องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 438

ฉินเหยียนครุ่นคิดแล้วคิดแผนรับมือทันที ทันใดนั้นเขานึกขึ้นได้ แผนการที่สุดยอดผุดขึ้นในหัวของเขา เขายิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดว่า “มีประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า ไม่เข้าถ้ำเสือ ไหนเลยจะได้ลูกเสือ หากอยากจะให้สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เผยตัวออกมา ก็ต้องให้ผลประโยชน์กับเขาก่อน”

สือเหล่ยฟังแล้วงุนงง เขาประสานมือคารวะพูดว่า “ท่านอ๋องโปรดชี้แนะด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนพูดอย่างจริงจังว่า “เช่นนี้ละกัน พวกเจ้าคอยถ่วงเวลาทางเยี่ยนหยุนไปก่อน ถ่วงไปอีกสักสองเดือน เมื่อถึงเวลาข้าให้องครักษ์เงาคอยสนับสนุนต้าหย่งยึดอวิ๋นเฉิงมา”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วสีหน้าของสือเหล่ยก็เปลี่ยนไปทันที เขาพูดอย่างตะลึงว่า

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ ไท่ฟู่เจ้าเล่ห์อย่างมาก หากให้เขาไปโจมตีอวิ๋นเฉิงแล้ว ทางหยางจิ่นซิ่วจะทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”

ฉินเหยียนูดอย่างจริงจังว่า “วางใจเถิด ในเรื่องนี้ข้าเองก็คิดไว้แล้ว ถึงตอนนั้นสามารถให้หยางจิ่นซิ่วแสร้งว่าตายแล้ว แล้วพานางออกจากอวิ๋นเฉิงมา รายละเอียดต่อจากนี้ต้องหารือกันต่อ แล้วเคลื่อนไหวเมื่อถึงเวลา”

“เราเพียงแค่ต้องรอให้อวิ๋นเฉิงถูกยึดไป ไท่ฟู่จะต้องเปิดเผยตัวออกมาแย่งความดีความชอบแน่นอน ปฏิบัติตามสถานการณ์ และจับเป็นเท่านั้น”

แผนการของอ๋องเหยียนนั้นสมบูรณ์แบบมาก ทำให้สือเหล่ยหายกังวลไปเลยทันที เขาประสานมือคารวะพูดว่า

“พ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะรีบไปดำเนินการพ่ะย่ะค่ะ”

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเตรียมจะเดินออกไป

“รอเดี๋ยว ข้าขอถามอะไรเจ้าอีกอย่าง” ฉินเหยียนเรียกสือเหล่ย

สือเหล่ยประสานมือคารวะตอบกลับว่า “ท่านอ๋องเชิญถามพ่ะย่ะค่ะ”

“จ้าวหรงจียังไปไม่ถึงเจ้างั้นรึ?” ฉินเหยียนถามขึ้น

ชื่อนี้ช่างไม่คุ้นหูเลย สือเหล่ยถามขึ้นอย่างงุนงงว่า “ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ จ้าวหรงจีคือผู้ใดรึพ่ะย่ะค่ะ?”

ฉินเหยียนออกคำสั่งว่า “น่าจะในอีกไม่กี่วันนี้ เหล่าองครักษ์เงาคงจะส่งคนผู้นี้ไปหาเจ้า เจ้าช่วยดูแลเขาแทนข้าด้วย เขาคือหมากตัวสำคัญในอนาคตของข้าเชียวนะ”

อ๋องเหยียนเอ่ยปากเองสือเหล่ยไม่มัวรอช้าแน่นอน เขารีบประสานมือคารวะพูดว่า

“วางใจเถิดท่านอ๋อง ข้าจะดูแลอย่างดี และกลับไปเตรียมต้อนรับทันทีพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นสือเหล่ยก็เดินออกจากเต็นท์ไปทันที เขาขึ้นหลังม้าแล้วควบม้าเดินทางทันที แต่ชื่อของจ้าวหรงจีทำให้สือเหล่ยจดจำเอาไว้อย่างแม่นยำ เขาเอาแต่คิดไปมาว่าจ้าวหรงจีคือใครกันแน่

......

อาณาจักรจ้าว