย่างรวดเร็ว เพื่อจะหยุดจ้าวอู๋ตี๋เอาไว้

“พรวด” เลือดสาดกระจาย

จ้าวอู๋ตี๋องอาจห้าวหาญมากจริงๆ ความสามารถในการได้ครองตำแหน่งแม่ทัพสูงสุดนั้นไม่ได้เป็นเพียงการเยินยอเลย เมื่อทหารองรักษ์ส่วนพระองค์เผชิญหน้ากัน เพียงแค่พริบตาก็ถูกจ้าวอู๋ตี๋สังหารจนหมด

และในขณะนี้เองฉินเหยียนยังคงเมาอยู่เช่นเดิม ร่างกายของเขาโซเซยืนไม่มั่นคง ในสายตาของทุกคน เขายังไม่รับรู้ถึงภัยอันตราย ยังคงดื่มเหล้าคำใหญ่ๆ สง่าผ่าเผยและเป็นสุข!

“บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว บ้ากันไปหมดแล้ว!”

“องค์ชายสิบสี่ หนีเร็วเข้า วิ่งเร็ว!”

“ทหาร จับกุมตัวจ้าวอู๋ตี๋!”

ฮ่องเต้ฉินและขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋น ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลแทนฉินเหยียน